Καυτό μεσημέρι Ιουλίου. H καρδιά του ελληνικού καλοκαιριού. Στο λιμάνι του Νυδριού επικρατεί ένας γνώριμος πανικός. Αυτός των αποχωρήσεων και των αφίξεων. Ο κόσμος τρέχει, θέλει να φύγει βιαστικά. Μόνο αν μπεις στο καράβι ξεκινάνε οι διακοπές.
Το ταξίδι της γεύσης
Εκείνη ταξιδεύει χωρίς προορισμό. Πηρέ ένα σακίδιο στην πλάτη και ξεκίνησε για το Ιόνιο. Πάντα μαγευόταν από αυτό το μπλε που έβλεπε στις φωτογραφίες και που, όσες φορές και να προσπάθησε, δεν κατάφερε να αποτυπώσει στις θάλασσες που ζωγράφιζε. Πρώτη στάση Λευκάδα λοιπόν.
Μέσα στο χάος του μεσημεριού κοίταξε γύρω της. Άνθρωποι χαρούμενοι ,έτοιμοι να ξεκινήσουν τις διακοπές τους. #creatingmemories το hashtag που επικρατεί. Από την άλλη, κάποιοι επέστρεφαν με γεμάτες μπαταρίες και μια γλυκιά νοσταλγία για τις μέρες που πέρασαν τόσο γρήγορα. Ίδια νοσταλγία είχε και αυτή για τα χρόνια που πέρασαν τόσο γρήγορα. Είχε αποφασίσει να μην χάσει λεπτό .
Η ζέστη της έφερε μια δυσφορία , έπιασε βιαστικά τα μακριά μαλλιά της κότσο με ένα στυλό που βρήκε πεταμένο στην τσάντα της. Κομπάρσοι στο σκηνικό οι άνθρωποι που δουλεύουν. Ιδρωμένοι μεταφορείς, σερβιτόροι στον πανικό της βάρδιας και φωνακλάδες ταβερνιάρηδες .Τροχονόμοι που μάταια προσπαθούν να βάλουν μια τάξη στο κυκλοφοριακό χάος του μικρού δρόμου που οδηγεί στο λιμάνι.
Στέκεται μπροστά στον γκισέ των εισιτηρίων. Ξαφνικά δεν ξέρει που θέλει να πάει. Μια γνώριμη πινακίδα της τραβάει της προσοχή και ένα μικρό γουργουρητό στο στομάχι την οδηγούν στον δροσερό κήπο του ΕΡΓΟΝ. Μια όαση στην δική της έρημο. Διαλέγει ένα τραπέζι κάτω από ένα δέντρο. Οι νότες της μουσικής μπερδεύονται με τον ήχο των τζιτζικιών και των ήχο από τον απόπλου των πλοίων.
Παίρνει τον κατάλογο στα χέρια και βάζει ένα ποτήρι με δροσερό νερό στα χείλη. Το λογότυπο της θύμισε τη ζωή που άφησε πίσω της στο Λονδίνο . Εκείνα τα πρωινά που έπαιρνε τον καφέ της πριν τη δουλειά από εκεί και εκείνα τα μπισκότα που της θύμιζαν Ελλάδα. Η γεύση είναι ταξίδι και ανάμνηση. Από τότε έχουν αλλάξει όλα. "Ελληνική σαλάτα με ντοματίνια Σαντορίνης" , "Γραβιέρα Νάξου με γλυκό του κουταλιού τριαντάφυλλο¨", "Σκοπελίτικη τυρόπιτα με μέλι πορτοκαλιάς και θυμάρι".
Όλη η Ελλάδα κλεισμένη σε ένα κατάλογο εστιατορίου. Ένα ποτήρι λευκό κρασί Ασσύρτικο. Υποβρύχιο βανίλια για να κλείσει το γεύμα. Θυμήθηκε τα παιδικά καλοκαίρια στο χωριό, τη γιαγιά της, τις μυρωδιές και τις γεύσεις που τόσο της έχουν λείψει. Στα σουπλά του ΕΡΓΟΝ ήταν τυπωμένη όλη η ελληνική φιλοσοφία για το φαγητό.
"Το φαγητό είναι πιο νόστιμο όταν το μοιράζεσαι!"
Της έλειπε λίγη παρέα άλλα είχε αποφασίσει να κάνει μόνη της διακοπές φέτος. Τράβηξε μια φωτογραφία και την προώθησε στους δικούς της. Πλήρωσε και κατευθύνθηκε στο εσωτερικό του μαγαζιού. Ένα πέτρινο σπίτι με ξύλινο πάτωμα. Ταξίδεψε στο χρόνο για να φανταστεί τη ζωή εδώ μέσα. Ένα όμορφο παντοπωλείο με ελληνικά προϊόντα στα ράφια. Χειροποίητα ζυμαρικά, θαλασσινό αλάτι, μέλι και λικέρ μαστίχα.
Έπιασε ένα σαπούνι και το μύρισε. Λεβάντα και ελαιόλαδο. Θυμάρι και τσάι του βουνού. Όλη η Ελλάδα κλεισμένη σε βαζάκια και όμορφα σακουλάκια. Βγαίνοντας διέσχισε τον δροσερό κήπο που οδηγούσε στο λιμάνι. Βουκαμβίλιες και βασιλικός. Έκοψε λίγο βασιλικό και τον έβαλε στην τσέπη του λευκού της φορέματος.
Στάθηκε στην ουρά για να βγάλει εισιτήριο. Επόμενος προορισμός Ιθάκη. Δίπλα της κάποιος μόνος με ένα σακίδιο στην πλάτη περίμενε να βγάλει και αυτός εισιτήριο.
"Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα ήδη θα κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν" είχε γράψει ο Καβάφης.
Η Ελλάδα είναι όμορφη το καλοκαίρι. Γύρω της τα ιστιοπλοϊκά με τα επιβλητικά άρμπουρα κατέπλεαν στο μικρό λιμάνι. Χαμογέλασε στον εαυτό της και ο τύπος με το σακίδιο στην πλάτη της χαμογέλασε πίσω.