"Με συγχωρείς, αλλά δεν μπορώ να αναλάβω αυτήν τη δουλειά για σένα"
"Σήμερα δε γίνεται. Έχω κανονίσει μασάζ"
"Όχι, ευχαριστώ. Δε θέλω γλυκό"
"Εισπνοή, ένα δύο τρία. Εκπνοή, ένα δύο τρία τέσσερα πέντε έξι"
"Πάω για ύπνο, είμαι πολύ κουρασμένη/ος"
"Πόσο ευγνώμων είμαι για ...."
"Πάω για τρέξιμο στον ήλιο"
Τί σχέση έχουν όλες αυτές οι φράσεις; Είναι φράσεις που εκφράζουν την πρόθεση του ατόμου να αυτοφροντιστεί. Το να μπορεί κάποιος να αρνηθεί, να βάζει όρια στους άλλους και στον εαυτό του, να προσέχει τη διατροφή, τον ύπνο και την άσκηση του σώματός του και να νιώθει ευγνωμοσύνη για όσα έχει, είναι κάποιες μόνο από τις πράξεις αυτοφροντίδας που μπορείς να αρχίσεις να δοκιμάζεις.
Και λέω να δοκιμάζεις γιατί ενώ εκ πρώτης όψεως όλα αυτά φαίνονται απλά, στην πράξη έρχονται έντονα σε αντιπαράθεση με βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις μας για το κοινωνικά "πρέπον". Κάποιες από αυτές τις, φαινομενικά, αθώες δηλώσεις, ηχούν εγωιστικές και ξενίζουν.
Κι αυτό γιατί προσκρούουν στην αντίληψη ότι η ενδόμυχη ανάγκη του ατόμου να ανήκει κάπου και να γίνεται αποδεκτό από την κοινωνική ομάδα που τον ενδιαφέρει, ικανοποιείται όταν είναι συγκαταβατικός και συνεξαρτημένος.
Πρόκειται για μια λανθασμένη, αλλά καλά εδραιωμένη ανά τους αιώνες και τις θρησκείες, αντίληψη ότι η αίσθηση του ανήκειν και η γενικότερη αίσθηση ασφάλειας και ευημερίας του ατόμου υποστηρίζεται από εξωτερικούς προς το άτομο παράγοντες και δεν πηγάζει από τον ίδιο του τον εαυτό.
Ο καλώς εννοούμενος ατομικισμός, μια έννοια μεμπτή κατά την αρχαιότητα όπου το άτομο ήταν ένα με την πόλη του, έχει αρχίσει πλέον να αποενοχοποιείται. Το άτομο δικαιούται, αλλά και ευθύνεται να αυτοφροντιστεί με ποικίλους τρόπους που δε μένουν στην επιφανειακή φροντίδα της εξωτερικής εμφάνισης.
Πολλοί συγχέουν την φροντίδα του εαυτού με το κομμωτήριο και το μανικιούρ, στην πραγματικότητα η αυτοφροντίδα προχωρά τόσο σε απλές τεχνικές όπως το διάβασμα, τη χαλάρωση, την έκθεση στον ήλιο, όσο και πιο σύνθετες και στοχοθετημένες ενέργειες, όπως η ψυχοθεραπεία, ο επαγγελματικός προσανατολισμός και η δια βίου μάθηση.
Από τη ψυχική μας υγεία και τη γενικότερη επιμέλεια της πνευματικής μας εξέλιξης, τη διαχείριση των οικονομικών μας, την εκπαίδευση και επαγγελματική μας ευημερία, μέχρι τη δημιουργία ουσιαστικών φιλικών και ερωτικών σχέσεων, την ορθή χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, η αυτοφροντίδα καλύπτει όλο το φάσμα της ανθρώπινης ύπαρξης.
Έτσι, μας παρακινεί να βγούμε από το φαύλο κύκλο της θυματοποίησης, να γίνουμε φροντιστές του εαυτού μας και να αναλάβουμε αυτοπροσώπως την ευθύνη της προσωπικής μας ευτυχίας. Τι περιμένεις λοιπόν; Ξεκίνα χθες!