Τα πρώτα λεπτά του Elden Ring αποτελούν… “You Died”. Η εμπειρία του παιχνιδιού… “You Died”, “You Died”, “You Died”.
Το πλέον ωμό και τυπικό μήνυμα που θα δει κανείς παίζοντας το νέο έπος από την FromSoftware. Την εταιρία που δεν παύει να μας εκπλήσσει ευχάριστα. Το Elden Ring αποκρίθηκε στο αναμενόμενο hype του σε πολύ μεγάλο βαθμό. Η φήμη της εταιρίας παραγωγής σε συνδυασμό με την ενασχόληση και την σφραγίδα του George R. R. Martin, δημιουργού του Game of Thrones, αποτέλεσαν πόλο έλξης για τους απανταχού gamers.
Από την ανακοίνωση του, οι προσδοκίες που προξένησαν τα τρανταχτά ονόματα του κόσμου του θεάματος ήταν κολοσσιαίες. Ακόμα και οι πλέον επιφυλακτικοί που απαρνήθηκαν το τρένο του hype, σύντομα κατάλαβαν πως ήταν ορθά δικαιολογημένο.
Για τους gamers βέβαια τα ονόματα μόνο δεν παίζουν τόσο ρόλο, όσο το τελικό προϊόν. Ο συνδυασμός open world (όπως το εννοούμε στις μέρες μας) με το χαρακτηριστικό souls fighting style & explore αποδόθηκε όπως θα έπρεπε και όπως το περιμέναμε.
Παίζοντας το συγκεκριμένο παιχνίδι για πάνω από 60 ώρες μπορώ να πω τα εξής.
Η πρώτη γεύση που παίρνεις από το open world κομμάτι του παιχνιδιού όταν πρωτοβγαίνεις στην αρχική περιοχή χαρακτηρίζεται με μία μόνο λέξη, “δέος”. Το μαγευτικό τοπίο, σε Μεσαιωνικό Μοτίβο, σε αφήνει κυριολεκτικά με το στόμα ανοιχτό, χωρίς ανάσα και να αγωνίζεσαι με τα μάτια γουρλωμένα να τιθασεύσεις το μεγαλείο των designers.
Οι εκπλήξεις και η ποικιλία σε μέρη, τοπία και χώρους επεκτείνεται σε όλο το μήκος του χάρτη και σε όλη την διάρκεια του παιχνιδιού. Ρίχνοντας λάδι στην ήδη πυρακτωμένη περιέργεια μας, που πάντα ανταμείβεται.
Από τις πρώτες στιγμές του παιχνιδιού, δεν άργησαν να έρθουν στις σκέψεις μου οι μέρες όπου περιπλανιόμουν στα λιβάδια του Breath of the Wild, στις πεδιάδες του Witcher και στα βουνά του Skyrim. Το συναίσθημα πως θα ξαναζήσω τέτοιες στιγμές ελεύθερου και pure exlporation από την αρχή, ήταν το λιγότερο συγκινητικό. Έτσι τουλάχιστον σε αφήνει το παιχνίδι να πιστέψεις στην αρχή, μέχρις ότου οι εχθροί αρχίζουν να επιτίθονται σωρηδόν.
Αυτό που βρήκα εξαιρετικό στον χάρτη, είναι πως οι πληροφορίες πάνω του είναι σχεδόν μηδαμινές. Δεν έχεις δεκάδες markers που το καθένα σημαίνει και κάτι διαφορετικό και πρέπει να τα θυμάσαι όλα. Δεν είναι αναγκαίο να ακολουθείς ενδείξεις για ότι θες να κάνεις. Δεν υπάρχει αυτή η εξαναγκασμένη καθοδήγηση. Η εξερεύνηση του κόσμου είναι τελείως ελεύθερη. Δίνεται η δυνατότητα της εξερεύνησης ολόκληρης της περιοχής από την στιγμή που θα πατήσει κανείς το πόδι του εκεί.
Όχι όπως σε άλλα οpen world παιχνίδια που για να ολοκληρώσεις μία περιοχή πρέπει να έχεις καλύψει κάποια άλλα κομμάτια. Βέβαια, αυτό εγκυμονεί κινδύνους. Όπως πως, μετά από 60+ ώρες στο παιχνίδι, έχω χάσει ή μάλλον, έχω ξεχάσει, σημαντικά σημεία του storyline. Και φυσικά οι εχθροί σε κάποιες περιοχές, ειδικά αν προχωρήσεις στις πιο “late game” δεν είναι scaled ανάλογα με τα level μας. Προσωπικά ευχαριστήθηκα πολύ παραπάνω αυτή την ευχέρεια που σου δίνει το game.
Εκτός από ποικιλία στο τοπίο, το Elden Ring, περιέχει τεράστια γκάμα και στα πλάσματα που παραμονεύουν σε κάθε ίντσα του χάρτη. Πλάσματα ίδια ή και παρόμοια που ίσως οι "παλιοί" των souls games να έχουν συναντήσει και σε παλαιότερους τίτλους της εταιρίας.
