Αναζητώντας δημοσιογραφική εγκυρότητα, εμπειρία, ακεραιότητα και συσσωρευμένη γνώση στον πληροφοριακό ωκεανό του διαδικτύου, ένας από τους πρώτους μας σταθμούς θα είναι η βρετανική εφημερίδα The Guardian.
Έχοντας κλείσει ήδη τα 200 χρόνια κυκλοφορίας, η The Guardian ξέρει πολύ καλά τι λέει και πως το διατυπώνει, είναι μια δημοσιογραφική όαση την οποία χαίρεται κανείς να διαβάζει. Σήμερα θα δούμε τον πόλεμο στην Ουκρανία μέσα από τα μάτια ενός πολύπειρου συντάκτη και μιας ντόπιας Ουκρανής, η οποία βιώνει τα γεγονότα από πρώτο χέρι, και θα πετύχουμε έτσι μια ολοκληρωμένη ανατομία της Ουκρανικής κρίσης.
Διαβάζοντας το άρθρο του Ted Galen Carpenter σχετικά με τα αίτια του πολέμου, είναι αδύνατον να διαφωνήσει λογικός άνθρωπος. Ο Carpenter δεν είναι ένας απλός συντάκτης της The Guardian αλλά ειδήμονας σε θέματα στρατιωτικά και εξωτερικής πολιτικής, με 12 βιβλία παρακαλώ για την διεθνή πολιτική στο "τσεπάκι" του.
Ό εν λόγω αναλυτής αναλύει όλα τα διπλωματικά γεγονότα που οδήγησαν στην σύγκρουση και κατηγορεί ευθέως το ΝΑΤΟ για τις πολιτικές του μανούβρες. Η Βορειοατλαντική Συμμαχία έπρεπε να διαλυθεί όταν τελείωσε ο Ψυχρός Πόλεμος, να έχει δηλαδή την τύχη του Συμφώνου της Βαρσοβίας, της αντίπαλης συμμαχίας από πλευράς Σοβιετικής Ένωσης.
Αντί να διαλυθεί, το ΝΑΤΟ συνέχισε να επεκτείνεται προς ανατολάς, ενσωματώνοντας την μια μετά την άλλη τα πρώην μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας και περικυκλώνοντας σταδιακά την Ρωσία. Πολλοί Ρώσοι είδαν το ΝΑΤΟ σαν απομεινάρι του Ψυχρού Πολέμου όπως είπε ένας πρώην υπουργός της κυβέρνησης Κλίντον και ένιωσαν απειλούμενοι από την συνεχή προσέγγισή του προς τα σύνορά τους.
Διαβάζοντας το άρθρο του Carpenter θα διαπιστώσετε ότι οι Νατοϊκοί αδιαφόρησαν εντελώς για τις συνεχείς διαμαρτυρίες της Ρωσίας και εξακολούθησαν την προώθησή τους προς την Ανατολή με αποκορύφωμα την άμεση ανάμειξη τους στα εσωτερικά της Γεωργίας και της Ουκρανίας, τα αποτελέσματα των οποίων είδαμε και βλέπουμε ακόμα. Εδώ βάζω τελεία και σας προτείνω να διαβάσετε την φανταστική ανάλυση του Carpenter σε αυτό τον σύνδεσμο.
Πάμε τώρα στην ουσία του άρθρου μου, στον λόγο ύπαρξής του, στην άποψη δηλαδή ενός αυτόπτη μάρτυρα της Ουκρανικής κρίσης, μιας γυναίκας που διάβασε τον Carpenter και μεταφέρει την δική της οπτική γωνία. Ένας καλός φίλος μου μετέφερε τα λόγια της στα Αγγλικά και τα μεταφράζω τώρα εδώ για εσάς, θέλοντας να διατηρήσω αυτούσιο το πνεύμα τους.
"Ναι...καταλαβαίνω τι λέει ο αναλυτής για το ΝΑΤΟ, τον ρόλο που έπαιξε κ.τ.λ. αλλά στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο βαθύ το πρόβλημα. Εγώ δεν μιλώ σαν δημοσιογράφος που γράφει άρθρα για την παγκόσμια πολιτική, μιλώ ως άνθρωπος που γεννήθηκε στην Ουκρανία και ο οποίος έχει την Ουκρανία στο αίμα του.
Ναι, οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν την Ουκρανία στην γεωπολιτική στρατηγική τους, είναι φανερό όμως ότι, από την αρχή της ιστορίας της, η Ουκρανία ήταν πιο ασφαλής από τη Ρωσία. Οι Ρώσοι βαφτίστηκαν για πρώτη φορά στο Κίεβο, την εποχή που η Μόσχα ήταν μόνο βάλτος. Οι Ουκρανοί Κοζάκοι έσωσαν τους Ρώσους από τις επιδρομές των Μογγόλων και των Τούρκων.
Όταν ιδρύθηκε, η Σοβιετική Ένωση αφαίρεσε τη θρησκεία, τις παραδόσεις και τα γλωσσικά ιδιώματα από τον Ουκρανικό λαό. Η Σοβιετική Ένωση είναι υπεύθυνη για τη γενοκτονία του ουκρανικού λαού το 1932. Έτσι ναι, σε κάποιο σημείο, η Ουκρανία απλά αποφάσισε να επιτρέψει στις ΗΠΑ να την χρησιμοποιήσουν στην παγκόσμια σκακιέρα αλλά έχουμε πολύ περισσότερους λόγους που αντιστεκόμαστε και δεν το κάνουμε επειδή μας το λένε οι ΗΠΑ, το κάνουμε για να σώσουμε ό,τι έχουμε."
Προσέξτε πόσο υπέροχα "κουμπώνουν" οι δύο οπτικές γωνίες από άτομα που στέκονται σε διαφορετικές αποστάσεις από τον πόλεμο στην Ουκρανία, με ξεχωριστές προσλαμβάνουσες παραστάσεις και βιώματα. Η φοβερή ανάλυση του Carpenter εμπλουτίζεται και ολοκληρώνεται από την Ουκρανική οπτική η οποία μας εξηγεί ευθαρσώς γιατί υπάρχει μακροχρόνια αντιπαλότητα μεταξύ των δύο γειτονικών χωρών καθώς και την ανάγκη της Ουκρανίας να προσκολλάται σε δυνάμεις που εναντιώνονται στην Ρωσία, όσο σκοτεινές ή φωτεινές και αν δείχνουν και είναι.