Το νυφοκάραβο

Ιούλιος 1960, Αδελαΐδα. Ο Ευθύμης Κρυσταλλίδης μπήκε στο μεγάλο καφέ-εστιατόριο του λιμανιού και κάθισε σ’ ένα τραπέζι δίπλα στην τζαμαρία. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του, μέσα στην επόμενη ώρα θα έβλεπε το πλοίο (το νυφοκάραβο) να φτάνει στο λιμάνι. Παράγγειλε καφέ, έβγαλε τα χαρτιά και την φωτογραφία από την τσέπη του και τα ακούμπησε στο τραπέζι.

Ο Ευθύμης κατάγεται από τις Σέρρες. Είναι το νεότερο παιδί μιας πολυμελούς οικογένειας που κατά τη διάρκεια του πολέμου έχασε τον πατέρα της. Οι δύο μεγαλύτεροι γιοι, ανέλαβαν την ευθύνη του σπιτιού ενώ εκείνος έμενε άπραγος στο σπίτι με τις τρεις αδελφές και τη μάνα τους. Όταν είπε στην μητέρα του ότι θέλει να δοκιμάσει την τύχη του στην Αυστραλία, εκείνη του έδωσε αμέσως την ευχή της μαζί μ’ ένα ελάχιστο κομπόδεμα.

Επιβιβάστηκε στο πλοίο «Κυρήνεια» από την προβλήτα της Τρούμπας τον Σεπτέμβρη του 1954 για ένα μηνιαίο ταξίδι προς την Μελβούρνη. Το πλοίο ήταν ένα νυφοκάραβο, δηλαδή γεμάτο γυναίκες που ταξίδευαν για να βρουν τον αρραβωνιαστικό ή «τον σύζυγο από φωτογραφία». Μερικές ήταν στενοχωρημένες, άλλες προβληματισμένες. Ήταν όμως και κάποιες, πολύ χαρούμενες. Δεν είχε ξαναδεί στη ζωή του χαρούμενη γυναίκα. Τη μάνα του τη θυμόταν πάντα σοβαρή και αγέλαστη και τις αδελφές του φοβισμένες. Όμως αυτό που έβλεπε σ’ αυτή την παρέα των κοριτσιών που μαζεύονταν τα βράδια στο σαλόνι και τραγουδούσαν α καπέλα, δεν το είχε ξαναδεί. Πρόσωπα λαμπερά, χαρούμενα, γεμάτα ελπίδα, επιδείκνυαν την φωτογραφία του γαμπρού η μία στην άλλη και γελούσαν δυνατά ψιθυρίζοντας πονηρές κουβέντες. Τότε πήρε την απόφαση.

Χρειάστηκε να περιμένει έναν ολόκληρο χρόνο στο κέντρο υποδοχής μεταναστών της Μπονεγκίλλα πριν αρχίσει να δουλεύει στις φυτείες ζαχαροκάλαμων στο Μπρίσπεϊν όπου βίωσε την εκμετάλλευση των μεσιτών εργασίας. Μετά, γνώρισε την οικογένεια των Θεοδωρόπουλων. Τον φιλοξένησαν χωρίς ανταλλάγματα μέχρι που βρήκε την πρώτη του δουλειά. Ξεκίνησε από κουζίνες εστιατορίων και σύντομα έγινε σερβιτόρος. Μάζεψε αρκετά χρήματα γιατί οι Αυστραλοί ήταν γενναιόδωροι με τα φιλοδωρήματα. «Tip for Tim» έλεγαν και ο Ευθύμης έκανε το κομπόδεμά του ενώ συγχρόνως έστελνε χρήματα στην οικογένειά του στο χωριό. Μέσα σε πέντε χρόνια είχε τη δική του καντίνα με take away φαγητό. Πλέον, ένιωθε έτοιμος για το επόμενο βήμα.

Αγόρασε ένα κοστούμι, αυτό που φοράει και σήμερα, και πήγε στο Royal Exhibition Building να βγάλει φωτογραφία για να την στείλει στην κοπέλα που θα διάλεγε. Ο φωτογράφος επέμενε να είναι σοβαρός αλλά εκείνος προτίμησε να χαμογελάει. Ύστερα, πήγε στο γραφείο συνοικεσίων και αγόρασε δέκα φωτογραφίες από κοπέλες της πατρίδας. Καμιά δεν χαμογελούσε. Τη λύση την έδωσε η κυρία Θεοδωροπούλου. Του έδειξε φωτογραφίες της ανιψιάς της που ζούσε στην Τρίπολη και ήθελε πολύ να ταξιδέψει στην Αυστραλία. Όμορφο και χαμογελαστό κορίτσι η Ασημίνα, έκανε την καρδιά του να σκιρτήσει. Έστειλε αμέσως και τη δική του φωτογραφία και το συνοικέσιο πραγματοποιήθηκε.

Γι’ αυτό είναι σήμερα εδώ. Με την φωτογραφία της Ασημίνας και τις άδειες του γάμου μπροστά του, περιμένει το νυφοκάραβο που θα φέρει τη δική του νύφη. Κι ενώ προβληματίζεται για το αν θα τα καταφέρουν, ανυπομονεί να ξεκινήσει την ζωή του με το γελαστό κορίτσι της φωτογραφίας.