Βλέποντας το όνομα Andro Dunos II στο Steam, με κατέκλυσαν οι ευχάριστες αναμνήσεις. Την μακρινή δεκαετία του 1990, η μέγιστη απόλαυση που είχε ένας gamer ήταν η συχνή έξοδος του στα ουφάδικα της γειτονιάς. Αν το "φυσούσε" μάλιστα και πήγαινε καθημερινά, τότε οι γονείς του θα άρχιζαν να ανησυχούν, σκεπτόμενοι που εξαφανίζεται κάθε μέρα για ώρες το παιδί τους και γιατί επιστρέφει πάντα με ένα ηλίθιο χαμόγελο στα χείλη και κόκκινα μάτια.
Σε μια τέτοια εξόρμηση τότε είχε πάρει το μάτι μου το Andro Dunos, ένα σκληροπυρηνικό Shoot 'Em Up οριζόντιου scrolling. Το "σενάριο" του ήταν το πιο στερεότυπο που μπορούσε να συλλάβει ανθρώπινος νους. Μια εξωγήινη φυλή τα έχει πάρει στο κρανίο με την αφεντιά μας και έχει βάλει "λυτούς και δεμένους" για να αφανίσουν την ανθρωπότητα.
Οι εξωγήινες δυνάμεις ετοιμάζονται να πέσουν σαν ακρίδες πάνω στον πλανήτη μας όμως, οι ταλαίπωροι, δεν γνωρίζουν ότι έχουμε στην διάθεσή μας το αποτελεσματικότερο "εντομοκτόνο", ένα υπερσύγχρονο σκάφος με οπλικά συστήματα ικανά να αφανίσουν οτιδήποτε κινείται. Το αστρόπλοιο μας απογειώνεται, συναντά τον εξωγήινο στόλο στο φεγγάρι και αρχίζει το... γλέντι.
Το Andro Dunos ακολουθούσε πιστά τα χνάρια του καλύτερου διδάξαντα του είδους, του R-Type. Προσέφερε διαφορετικά είδη πυρομαχικών και μια ασπίδα η οποία μπλοκάρει τις εισερχόμενες βολές, προστατεύοντάς το σκάφος μας από την καταστροφή. Τα επτά stages του, εξαιτίας του αυξημένου επιπέδου δυσκολίας, ήταν αρκετά για να μας απασχολήσουν επί ώρες έως ότου δούμε την φτωχή τελική του οθόνη. Κατόπιν, το παιχνίδι ξεκινούσε από την αρχή, σε μεγαλύτερο επίπεδο δυσκολίας.
Στην εποχή μας δεν χρειάζεται να αναζητήσουμε την ψηφιακή απόλαυση σε κάποιο μαγαζί της γειτονιάς, αντίθετα έχουμε την πολυτέλεια να έχουμε τα Arcades στα σπίτια μας, με τις πανίσχυρες gaming πλατφόρμες της εποχής να αναπαράγουν τέλεια τα πάντα.
Το Andro Dunos II, 28 χρόνια αργότερα από την στιγμή που μας συνάρπασε στα "ουφάδικα", επιστρέφει, ωραιότερο, μεγαλύτερο και συναρπαστικότερο από ποτέ. Οι εξωγήινοι δεν πήραν το μάθημά τους το 1992, έφτιαχναν επί δεκαετίες την τσακισμένη αρμάδα τους και επιστρέφουν δριμύτεροι για να καταλάβουν τον πλανήτη μας.
Τι καλά που θα ήταν αν, ερχόμενοι στην ατμόσφαιρά μας, ρούφαγαν λίγο COVID-19 και ψόφαγαν σαν τις μύγες όπως συνέβη στον Πόλεμο των Κόσμων του Γουέλς. Που τέτοια τύχη, οι εξωγήινοι επισκέπτες είναι COVID free οπότε είναι στο χέρι μας να τους στείλουμε από εκεί που ήρθαν, με το υπερσύγχρονο διαστημόπλοιό μας. Η απώθηση των εχθρών αρχίζει από την επιφάνεια του πλανήτη μας αυτή την φορά, προφανώς οι aliens εκμεταλλεύτηκαν το "μένουμε σπίτι" και τα λοκντάουνς και προσγειώθηκαν με το πάσο τους στους έρημους δρόμους.
Στο Andro Dunos II έχουμε σοβαρότερη δουλειά να κάνουμε από το πρωτότυπο καθώς ανοίγονται μπροστά μας δέκα και όχι επτά stages. Στα settings μπορούμε να επέμβουμε στην δυσκολία του παιχνιδιού, αυξάνοντας και μειώνοντάς την κατά τα γούστα μας, εντούτοις, η δυσκολία arcade παρατηρούμε ότι είναι η ιδανική. Αν επιθυμούμε να παραμετροποιήσουμε περισσότερο την εμπειρία μας, προσθέτουμε continues μέχρι τον μέγιστο αριθμό τους το εννιά, εξασφαλίζοντας ότι θα πάμε όσο πιο μακριά γίνεται στην επόμενη προσπάθειά μας.
Θεωρούμε αρνητικό χαρακτηριστικό την μη αναγνώριση των σκανδαλών του χειριστηρίου από το παιχνίδι, θα ήταν βολικότερη η τοποθέτηση του fire και του hyper shot σε αυτές. Πάντως τα controls ανταποκρίνονται τέλεια στις εντολές μας και το σκάφος κινείται στα 60 καρέ το δευτερόλεπτο, εξασφαλίζοντας την ομαλή ροή της κίνησης και την δυνατότητα αποφυγής των βολών στις bullet hell καταστάσεις, οι οποίες είναι ουκ ολίγες.
