Σήμερα θα μιλήσουμε για το όγδοο στουντιακό άλμπουμ των θρύλων του μελωδικού death metal, Insomnium, με τίτλο «Heart Like a Grave», που κυκλοφόρησε το 2019 μέσω της Century Media Records.
Δεδομένου ότι οι Φινλανδοί έχουν μια πολύ συνεπή καριέρα που εκτείνεται σε πάνω από δύο δεκαετίες, οι προσδοκίες για κάθε νέο άλμπουμ τους θα είναι πάντα υψηλές. Μια σημαντική λεπτομέρεια του "Heart Like a Grave" είναι η προσθήκη ενός τρίτου κιθαρίστα στο σχήμα, του Jani Liimatainen (πρώην μέλους του Tony Kakko και της παρέας του, των αγαπητών Sonata Arctica δηλαδή), ο οποίος αντικατέστησε ένας από τους ιδρυτές των Insomnium, τον Ville Friman, στις live εμφανίσεις τους.
Αυτός ο δίσκος σηματοδότησε επίσης την πρώτη τους συνεργασία με τον διάσημο μηχανικό ήχου, τον Σουηδό Jens Bogren, ο οποίος ανέλαβε την μίξη και το mastering του άλμπουμ. Το άλμπουμ ανοίγει με το φοβερό “Wail to the North”, το οποίο ξεκινά από μια απαλή εισαγωγή με πιάνο και εξελίσσεται σε απολαυστικό melodeath κομμάτι. Το τραγούδι είναι πολύ ατμοσφαιρικό και οι ήχοι του πιάνου συνδυάζονται τέλεια με τις αρμονίες της κιθάρας.
photo by: Sami Hinkkanen photography
Το άλμπουμ συνεχίζεται με το “Valediction”, το πρώτο single του άλμπουμ, που κυκλοφόρησε πριν την ολοκλήρωσή του. Το κομμάτι ξεκινά με "τέρμα τα γκάζια", δίνοντας σύντομα τη θέση του σε πιο μελωδικό τόνο και καθαρές φωνές. Από την αρχή, παρατηρούμε πώς οι Insomnium κυριαρχούν στην τέχνη τους, αλλάζοντας τον ρυθμό τους κατά βούληση. Ένα υπέροχο ξεκίνημα σε αυτό το ταξίδι στην καρδιά της Φινλανδίας. Το "Neverlast" είναι ένα από τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου. Από το πρώτο του λεπτό το κομμάτι απογειώνεται με μια πανδαισία από πανίσχυρα κιθαριστικά riff και melodeath φωνητικά.
Το “Pale Morning Star” είναι ένα πιο περίπλοκο τραγούδι που ξεκινά με ακουστικές κιθάρες και εκρήγνυται σε εκκωφαντικούς ρυθμούς ντραμς και μελωδικές κιθαριστικές αρμονίες. Αυτό το κομμάτι περιλαμβάνει εξαιρετική δουλειά από τον ντράμερ Markus Hirvonen, ο οποίος είναι φανερό ότι βάζει τα δυνατά του. Διαρκώντας πάνω από εννέα λεπτά και με πολλές αλλαγές στην ένταση, καθίσταται ένα από τα πιο επικά τραγούδια του άλμπουμ.
Από την άλλη, το “And Bells They Toll” είναι πιο αργό και παρόλο που έχει ωραία καθαρά φωνητικά και ενδιαφέρουσες μελωδίες κιθάρας, στο τέλος δείχνει να υστερεί σε σύγκριση με το υπόλοιπο άλμπουμ. Με το "The Offering", το γκρούπ επιστρέφουν σε τροχιά με ένα αμάλγαμα πιασάρικων κιθαριστικών riffs και τα φοβερά φωνητικά του Niilo Sevänen. Το πιο απαλό ιντερμέδιο στο μεσαίο τμήμα είναι καταπραϋντικό και ανανεώνει το κομμάτι αλλά και τον δίσκο. Αυτό το τραγούδι συνοψίζει θα λέγαμε τα κλασικά στοιχεία της μπάντας.
Το "Mute Is My Sorrow" είναι ένα ακόμα εξαιρετικό κομμάτι, με όμορφα ακουστικά τμήματα και πολλές απολαυστικές αρμονίες στην κιθάρα. Το "Twilight Trails" συνεχίζει την ανοδική πορεία του άλμπουμ, βγάζει αυτή την αγαπημένη αίσθηση του Viking Metal και λειτουργεί τέλεια ως ένας ύμνος μάχης διανθισμένος με gothic φωνητικά. Το "Heart Like a Grave" μοιάζει περίεργη επιλογή για ένα ομώνυμο κομμάτι, επειδή δεν αντιπροσωπεύει πραγματικά τον συνολικό ήχο του άλμπουμ. Εννοώ ότι του λείπει η ενέργεια και η καινοτομία για να ξεχωρίσει και να χαρακτηρίσει συνολικά το "Heart Like a Grave".
Το ταξίδι τελειώνει με θριαμβευτικό τρόπο με το υπέροχο ορχηστρικό «Karelia», μια αριστοτεχνική επίδειξη δεξιοτεχνίας από τα μέλη των Insomnium. Με το “Heart Like a Grave” οι Insomnium αποδεικνύουν ότι είναι ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα του είδους στον κόσμο, κερδίζοντας τον αιώνιο σεβασμό όλων των πραγματικών οπαδών του heavy metal.
Από το "Heart Like a Grave" πηγάζει μια αίσθηση μελαγχολίας, μια ψυχρότητα που μας μεταφέρει νοητικά και συναισθηματικά στο παγωμένο βορρά. Κλείνεις τα μάτια και αισθάνεσαι ότι είσαι σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, με τις υπέροχες μελωδίες να σε πολιορκούν από όλες τις κατευθύνσεις. Με το δίσκο αυτό άγγιξαν νέα επίπεδα στην σύνθεση και στην ερμηνεία τους, με αψεγάδιαστη παραγωγή, επιβλητικό και ατμοσφαιρικό ήχο.
Επίσης η προσθήκη του Jani ως τρίτου κιθαρίστα, έστρεψε τον δίσκο σε πιο μελωδικά και εμπορικά μονοπάτια, δίχως όμως να αλλοιώνεται η φυσιογνωμία του γκρούπ. Αν ερωτηθώ ποιες από τις κυκλοφορίες των Ιnsomnium προτιμώ, θα απαντήσω ανεπιφύλακτα τα "Shadows of a Dying Sun" του 2014 και το "Heart Like a Grave".
Αφήστε μια απάντηση