Ο Μελέαγρος έτρεχε πολύ εκείνο το βράδυ. Βρισκόταν σε ένα δάσος και ξοπίσω του ήταν τα θηρία. Από το πρόσωπό του έσταζε ο ιδρώτας, ενώ τα μηνίγγια του έτρεμαν. Παρότι ένιωθε ότι θα του τέλειωνε η ανάσα, έβρισκε το κουράγιο να συνεχίσει.
«Πρέπει να κόψω το τσιγάρο », έλεγε, καθώς βαριανάσαινε και έβηχε. Μάλιστα είχε διαπιστώσει ότι έβηχε και αίμα. «Ωραία», είπε από μέσα του, ώρες είναι τώρα να αιμορραγώ κιόλας.
Ωστόσο δεν κάθισε να αναρωτηθεί για πολύ. Συνέχισε να τρέχει, χωρίς να ξέρει που πάει.
Τότε συνάντησε κάτι φώτα που τον τύφλωσαν. Ταράχτηκε και έντρομος έκανε να τα αποφύγει.
Εκείνη τη στιγμή κάτι περίεργο συνέβη. Ένιωθε να αποχωρίζεται από το σώμα του. Έβλεπε τον εαυτό του πεσμένο κάτω, να τον έχει χτυπήσει το αυτοκίνητο, αλλά παρά τις προσπάθειές του δεν μπορούσε να τον ξυπνήσει. Ύστερα από λίγα λεπτά μεταφέρθηκε σε ένα φωτεινό μέρος όπου κάποια όντα έψαλλαν με μια άρπα.
Μόλις τον είδαν, τον υποδέχτηκαν με ανοιχτές αγκάλες.
« Ω, τον κύριο Μελέαγρο. Τι μου κάνετε; Πώς είστε; » τον υποδέχτηκαν οι μυστηριώδεις φιγούρες. Εκείνος τα είχε εντελώς χαμένα. Δεν ήξερε που πατούσε και που βρισκόταν. Αλήθεια, πατούσε πουθενά;
Ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι ήταν πάνω σε ένα απαλό, πουπουλένιο σύννεφο και άκουγε τις ευχάριστες μελωδίες τους. Όλοι ήταν χαρούμενοι εκεί επάνω, όμως…
«Τι γίνεται; Πού βρίσκομαι; Ζω; Πέθανα; Εσείς ποιοι είστε; »
« Ηρεμήστε κύριε Μελέαγρε. Όλα είναι μια χαρά τώρα. Δεν έχετε να ανησυχείτε για τίποτα »
Εκείνος, όμως, ήταν εξαιρετικά ανήσυχος.
« Μα… ήμουν στο δάσος. Με κυνηγούσαν τα θηρία… και … και ξαφνικά. Τα φώ…. Τα φώτα πετάχτηκαν και….»
« Ναι, ναι, μην ανησυχείτε κύριε Μελέαγρε, όλα θα πάνε καλά. Πιείτε τώρα αυτό το ποτό και τραγουδήστε μαζί μας. »
« Μα τι… τι μου λέτε τώρα; Εδώ μάλλον πέθανα και θα αρχίσουμε τα τραγούδια;»
« Για σκεφτείτε, έχετε κάτι καλύτερο να κάνετε εδώ που βρίσκεστε; »
Ο Μελέαγρος σκέφτηκε για λίγο και απάντησε ανασηκώνοντας τους ώμους του.
«Τότε, λοιπόν, χαλαρώστε και απολαύστε μαζί μας και μην ανησυχείτε, όλα θα πάνε καλά». Χωρίς μεγάλη χαρά, πήρε το ποτήρι και άρχισε να πίνει λίγο λίγο.
« Μμμ, νόστιμο είναι, και γλυκό. Μα τι να είναι άραγε;»
« Το νέκταρ των θεών είναι », απάντησε πονηρά η περίεργη φιγούρα και συμπλήρωσε : «Πιείτε, έχουμε άφθονο. »
Καθώς έπινε, σιγοτραγουδούσε το τραγούδι τους, το οποίο ήταν «Αν ήσουν άγγελος». Σιγά σιγά ένιωθε να βυθίζεται σε έναν γλυκό ύπνο…
Ξύπνησε σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου. Πετάχτηκε ξαφνικά αλλά συνειδητοποίησε γρήγορα ότι δεν μπορούσε να κουνηθεί.
Αμέσως μια νοσοκόμα που ήταν εκεί φώναξε : « Θαύμα! Θαύμα! Ξύπνησε! Ξύπνησε!»
Τότε ήρθαν στο δωμάτιο η γυναίκα του η Κλυταιμνήστρα και τα παιδιά τους Κάστορας και Πολυδεύκης.
« Τι … τι έγινε ; » , είπε. « Είμαι ζωντανός; Πού βρίσκομαι; Γιατί έχω επιδέσμους ;»
«Είσαι στο νοσοκομείο. Τρία χρόνια περιμένουμε να ξυπνήσεις. Είχες ένα φοβερό ατύχημα με ένα αυτοκίνητο. Ελπίζουμε ότι θα μας διαφωτίσεις περισσότερο ώστε να βρούμε ποιος στο προκάλεσε αυτό. »
« Αχ, είμαι ζωντανός! Έγινε θαύμα! Ναι, έγινε θαύμα, αγγελική παρέμβαση! Αχ, πόσο χαίρομαι που δε με εγκαταλείψατε. Σας ευχαριστώ όλους σας, είμαι ευγνώμων. »