Δε χρειάζεται να έχεις παιδιά, για να ξέρεις, ότι τα παιχνίδια χωρίζονται σε αγορίστικα και κοριτσίστικα! Μία φορά αν χρειάστηκε να επισκεφτείς ένα μαγαζί με παιχνίδια, τότε θα διαπίστωσες ξεκάθαρα τι σημαίνει «παιχνίδια για κορίτσια» και «παιχνίδια για αγόρια».
Πρώτος διαχωρισμός, τα χρώματα. Για τα κορίτσια ροζ, φούξια και λευκά. Για τα αγόρια μπλε, μαύρο, γκρι και κόκκινο. Ύστερα, το περιεχόμενο. Τα αγορίστικα παιχνίδια περιέχουν δράση, συχνά βία και κάνουν θόρυβο. Οχήματα με σειρήνες, υπερήρωες με όπλα, κατασκευές. Αντιθέτως στα κοριτσίστικα παιχνίδια απουσιάζει η δράση. Κυριαρχεί η ομορφιά, όπως το μακιγιάζ και τα μαλλιά, και τα παιχνίδια ρόλων, όπως το νοικοκυριό και η φροντίδα μωρών.
Αν πάλι έχεις παιδιά, τότε ξέρεις από πρώτο χέρι για τι μιλάω. Υπάρχουν στερεότυπα όσο αφορά τα παιχνίδια, αλλά και τα χρώματα. Έχοντας την τύχη να έχω 2 παιδιά, 1 αγόρι και 1 κορίτσι, βλέπω καθημερινά αυτές τις διαφορές. Από την ώρα που γεννιούνται, και πριν γεννηθούν ακόμα, φτιάχνουμε τα δωμάτια των μωρών στα αντίστοιχα χρώματα. Αν τώρα το πρώτο παιδί είναι κορίτσι και το δεύτερο αγόρι, οπότε έχεις ήδη “κοριτσίστικα” πράγματα, τότε το πιθανότερο να σου λένε συνέχεια, ότι το μωράκι σου είναι κορίτσι.
Βέβαια, δεν ισχύει το αντίστροφο. Με τα αγόρια είναι πιο αυστηρά τα πράγματα. Ένα κορίτσι μπορεί να φορέσει για παράδειγμα ένα μπλε ή μαύρο μπουφάν, ένα αγόρι όμως δεν μπορεί να φορέσει ένα μοβ ή φούξια. Αυτό μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, γιατί ειδικά τα τελευταία χρόνια πολλοί άντρες προτιμούν το χρώμα στα ρούχα τους, οπότε είναι πολύ φυσιολογικό και ωραίο να βλέπεις έναν άντρα με ένα μοβ πουλόβερ, αλλά αν το φορέσει ένα μικρό αγόρι, τότε το χρώμα γίνεται ¨κοριτσίστικο”.
Επανέρχομαι στα παιχνίδια που εκεί ισχύει το ίδιο και πάλι τα αγόρια είναι πιο αδικημένα. Όταν είχαμε μόνο την κόρη μου, ήταν μια χαρά λογικό να παίζει με αγορίστικα παιχνίδια, τα οποία μπορεί να έβρισκε από τον μεγαλύτερο ξάδερφό της. Κανείς δεν αγχώθηκε ποτέ που η Νεφέλη έπαιζε με αυτοκινητάκια ή δεινόσαυρους.
Για τον Μιχαήλ όμως δεν ήταν το ίδιο. Τι πιο λογικό να παίζει ούτως ή άλλως με τα παιχνίδια που βρίσκονται στο σπίτι του διαθέσιμα; Κι όμως, δεν είναι το ίδιο αν ένα αγόρι θέλει να παίξει με κούκλες ή με κουζινικά. Εκεί ακούς διάφορα σχόλια και ο περίγυρος ¨ανησυχεί¨.
Τα κοινωνικά στερεότυπα ξεκινούν μέσα από την οικογένεια και “καταδιώκουν” τα παιδιά από μικρή ηλικία. Γι’ αυτό θα πρέπει όλοι να προσπαθήσουμε να τα προσπεράσουμε και να ξεπεράσουμε. Είναι ουσιαστικό, οι γονείς αλλά και όσοι αγοράζουμε δώρα για τα παιδιά, να κατανοήσουμε ότι διαφορετικού είδους παιχνίδια αναπτύσσουν και διαφορετικές ικανότητες στα παιδιά.
Πρέπει, να σκεφτούμε “έξω από το κουτί” και να παραδεχτούμε, ότι αγοράζοντας για ένα κορίτσι ένα παιχνίδι για να μάθει να χτίζει σπίτια, δεν πλήττουμε τη θηλυκότητα του. Αντίθετα, του μαθαίνουμε τη διαδικασία που χρειάζεται για να φτιαχτεί και να ολοκληρωθεί ένα έργο και τις ανάγκες που προκύπτουν. Το παιδί μαθαίνει να σκέφτεται πιο πρακτικά και αναλυτικά.
Αντίστοιχα, με το να επιτρέπουμε σε ένα αγόρι να παίζει με κούκλες και να μαθαίνει να φροντίζει και να είναι τρυφερό, το βοηθάμε να αναπτύξει επικοινωνιακές ικανότητες και δημιουργούμε τις βάσεις για έναν ολοκληρωμένο ενήλικα και έναν επιτυχημένο γονιό.