Στο προηγούμενό μου άρθρο αναφέρθηκα στην δεινή κατάσταση που βρίσκεται η πρωταθλήτρια Ευρώπης Τσέλσι, λόγω των κυρώσεων που της επιβλήθηκαν από την βρετανική κυβέρνηση λόγω του ιδιοκτήτη της Ρόμαν Αμπράμοβιτς.
Οι αποφάσεις της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου έφεραν την αντίδραση των φίλων της Τσέλσι, οι οποίοι εξακολουθούν να βρίσκονται στο πλευρό του Ρόμαν Αμπράμοβιτς, δείχνοντας του την αγάπη τους με διάφορους τρόπους στο πρόσφατο παιχνίδι των μπλε κόντρα στην Νιούκαστλ για την Premier League.
Όμως εμείς θα γυρίσουμε τον χρόνο στο 1988, όπου μια καταδικαστική απόφαση κατά της ΑΕΛ ξεσήκωσε τους κατοίκους της Λάρισας που διαμαρτυρήθηκαν έντονα μέχρις ότου να δικαιωθεί η τοπική ομάδα από την τότε κυβέρνηση. Η αφετηρία της ιστορίας ξεκινά από τις 27 Δεκεμβρίου του 1987, όπου, στην 12η αγωνιστική της Α΄ Εθνικής η ΑΕΛ επικρατεί με 2-1 του Παναθηναϊκού στο Αλκαζάρ, χάρη σε 2 γκολ του Γιώργου Μητσιμπόνα, ματς στο οποίο αγωνίστηκε για 23 λεπτά για λογαριασμό των βυσσινί ο Γκεόργκι Τσίγκοφ.
Μετά το τέλος του αγώνα ο Βούλγαρος παίκτης κλήθηκε μαζί με τους συμπαίκτες του στην ΑΕΛ, Καραπιάλη και Αθανασίου και τους Γεωργακόπουλο, Μπατσινίλα και Βλάχο από τους φιλοξενούμενους για έλεγχο ντόπινγκ. Ανήμερα των Τριών Ιεραρχών ανακοινώνεται ότι ο Τσίγκοφ βρέθηκε θετικός στην απαγορευμένη ουσία κωδεΐνη που χρησιμοποιείται κυρίως για την αντιμετώπιση του βήχα.
Να σημειωθεί ότι ο Τσίγκοφ τύχαινε να λαμβάνει κωδεΐνη, επειδή προερχόταν από κρυολόγημα που τον ταλαιπωρούσε και έπαιρνε ένα αντιβηχικό που περιείχε την εν λόγω ουσία. Η απόφαση του τότε αθλητικού δικαστή Βασίλη Ανδρόνικου που ελήφθη στις 16 Μαρτίου 1988 και ώρα 12:55 ήταν καταδικαστική τόσο για τον παίκτη, όσο και για την ομάδα του την ΑΕΛ με τις ποινές να είναι οι εξής: 1) στον ποδοσφαιριστή Γκ. Τσίγκοφ την ποινή αποκλεισμού από κάθε επίσημο και φιλικό αγώνα για δύο χρόνια, ανακαλώντας συγχρόνως το δελτίο της αθλητικής και επαγγελματικής του ιδιότητας.
2) στην ΠΑΕ Λάρισα
α) ποινή μηδενισμού στον αγώνα της 27.12.1987 με την ομάδα της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, για το πρωτάθλημα Α’ Εθνικής κατηγορίας, τον οποίο κερδίζει η αντίπαλη ομάδα με τέρματα 2-0 και 2 βαθμούς και
β) ποινή αφαίρεσης δύο βαθμών από το πρωτάθλημα Α’ Εθνικής κατηγορίας ποδοσφαίρου.
Έτσι η ομάδα έχασε την πρώτη θέση που κατείχε μέχρι τότε με την ΑΕΚ που την ακολουθούσε να την αντικαθιστά στην κορυφή της βαθμολογίας. Το βράδυ της ίδιας μέρας χιλιάδες Λαρισαίοι ξεκίνησαν τις διαμαρτυρίες για την άδικη απόφαση του αθλητικού δικαστή που βαραίνει την ΑΕΛ. Εντωμεταξύ είχε αρχίσει ο αποκλεισμός της Εθνικής Οδού και της σιδηροδρομικής γραμμής Αθήνας-Θεσσαλονίκης, που προκάλεσε προβλήματα στις συγκοινωνίες.
