Αλλάζουμε συνεχώς. Από τη μια στιγμή στην άλλη, γινόμαστε διαφορετικοί άνθρωποι. Μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά… Και υποκείμεθα σε διάφορες αλλαγές.
Πρώτα απ’ όλα αλλάζουμε με τον χρόνο. Μεγαλώνουμε. Και είμαστε τυχεροί για κάθε λεπτό που περνάει και ζούμε αυτή την αλλαγή. Βλέπεις, δεν είναι δεδομένο, είναι προνόμιο που δεν το έχουν όλοι… Αυτές τις αλλαγές είναι εύκολο να τις παρατηρήσουμε. Συνηθίζεται μάλιστα να μιλά ο κόσμος για τις αλλαγές που νιώθει με το πέρασμα του χρόνου.
Μετά, είναι η άλλη αλλαγή που έρχεται από τις συνθήκες. Και μπορεί η διαμόρφωση του χαρακτήρα μας να γίνεται σε πολύ μικρή ηλικία, όμως δεν παύει να διαφοροποιείται ακόμη και στην ενήλικη ζωή μας. Οι καταστάσεις που βιώνουμε μας αλλάζουν. Τις περισσότερες φορές ασυνείδητα αφού ο τρόπος που τις αντιμετωπίζουμε δεν εξαρτάται από μας αλλά από το περιβάλλον που έχουμε μεγαλώσει, την παιδεία που έχουμε πάρει και τον πολιτισμό στον οποίο ζούμε. Αυτές τις αλλαγές δεν είναι εύκολο να τις παρατηρήσουμε σε εμάς. Παρατηρούμε όμως τους άλλους να αλλάζουν μετά από αξιοσημείωτα γεγονότα που συμβαίνουν στη ζωή τους.
Όμως, η πιο σημαντική αλλαγή που βιώνουμε σαν άνθρωποι, είναι όταν αρχίζουμε να αναρωτιόμαστε για τα γεγονότα της ζωή μας αλλά και του κόσμου γενικά. Γιατί συμβαίνουν; Τι τα προκαλεί; Τι είναι τυχαίο; Τι είναι μοιραίο; Γιατί ζούμε; Και αφού ζούμε, πως πρέπει να ζούμε;
Οι απαντήσεις πολλές, διαφορετικές και τελικά όλα τα ερωτήματα αναπάντητα αφού δεν υπάρχει «επιστημονική απάντηση». Όμως η ανάγκη του ανθρώπου να γνωρίζει, οδηγεί σε ένα μέρος απ’ όπου μπορεί να αντλήσει τις δικές του προσωπικές απαντήσεις γι’ αυτά τα ερωτήματα. Κι αυτό το μέρος είναι ο εσωτερικός μας κόσμος. Ένα μέρος τρομακτικό, περίπλοκο και παντελώς άγνωστο. Ένα μέρος που αν προσπαθήσει να το εξερευνήσει κάποιος θα έρθει αντιμέτωπος με πτυχές του εαυτού του που δεν γνώριζε ότι υπάρχουν. Πτυχές, θολές, καθόλου ξεκάθαρες αλλά πολύ μπερδεμένες και περίπλοκες. Ένα μέρος σκοτεινό που δύσκολα διακρίνεις τι είναι δικό σου και τι επίκτητο. Γι’ αυτό άλλωστε οι περισσότεροι από μας το αποφεύγουν. Πολλοί μάλιστα αρνούνται πεισματικά την ύπαρξή του.
Χρειάζεται επίμονη και επίπονη ενασχόληση για να μπορέσει ο άνθρωπος να αποδεχθεί όλες τις πλευρές του. Και κάθε ένα μικρό κομματάκι του που καταφέρνει να αναγνωρίσει και να το φέρει στην επιφάνεια, τον αλλάζει συθέμελα. Αν συλλογιστούμε δε πως όλο αυτό δεν είναι ένας στόχος που μπορεί να επιτευχθεί αλλά ένα ταξίδι ζωής που δεν τελειώνει ποτέ, τότε μπορούμε να κατανοήσουμε ότι ο άνθρωπος οφείλει να αλλάζει και να διαμορφώνεται συνεχώς και αδιαλείπτως.