Ο καλύτερος τρόπος για να συντρίψουμε τους εξωγήινους είναι να ξεκινούμε το παιχνίδι κάθε φορά από το πρώτο επίπεδο και όχι από το επίπεδο στο οποίο χάσαμε. Ο λόγος είναι απλός και πανέξυπνος από πλευράς των δημιουργών του. Όσο παίζουμε, μαζεύουμε ένα σωρό μπλε σφαίρες, οι οποίες εξαργυρώνονται σε πολύτιμους πόντους και λογίζονται σαν τα experience points στα RPG.
Στόχος μας είναι να μαζέψουμε τον μέγιστο δυνατό αριθμό πόντων και σφαιρών ώστε να ανέβουμε και τα τρία επίπεδα που μπορούμε ανά πίστα. Αν το κατορθώσουμε, αποκτούμε τρία skill points με τα οποία θα τροφοδοτήσουμε τα οπλικά μας συστήματα. Αυτά είναι τα τέσσερα διαφορετικά είδη βολών, η ασπίδα και τα πυραυλικά συστήματα.
Το που θα επιλέξουμε να δώσουμε τα skill points θα κρίνει και το αποτέλεσμα της προσπάθειάς μας. Το βασικό ευθύβολο όπλο που χρησιμοποιούμε είναι τέλειο όταν οι εχθροί ή το εκάστοτε boss μας επιτίθεται από μπροστά. Επειδή όμως πολύ συχνά, οι αντίπαλοι έρχονται από όλες τις κατευθύνσεις και τα bosses ξεπροβάλλουν στα... μετόπισθέν μας, είμαστε υποχρεωμένοι να αλλάζουμε συνέχεια όπλα, ανάλογα με την περίσταση.
Τα boss fights είναι καταπληκτικά και εφάμιλλα του πρωτότυπου, όσοι μάλιστα είχαν την τύχη να το παίξουν θα παρατηρήσουν πολλές σχεδιαστικές ομοιότητες με τα bosses του αλλά και συμπεριφορές. Αφού μάθουμε τα μοτίβα τους, η εξολόθρευσή τους γίνεται παιχνιδάκι, επιλέγοντας τα μέρη τους που καταστρέφονται και την στιγμή που θα εξαπολύσουμε το hyper shot μας.
Μεγάλη εφεύρεση αυτό το shot, εξαπολύει έναν καταρράκτη βολών προς την κατεύθυνση που θέλουμε, συντρίβοντας τα πάντα και αποφορτίζοντας ταυτόχρονα το όπλο μας, το οποίο επανέρχεται στο πρώτο επίπεδο για κάμποσα δευτερόλεπτα, έως ότου ξαναφορτιστεί. Το πάτημα του hyper shot την ώρα που βρισκόμαστε στο επίκεντρο ενός μποτιλιαρίσματος εξωγήινων, αποτελεί την μοναδική σωτηρία και την καλύτερη στρατηγική που πρέπει να μάθουμε.
Οι τηλεκατευθυνόμενοι πύραυλοι είναι μια σταθερή αξία σε όλες τις περιστάσεις και η ασπίδα είναι ζωτικής σημασίας για να απορροφά τις εχθρικές βολές προστατεύοντας το σκάφος μας. Αρχίζοντας πάντα από το πρώτο stage εξασφαλίζουμε πως, όταν φτάσουμε στο επίπεδο που χάσαμε, θα είμαστε πάνοπλοι, με τον βασικό εξοπλισμό φουλαρισμένο στο μέγιστο επίπεδο. Όλα αυτά με την προϋπόθεση να μην κάνουμε καμία στραβοτιμονιά και χάσουμε ζωή. Οι απώλειες ζωών και continues μειώνουν τα επίπεδα του εξοπλισμού για τα οποία μοχθήσαμε τόσο σκληρά να ανεβάσουμε, θέλει λοιπόν μεγάλη προσοχή.
Η τέλεια ισορροπία του gameplay αποκαλύπτεται στη δυνατότητα ενδυνάμωσης του εξοπλισμού και μέσα στις πίστες, μαζεύοντας τα διάσπαρτα power ups που αφήνουν πίσω τους οι τσακισμένοι εξωγήινοι. Επίσης, αρχίζοντας από την πίστα στην οποία χάσαμε, ο εξοπλισμός είναι αρκετά αναβαθμισμένος, δεν ξεκινάμε με τα πάντα στο μηδέν.
Όλα τα έχει προβλέψει λοιπόν το εκπληκτικό Andro Dunos II, αυτός ο φόρος τιμής στο Shoot 'Em Up είδος που έχει πιάσει απόλυτα το κλίμα της χρυσής εποχής τους. Το Andro Dunos II δεν έχει ένα αλλά δύο κερασάκια στην λαχταριστή "τούρτα" του. Το πρώτο είναι το φανταστικό soundtrack που επιμελήθηκε ο Allistair Brimble.
Ο εν λόγω μουσικοσυνθέτης είναι αναπόσπαστα δεμένος με τις καλύτερες εμπειρίες μας από τους home υπολογιστές και τις κονσόλες του παρελθόντος γιατί συνέθεσε αμέτρητες μελωδίες από τίτλους όπως οι Cannon Fodder, Alien Breed, Project-X, Dragon: The Bruce Lee Story, Star Trek: 25th Anniversary κ.ο.κ Το δεύτερο "κερασάκι στην τούρτα" του andro Dunos II είναι η χαμηλή τιμή του στο Steam. Με μόλις 13 ευρώ αποκτάτε ένα από τα καλύτερα Shoot 'Em Up της αγοράς, με πλούσιο και γεμάτο ποικιλία περιεχόμενο.