Με αυτόν τον τρόπο οι Λαρισαίοι έκλεισαν όλες τις πύλες εισόδου προς την θεσσαλική πόλη, κόβοντας έτσι την Ελλάδα στα δυο για αρκετές μέρες. Την επόμενη ημέρα από τις 11:00 το πρωί πραγματοποιήθηκε μεγάλη συγκέντρωση στην πλατεία της πόλης στην οποία έδωσαν το παρόν γύρω στα 50000 άτομα, ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας και επαγγέλματος, ενώ τα καταστήματα και τα σχολεία παρέμειναν κλειστά μέχρι νεωτέρας. Η επανάσταση του λαρισαϊκού λαού ενάντια στο κατεστημένο μόλις είχε αρχίσει.
Αμέτρητα ελαστικά καίγονταν στους δρόμους της Λάρισας, μεταδίδοντας έτσι το οργισμένο μήνυμα των φίλων των βυσσινί και από ανθρώπους από περιοχές κοντά σε αυτήν (Βόλος,Τρίκαλα,Κατερίνη) που έφτασαν στην θεσσαλική πόλη για να συσπειρωθούν όλοι μαζί στον δίκαιο αγώνα των Λαρισαίων για την ανατροπή της άδικης απόφασης.
Την ίδια ώρα τα μέσα της εποχής χαρακτηρίζουν την εξέγερση των Θεσσαλών ως νέο Κιλελέρ, ενώ το νικηφόρο παιχνίδι της ΑΕΛ με 2-0 απέναντι στην Βέροια 6 αγωνιστικές μέχρι το τέλος, αποτέλεσε μία ειρηνική συγκέντρωση των φίλων των βυσσινί μέσα στο Αλκαζάρ που ήλπιζαν σε μια απόφαση την οποία θα δικαιώσει τους κόπους της ομάδας τους.
Τελικά, στις 21 Μαρτίου 1988 ο τότε υφυπουργός αθλητισμού Σήφης Βαλυράκης, με παρέμβαση του τότε πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, τροποποιεί το επίμαχο άρθρο 32 του ΚΑΠ που μέχρι τότε δεν ήταν εναρμονισμένο με τον αντίστοιχο κανονισμό της UEFA, βάσει του οποίου, η ομάδα δεν τιμωρείται σε περίπτωση που παίκτης της βρεθεί ντοπαρισμένος.
Αυτή η αλλαγή είχε ως αποτέλεσμα να επιστραφούν οι βαθμοί στην Λάρισα, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την κατάκτηση του πρωταθλήματος εκείνης της περιόδου, ενώ η ποινή που είχε επιβληθεί στον Τσίγκοφ παρέμεινε ως είχε. Την Πρωτομαγιά του 1988 γράφτηκε ο επίλογος στην επιτυχημένη πορεία της ΑΕΛ προς τον τίτλο του πρωταθλητή, με την νίκη της εις βάρος του Ηρακλή με 1-0 την προτελευταία αγωνιστική.
Στον συγκεκριμένο αγώνα η ΑΕΛ δεινοπάθησε για 87 αγωνιστικά λεπτά στο χορτάρι του Αλκαζάρ, ούτως ώστε να πετύχει το πολυπόθητο γκολ νίκης που θα έδινε το πρωτάθλημα στην ομάδα του θεσσαλικού κάμπου, το οποίο σημείωσε ο αείμνηστος Γιώργος Μητσιμπόνας με ένα εντυπωσιακό βολ πλανέ.
Το πρωτάθλημα της ΑΕΛ την περίοδο 1987-88 παραμένει ακόμα μέχρι και σήμερα το κορυφαίο επίτευγμα από επαρχιακή ομάδα σε εγχώρια αθλητική διοργάνωση και το πιο πανάξιο από καταβολής Α΄ εθνικής, επειδή είχε σχεδόν στο σύνολο της ντόπιους παίκτες, που αρκετοί από αυτούς στη συνέχεια έκαναν καριέρα σε μεγάλες ομάδες των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης και έτυχε της καθοδήγησης ενός καταξιωμένου προπονητή, του Πολωνού Γιάτσεκ Γκμοχ.
Επιπλέον η ΑΕΛ εκείνης της περιόδου κατάφερε να διεκδικήσει μέχρι τελικής νίκης τόσο εντός αγωνιστικού χώρου, όσο και εκτός αυτού, ένα αρκετά βαρύτιμο τρόπαιο κόντρα σε μεγάλα ονόματα του αθλητικού κατεστημένου που ήσαν κυριολεκτικά απέναντί της από την αρχή της σεζόν και προσπαθούσαν με σκληρό τρόπο να της στερήσουν αυτό που με τόσο κόπο πέτυχε την Πρωτομαγιά του 1988, όπου οι βυσσινί σφράγισαν την επιτυχία τους.