Ξέρετε πολύ καλά για ποια μιλάμε. Για εκείνα τα ενοχλητικά που προσπαθείς να τους ξεφύγεις και τρως επιθέσεις εκτός κάμερας. Κλασσικά... “You Died”. Για εκείνα τα boss όπου έπειτα από μία ώρα συνεχών προσπαθειών τα αφήνεις με 1hp και τρως το wombo combo του και... “You Died”.
Για εκείνο το ωραίο μέρος που θες να ρίξεις μία ματιά με την ησυχία σου και αντί για αυτό τρως μια σπαθιά... “You Died”. Για τους γνώστες δεν αποτελεί κάτι πρωτόγνωρο και σίγουρα οι καινούργιοι παίκτες θα πρέπει να συνηθίσουν.
Τα fighting mechanics παραμένουν πιστά στα souls παιχνίδια. Βαράμε με το σπαθί ή με τα δεκάδες όπλα μας, εκτοξεύουμε την μαγεία μας, αμυνόμαστε με την ασπίδα μας και φυσικά κάνουμε πολλές κωλοτούμπες για να σώσουμε το τομάρι μας. Το κάθε class παίζει με διαφορετικά stats, ανάλογα με την προτίμηση σας. Φυσικά πάντα είναι full customizable ο κάθε χαρακτήρας ανάλογα με τα γούστα σας.
Μπορείτε να ξεκινήσετε από μάγος και στο τέλος να κραδαίνετε ένα σφυρί ίσα με το μπόι του χαρακτήρα σας. Όπως και με το map, ο τρόπος μάχης είναι και αυτός πιο ανοιχτός και free. Στο stealth είναι πολύ πιο εύκολο να πετύχεις critical hit, έχεις την δυνατότητα για open world μάχη με το άλογο, να κραφτάρεις αντικείμενα στην στιγμή και να καλέσεις spirits να δώσουν ένα χεράκι απέναντι σε δύσκολους εχθρούς. Επιπροσθέτως, τα όπλα δέχονται και αυτά μεταποιήσεις.
Δηλαδή αν βρω ένα όπλο που μου αρέσει, αλλά δεν ταιριάζει στο fighting style μου, αν βρω συγκεκριμένα αντικείμενα, μπορώ να το μετατρέψω σε όπλο που ταιριάζει στο δικό μου στυλ παιχνιδιού και τύπο dmg.
Ο κάθε αντίπαλος χρειάζεται διαφορετικά mechanics για να νικηθεί και διαθέτει τα δικά του combo που χρειάζονται αποστήθιση. Αυτό που μου έκανε τρομερή εντύπωση πως σε πάνω από 60 ώρες gameplay, ακόμα ανακαλύπτω καινούργια mechanics τόσο σε εχθρούς, όσο και σε exploration.
Το ερώτημα που μένει μετά απ’ όλα αυτά είναι: Αποφεύγεις ή στέκεσαι στο ύψος σου και πολεμάς; Είναι δική σου ευθύνη και θα υποστείς τις ανάλογες συνέπειες. Και μην ξεχνάτε το ρητό: “Η καλύτερη μάχη είναι αυτή που δεν έδωσες.”
Όσον αφορά το Main Storyline το μόνο που γνωρίζουμε στην αρχή είναι πως αναλαμβάνουμε τον ρόλο ενός “Tarnished of no renown” που μας ευλόγησε η χάρη και πρέπει να ταξιδέψουμε στα “The Lands Between”, ώστε να γίνουμε ο “Elden Lord”. Πως ακριβώς θα γίνει αυτό και τι ακριβώς παίζει με τα γιγάντια χρυσαφένια δέντρα, είναι κάτι που θα το ανακαλύψετε εξολοκλήρου μετά από αρκετά playthrough και επεξηγηματικά videos στο internet.
Βέβαια στην κατανόηση του κόσμου συμβάλουν και οι npcs μαζί με τα quest που δίνουν. Ξεχάστε απλά quest τύπου "μαζέψτε δέκα νούφαρα από τον κήπο μου" μόνο για xp. Κάθε npc είναι κομμάτι της ιστορίας.
Και καθώς μιλάμε για xp, lvl και quest, σε αυτό το σημείο να αναφέρω ξανά πως η περιέργεια και ον νίκες εναντίων μεγάλων εχθρών, ανταμείβονται χειροπιαστά και πλουσιοπάροχα.
Συμπέρασμα:
Με όποιον τρόπο και αν τελειώσεις το παιχνίδι, ότι quest και να κάνεις, όσα τέλη και να βρεις, ένα είναι σίγουρο. Η κύρια και οι οργανικές δευτερεύουσες ιστορίες που γεννήθηκαν από το μυαλό των Martin και Hidekata Miyazaki και εκτυλίσσεται καθώς παίζουμε, είναι αριστουργηματικές.
Η επιτυχία του Elden Ring βασίζεται στο γεγονός πως σε ένα άριστο open world κόσμο συνδύασε το dark souls gameplay με πολλά νέα στοιχεία. Και αφηγήθηκε πολλές ξεχωριστές και ενδιαφέρουσες ιστορίες. Αξίζει χωρίς δεύτερη σκέψη να παίξεις πολλές ώρες ώστε να τις μάθεις όλες. Το πάντρεμα κρίνεται επιτυχές και η συνέχεια στις οθόνες σας. Καλή απόλαυση!
Υ. Γ. “You are maidenless”
Αφήστε μια απάντηση