Οι Fields of the Nephilim είναι ένα συγκρότημα γοτθικού ροκ, που έγινε διάσημο και ήταν πολύ ενεργό κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980. Δημιουργήθηκαν στο Stevenage, Hertfordshire, UK το 1984. Οι Carl McCoy, Gary Whisker, Tony Pettit και οι αδερφοί Paul Wright και Alexander 'Nod' Wright ήταν το αρχικό σχήμα των Fields of the Nephilim. Ο Peter Yates προστέθηκε στα μέλη με την πρώτη τους επίσημη δισκογραφική κυκλοφορία, αντικαθιστώντας τον Gary Whisker.
Το όνομα του συγκροτήματος εμπνεύστηκε από τα μαγνητικά πεδία και τη βιβλική φυλή των Νεφελίμ. Ο ήχος τους ήταν καινοτόμος στη γοτθική σκηνή, ενσωματώνοντας στοιχεία Heavy Metal για να δημιουργήσουν έναν σκληρό ήχο με μπάσο και κιθάρα κάτω από τους λαρυγγισμούς και τα "γρυλίσματα" του McCoy. Στιχουργικά, ενσωμάτωσαν μυστικιστικά θέματα, ειδικά σχετικά με τη μυθολογία των Σουμερίων, τον Εβραϊκό μυστικισμό και τον Aleister Crowley.
Η πρώτη τους κυκλοφορία, το "Burning the fields EP" κυκλοφόρησε το 1985, δείχνοντας την ακατέργαστη δύναμη και την μελωδία του ήχου τους, τα οποία άρχισαν να συγκεντρώνουν γύρω τους underground followers. Υπέγραψαν στο Beggars Banquet το 1986 για να κυκλοφορήσουν τα "Power" και "Preacher Man". Και τα δύο σινγκλ ήταν επιτυχίες εναλλακτικής ροκ, και το "Dawnrazor", το δισκογραφικό ντεμπούτο τους, τα πήγε εξίσου καλά. Το "Dawnrazor" ήταν μια ισχυρή, αν και τυπική γοτθική ροκ συλλογή από σύγχρονα τραγούδια με θέμα τις ταινίες τρόμου. Τα τραγούδια που ξεχώρισαν σε αυτό ήταν το "Dust" (αγαπημένο κομμάτι τους στις ζωντανές εμφανίσεις) και το "Vet for the Insane", μια πιο ήσυχη μελωδική ευκαιρία για τον Yates να επιδείξει το κιθαριστικό ταλέντο του και τα δραματικά φωνητικά του ο McCoy.
Το σινγκλ "Blue Water" κυκλοφόρησε στη συνέχεια, φτάνοντας στα κύρια βρετανικά τσαρτ για πρώτη φορά και δημιουργώντας μεγάλο αντίκτυπο στις λίστες των ανεξάρτητων τσαρτ για τη δισκογραφική τους, Situation Two. Την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησε το single "Moonchild" και ακολούθησε το σίγουρο δεύτερο άλμπουμ τους "The Nephilim". Εμφανίζοντας έναν πιο σίγουρο και γυαλιστερό ήχο, το συγκρότημα εδραίωσε την κατάστασή του ως ένα από τα σημαντικότερα underground σύνολα στο σιρκουί. Τα κομμάτια που ξεχώρισαν ήταν τα "The Watchman" (αργότερα κυκλοφόρησε ως single), "Phobia" (ένα ζωντανό αγαπημένο), "Love under will" και το ύμνο "Last exit for the lost". Τα ακόλουθα live σόου με τα πιο εξελιγμένα οπτικά εφέ, και φυσικά τους μεγαλύτερους χώρους, τόνισαν την αμείλικτη άνοδο της δημοτικότητας και της αυτοπεποίθησής τους.
Το "Psychonaut" κυκλοφόρησε το 1989. Αυτό το δεκάλεπτο κομμάτι εγκαινίασε μια μικρή στροφή για το συγκρότημα προς έναν πιο πειραματικό και έντονο ήχο. Αυτό το σινγκλ/EP ήταν ένας εξαιρετικός προπομπός για το κομψό και υψηλής παραγωγής άλμπουμ "Elizium". Με παραγωγή για πρώτη φορά από τον πρώην παραγωγό των Pink Floyd, Andy Jackson (που πήρε τη σκυτάλη από τον προηγούμενο παραγωγό του συγκροτήματος Bill Buchanan), το έργο αντιπροσώπευε το συγκρότημα στο ζενίθ της δημιουργικότητας και των δυνάμεών του. Του άλμπουμ είχε προηγηθεί το σινγκλ "For Her Light" που ακολούθησε και πάλι το έθιμο των συγκροτημάτων να κατατάσσονται σε τσαρτ για μια εβδομάδα χάρη στον στρατό των οπαδών τους, και στη συνέχεια να φεύγουν από τις λίστες των τσαρτ την επόμενη.
