Πριν λίγες μέρες έπεσα «τυχαία» πάνω σε ένα άρθρο το οποίο αναφερόταν στους τυχερούς και κυρίως, στους άτυχους ανθρώπους. Ο επιστήμονας που παρουσιαζόταν σε αυτό το άρθρο υποστήριζε πως ο όρος τύχη όντως υφίσταται. Υπάρχουν οι τυχεροί άνθρωποι, που χαίρουν άνετα και χωρίς ιδιαίτερο κόπο κάθε ευκολίας, αλλά υπάρχουν και οι άτυχοι που οι πιθανότητες να πετύχουν κάτι είναι αντιστρόφως ανάλογες. Και αν τώρα διαβάζεις αυτό το άρθρο νομίζω πως συγκαταλέγεις κι εσύ τον εαυτό σου στους άτυχους ανθρώπους.
Σίγουρα θα έχεις παρατηρήσει πως κάποιοι γνωστοί, φίλοι ή συγγενείς σου είναι πιο ευνοημένοι στη ζωή γενικότερα. Τους εμφανίζεται μια ευκαιρία πιο εύκολα, ένας σύντροφος, μία θέση εργασίας, κάποια χρηματική απολαβή. Και από την άλλη μεριά είσαι εσύ που πάντα βρίσκεσαι στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή. Που δεν θυμάσαι πότε σου παρουσιάστηκε τελευταία φορά μία πραγματική ευκαιρία.
Κάποιοι άνθρωποι είναι όντως τυχεροί εκ φύσεως και κάποιοι άλλοι όχι. Γιατί όμως, συμβαίνει αυτό; Και το σημαντικότερο: υπάρχει κάποιος τρόπος να «ξορκίσουμε» από πάνω μας την ατυχία;
Καταρχήν, όλα είναι θέμα ενέργειας. Προφανώς οι τυχεροί άνθρωποι εκπέμπουν θετική ενέργεια λόγω αυτής της τύχης που διάκεινται και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να επιστρέφει η ενέργεια αυτή ξανά και ξανά πίσω σε αυτούς τους ίδιους και να χαίρουν νέων θετικών απολαβών. Έχουν θετικές προσδοκίες από κάθε εγχείρημά τους και αυτό τους οδηγεί σε νίκες. Ένα αρνητικό αποτέλεσμα δεν υπάρχει καν σαν περίπτωση στην οπτική τους. Εστιάζουν στο καλό και το καλό έρχεται σε αυτούς.
Σε αντίθεση τώρα, οι «άτυχοι» εστιάζουν στο κακό. Συνηθισμένοι στα αρνητικά αποτελέσματα κάθε προσπάθειάς τους δυσκολεύονται να πιστέψουν στο καλό. Διάκεινται αρνητικά σε κάθε κατάσταση και η ενέργεια επιστρέφει πίσω το ίδιο. Προδικάζουν ένα γεγονός, πιστεύουν τόσο πολύ πως δεν θα επιτύχουν και στην τελική αυτό γίνεται.
Επιπλέον, οι άτυχοι σπάνια θα αναφερθούν σε κάποιο θετικό συμβάν αλλά θα επισημάνουν μόνο τα αρνητικά γεγονότα της ζωής τους. Έχουν μια τάση να σπαταλάνε τον χρόνο τους και να κατακερματίζουν την ενέργειά τους μιλώντας για την ατυχία που διέπει την καθημερινότητά τους.
Ξεχνάνε εκείνο το ελεύθερο πάρκινγκ που βρήκαν κάτω ακριβώς από το σπίτι τους και θυμούνται μόνο εκείνες τις φορές που έπρεπε να παρκάρουν μακριά από τη δουλειά τους. Ξεχνάνε εκείνη την τελευταία προσφορά στο σούπερ μάρκετ που πρόλαβαν, ξεχνάνε εκείνον τον τοξικό άνθρωπο που κατάφεραν να απομακρύνουν νωρίς από τη ζωή τους, ξεχνάνε εκείνη τη χαρούμενη συνάντηση με την οικογένειά τους, ξεχνάνε πως ενώ ήταν πεσμένοι κατάφεραν να σηκωθούν και πάλι.
Όλα είναι θέμα οπτικής, λοιπόν. Αν αλλάξεις ματιά, εστιάσεις σε αυτά που έχεις και όχι σε αυτά που δεν έχεις, σε αυτά που κερδίζεις ακόμα και μέσα από μια αποτυχία, τότε θα δεις την τύχη σου να αλλάζει. Πρέπει να προσπαθήσεις περισσότερο ίσως από κάποιους για να πετύχεις τους στόχους σου. Αλλά και τι πειράζει; Ίσα-ίσα θα έχουν και περισσότερο ενδιαφέρον τότε.
Επίσης, καλό θα ήταν να φτιάξεις τη δική σου προσωπική λίστα στόχων. Μήπως δεν είσαι τυχερός σε κάτι γιατί δεν το επιθυμείς εσύ αλλά αποτελεί στόχο κάποιου άλλου; Μήπως να προσπαθήσεις και να δώσεις τη θετική σου ενέργεια σε αυτό που θες εσύ πραγματικά να έρθει στη ζωή σου;
Γνωρίζω πως είναι αρκετά δύσκολο να βρεις την ελπίδα και την αισιοδοξία μέσα από επανειλημμένες ήττες. Αλλά, προσπάθησε την επόμενη φορά που κάτι, έστω και μικρό, τυχερό θα σε βρει να δώσεις λίγο χρόνο σε αυτό και να το γιορτάσεις. Χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ την θετική ενέργεια. Να χαιρόμαστε για αυτά που έχουμε και να είμαστε ανοιχτοί και αισιόδοξοι σε αυτά που θα έρθουν στις ζωές μας.
Οι άτυχοι είναι οι εν δυνάμει τυχεροί. Και ο ενδιάμεσος δρόμος είναι αυτός που αξίζει.
Αφήστε μια απάντηση