Τρείς μέρες έχουν περάσει από την στιγμή της εισβολής των ρωσικών δυνάμεων στην μακρινή αλλά και τόσο κοντινή μας Ουκρανία και όμως, έχουμε την αίσθηση ότι έχουν περάσει εβδομάδες γιατί μας κουφαίνει η κραυγή αγωνίας που ακούγεται από εκεί.
Μέρα με την μέρα γινόμαστε αποδέκτες σκληρών εικόνων και ανησυχητικών εξελίξεων οι οποίες δεν προμηνύουν τίποτα καλό όχι μόνο για την εν λόγω χώρα αλλά και για την Ευρώπη ως σύνολο. Ένας από τους καλούς μου φίλους έχει την τύχη να σχετίζεται με μια εξαιρετική ουκρανική οικογένεια η οποία διαμένει στην Οδησσό και μπόρεσε να μου μεταφέρει πληροφορίες από πρώτο χέρι, από αυτόπτες μάρτυρες.
Εδώ και μέρες στην περιοχή βρέχει βόμβες, με στόχο όχι κατοικημένες περιοχές αλλά υποδομές όπως είναι το διεθνές αεροδρόμιο της πόλης. Ο ντόπιος πληθυσμός έχει τρομοκρατηθεί από τις επιθέσεις και ο φόβος μεγαλώνει μέρα με την ημέρα, ειδικά μετά την απειλή του Ρώσου προέδρου ότι έβαλε σε επιφυλακή το πυρηνικό του οπλοστάσιο.
Το λιμάνι της Οδησσού έχει ναρκοθετηθεί και ένα σωρό σαμποτέρ περιφέρονται στην πόλη μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα και μαρκάρουν στόχους για αλεξιπτωτιστές και drones. Σαν να μην φτάνουν όλα αυτά, οι χιλιάδες ομογενείς μας στην περιοχή και οι χιλιάδες ουκρανοί που αγαπούν την χώρα μας και έχουν στενή σχέση με την Ελλάδα, διαβάζουν αναρτήσεις συμπατριωτών μας που διάκεινται θετικά προς την εισβολή!
Καλά διαβάσατε αγαπητοί αναγνώστες, υπάρχουν ΄Έλληνες που γράφουν ότι "καλά τους κάνουνε", ορμώμενοι προφανώς από το γεγονός ότι ανώτατα πολιτικά στελέχη της Ουκρανίας έχουν σχέση με ακραίες πολιτικές πεποιθήσεις. Θα ήθελα να ενημερώσω αυτούς που τα γράφουν ότι αυτοί που πλήττονται περισσότερο από τον όλεθρο δεν είναι η κυβέρνηση της Ουκρανίας αλλά οι πολίτες της.
Δεκάδες γεωπολιτικές αναλύσεις έχουν δημοσιευθεί τις τελευταίες μέρες και νομίζω ότι όλοι μας εντρυφήσαμε καλά στους λόγους που προκάλεσαν την Ουκρανική κρίση. Δίκαιοι ή άδικοι, το μόνο που μετρά τώρα είναι να τελειώσει γρήγορα η δοκιμασία και για τις δύο χώρες και να βρεθεί μια Χρυσή Τομή για να σταματήσει το κακό.