Προς σοκ των οπαδών τους, ο Carl McCoy άφησε το συγκρότημα το 1991, και σε μια επόμενη συνέντευξη είπε τα αθάνατα λόγια "I am the Nephilim...". Τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος σχημάτισαν τους Rubicon, ενώ ο McCoy ξεκίνησε ένα νέο γκρουπ με το όνομα Nefilim. Το "Zoon" κυκλοφόρησε το 1996, ένα άλμπουμ που απογοήτευσε σε μεγάλο βαθμό τους οπαδούς του πρώην συγκροτήματος του. Η συλλογή κυρίως hard metal και speed-metal κομματιών έδειχνε μια νέα κατεύθυνση, η οποία όμως τελικά περιμένει ακόμα την ανάπτυξή της.
Το συγκρότημα επανασυνδέθηκε το 1998, και μια συλλογή από outtakes και διάφορες ακυκλοφόρητες ηχογραφήσεις, το "Fallen" κυκλοφόρησε το 2002 ενθουσιάζοντας πολλούς από τους οπαδούς που είχαν συνηθίσει να διαβάζουν για επικείμενο νέο υλικό, αλλά στη συνέχεια απογοητεύτηκαν καθώς τα κομμάτια σίγουρα δεν ήταν νέο υλικό. Το άλμπουμ απορρίφθηκε από το συγκρότημα που επιμένει ότι το άλμπουμ κυκλοφόρησε από την παλιά τους δισκογραφική χωρίς την επιθυμία ή την άδειά τους.
Οι ζωντανές εμφανίσεις ακυρώθηκαν το 2003 καθώς το συγκρότημα επιμένει ότι θα περιοδεύσει μόνο με νέο υλικό, αρνούμενοι να συμμετάσχουν στις άλλες μπάντες της γενιάς τους που περιοδεύουν σε παλιό κοινό παίζοντας παλιό υλικό. Η ανυπομονησία για τους ακόλουθούς τους - The Watchmen, μεγάλωσε περιμένοντας νέο υλικό, μεταφέροντας τον ατομικό και έντονο ήχο και τους στίχους τους σε νέους χώρους και διαστάσεις.
Ένα νέο άλμπουμ "Mourning Sun" κυκλοφόρησε στην Ευρώπη στις 28 Νοεμβρίου 2005, με προγραμματισμένη κυκλοφορία στη Βόρεια Αμερική τον Φεβρουάριο του 2006. Η μέχρι τώρα υπονοούμενη αναμόρφωση της σύνθεσης τους δεν είχε υλοποιηθεί και το υλικό που έγραψε και επιμελήθηκε ο Carl McCoy έλαβε μικτές κριτικές.
Το 2007 οι Fields of the Nephilim έδωσαν συναυλίες στο Λονδίνο και στο Helldone Festival του Ville Valo στη Φινλανδία. Το 2008 έπαιξαν στη Βαρσοβία και την Αθήνα και πρωτοστάτησαν στο Wave Gotik Treffen Festival στη Λειψία της Γερμανίας. Έπαιξαν επίσης στο M'era Luna 2008 στη Γερμανία. Σε όλες τις συναυλίες, ο Carl McCoy ήταν το μόνο μέλος της αρχικής σύνθεσης.
Οι αδερφοί Wright έχουν κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ και ένα EP με το όνομα Last Rites παίζοντας ένα ατμοσφαιρικό σκοτεινό ροκ. Αυτή τη στιγμή σχεδιάζεται ένα τρίτο άλμπουμ. Ο Tony Pettit είναι επί του παρόντος μέλος του goth rock/metal NFD, με δύο άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει. Ο Peter Yates εμφανίζεται και στα δύο άλμπουμ του NFD ως προσκεκλημένος μουσικός.
Το 2009 ο Tony Petitt με το όνομα The Eden House κυκλοφόρησε ένα συνεργατικό άλμπουμ "Smoke and Mirrors" με πρώην μέλη των Fields of the Nephilim Nod Wright, Peter Yates και Paul Wright καθώς και τον πρώην παραγωγό Andy Jackson. Εσείς γνωρίζετε την πορεία και τον ήχο των Fields of the Nephilim; Πείτε μας τις απόψεις σας για αυτούς στα σχόλια της δημοσίευσης.