Σε αυτή την πανδημία, βρισκόμαστε σε μια περίοδο παρατεταμένης θλίψης. Είναι όμως σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η θλίψη έχει κυκλική μορφή - είναι σε μια συνέχεια. Μπορεί να έχουμε στιγμές που νιώθουμε πολύ καλά, συγκεντρωμένες και οργανωμένες.
Στη συνέχεια, μπορεί να υπάρχουν κάποιες δύσκολες μέρες, κατά τις οποίες μπορεί να αισθανόμαστε κατάθλιψη ή να νιώθουμε αποκομμένες από τους ανθρώπους που αγαπάμε, εκεί έχουμε ανάγκη την κατανόηση.
Η θλίψη είναι ζωντανή ενέργεια
Και μόνο το να κατανοήσουμε ‘την κίνηση της θλίψης’ είναι σπουδαίο, καθώς έχουμε κάνει το πρώτο βήμα, καθώς η θλίψη και το τραύμα επηρεάζουν πραγματικά την ικανότητά μας να θέλουμε να είμαστε σε επαφή με το σώμα μας και να καλλιεργήσουμε την αγάπη για τον εαυτό μας. Σε συνθήκες θλίψης, είναι δύσκολο να ψάξουμε για χαρά — και ακόμη και όταν τη βρούμε, μπορεί να είναι δύσκολο να θέλουμε να την κρατήσουμε χωρίς ενοχές. Γιατί θλίψη και ενοχές πάνε μαζί.
Η κατάσταση της θλίψης και το τραύμα που δημιουργείται αποθηκεύεται στο σώμα. Κι έτσι κάποιες φορές θα συνεχίσουμε να αντιμετωπίζουμε όλα τα άβολα συναισθήματα που έχουμε ήδη βιώσει τουλάχιστον μία φορά. Αυτός είναι ο λόγος, για τον οποίο η σύνδεση και η κάθαρση του σώματος είναι ένα πολύ σημαντικό μέρος της αυτό-θεραπείας μας και έρχεται μέσα από την οδό της κατανόησης της θλίψης.
Άρα βήμα 1ο: η κατανόηση της θλίψης (και κατά το πιο λαϊκότερο ‘μπόρα είναι …θα περάσει’!).
Επίσης, λόγω του εμμηνορροϊκού μας κύκλου δεν τρέχουμε με το ίδιο καύσιμο όλο τον μήνα. Κάποιες μέρες θέλουμε περισσότερη ξεκούραση και φροντίδα - προς Θεού – όχι από τους άλλους, αλλά από εμάς τις ίδιες. Και το ότι, αφενός μεν η κοινωνία μας συνεχίζει να είναι πατριαρχική, αφετέρου δε οι άντρες δεν έχουν τόση μεταβλητότητα, εξηγεί το γεγονός ότι οι λεγόμενες ‘δύσκολες μέρες’ μας δεν γίνονται εύκολα αντιληπτές ή κατανοητές. Μπορεί ακόμη κάποιοι να τις θεωρούν ως μια αφορμή για λούφα.
Ωστόσο, η καλή επίγνωση του κύκλου μας και των διαφορετικών φάσεων του, θα μας βοηθήσει να αξιοποιήσουμε και να προσαρμόσουμε κάθε πτυχή της ζωής μας, χωρίς να αισθανόμαστε περιθωριοποιημένες ‘αυτές τις μέρες’. Αυτή η εμπειρία κατανόησης των ορμονικών διαταραχών και της – αναπόφευκτης – σωματικής κούρασης μας είναι μια ευκαιρία να εμβαθύνουμε περισσότερο σε αυτήν την κατάσταση, να ‘νταντέψουμε’ λιγάκι παραπάνω τον εαυτό μας με ένα καλό βιβλίο, λίγη χαλάρωση και ένα τετ-α-τετ μόνο με μας.
Βήμα 2ο: η κατανόηση του εμμηνορροϊκού μας κύκλου.
Ακόμη, ένα σημαντικό μέρος της καλλιέργειας της αγάπης προς τον εαυτό μας είναι η ερωτική απόλαυση και συγκεκριμένα ο αυνανισμός. Ας πάψει πια να είναι ταμπού. Δεν υπάρχει σωστή ή λάθος ποσότητα ευχαρίστησης που θα έπρεπε να βιώνουμε. Το παν είναι να είμαστε σε συνεχή ‘διαπραγμάτευση’, καθώς ο αυνανισμός αποτελεί μια διαδικασία δημιουργίας υποστήριξης της απόλαυσης για τον εαυτό μας, μέσω ενός εσωτερικού διαλόγου και της επίγνωσης του τι έχουμε ανάγκη κάθε στιγμή. Έτσι μοιάζει το απαλό άγγιγμα του αυνανισμού. Με άλλα λόγια, δημιουργούμε μια ήπια κατάσταση στο σύστημά μας, σχετικά με τι πραγματικά χρειαζόμαστε. Αν πάλι θέλουμε να μοιραστούμε τις στιγμές ηδονής με κάποιον άλλο, καλό είναι να το ζητήσουμε επιτέλους, λύνοντας τα ισόβια δεσμά της ψευδοηθικής.
Βήμα 3ο: η κατανόηση της ανάγκης της σεξουαλικής απόλαυσης.
Όλα τα παραπάνω συντελούν και στην κατανόηση των αναγκών μας, αλλά και στις συνθήκες που πρέπει να δημιουργήσουμε, ώστε να μπορέσουμε να καλλιεργήσουμε ενεργά την αγάπη προς τον εαυτό μας, που τόσο πολύ έχουμε μπερδέψει και έχουμε παιδέψει τα προηγούμενα χρόνια, ακούγοντας παρωχημένες φωνές και ευρισκόμενες σε σχέσεις που ποτέ δεν μας κατάλαβαν.
Η πανδημία και οι συγκυρίες σίγουρα δείχνουν έναν άλλο δρόμο, αυτόν της περαιτέρω προσοχής προς τον εαυτό μας και τα θέλω μας. Και σίγουρα αυτό πρέπει να γίνει χωρίς ενοχές. Μοιραστείτε μαζί μας την άποψη σας για το φλέγον ζήτημα της αγάπης του εαυτού μας στα σχολια της δημοσίευσης.