Καλωσορίσατε στο Total War: Rome Remastered, ένα ψηφιακό χρονικό της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, μια ανεξάντλητη πηγή τραγικών ιστοριών για καλλιτέχνες και επιστήμονες. Το ανθρώπινο δράμα που ξετυλίχθηκε στην χιλιετή πορεία της υπήρξε αφάνταστο και γεμάτο αντιφάσεις. Το μεγαλοπρεπές εξωτερικό της αυτοκρατορίας με τις κατακτήσεις και τις λεγεώνες και τους μεγαλοφυείς στρατηγούς κόντραρε στην σαπίλα του πολιτικού συστήματος, των σαπισμένων ηθικά ευγενών και του παρακμιακού τρόπου ζωής τους.
Με όλη την ομορφιά και την ασχήμια της, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία αποτελεί εξαιρετικό θέμα για video games στρατηγικής έτσι δεν είναι περίεργο το ότι, πολλοί οπαδοί της καλύτερης σειράς Strategy που υπάρχει, των Total War, θεωρούν τα Rome: Total War και Total War: Rome II τα καλύτερά της.
Δίχως να συμφωνώ μαζί τους, παραδέχομαι ότι η έξαψη που μου προκαλεί η διοίκηση χιλιάδων λεγεωνάριων σε μια μάχη, σαρώνοντας τα στίφη των βαρβάρων, ανήκει στις εντονότερες συγκινήσεις που έχω βιώσει στα Total War. Όταν πληροφορήθηκα ότι η αγαπημένη Creative Assembly, παρέα με την Feral Interactive, ετοιμάζουν μια remastered εκδοχή του Rome: Total War, με έφαγε η ανυπομονησία έως ότου το πιάσω στα χέρια μου και σας το αναλύσω εδώ.
Σηκώστε την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία
Το Total War: Rome Remastered ακολουθεί την πολυαγαπημένη συνταγή όλων των Total War και σας αναθέτει ένα από τα διαθέσιμα playable factions (και είναι πολλά, ξεπερνούν τα 30) για να το οδηγήσετε στην αιώνια δόξα. Η επίγεια δόξα κατακτάται διαμέσου της διαρκούς ανάπτυξης των πόλεών σας, της κατάκτησης νέων πόλεων και άρα εδαφών, της σύναψης επωφελών στρατιωτικών και εμπορικών συμμαχιών και της εξολόθρευσης όλων των στρατιωτικών δυνάμεων που απειλούν το κράτος σας. Το μισό gameplay διεξάγεται πάνω στο χάρτη σε γύρους με την χειραγώγηση εικονιδίων και μονάδων και το άλλο μισό στο πεδίο της μάχης, με την διοίκηση των στρατευμάτων σας σε πραγματικό χρόνο.
Στο Total War: Rome Remastered δεν επιστρέφει μόνο του το Rome: Total War αλλά και τα δύο DLC που το ακολούθησαν, τα Barbarian Invasion και Alexander. Αν δεν ασχοληθήκατε ποτέ μαζί τους όταν πρωτοκυκλοφόρησαν έχετε την μεγάλη ευκαιρία να απολαύσετε το περιεχόμενό τους τώρα. Η προοπτική και των δύο είναι πολύ περιορισμένη σε σύγκριση με το τεράστιο campaign του κυρίως παιχνιδιού που αγκαλιάζει όλο τον τότε γνωστό κόσμο. Η σμίκρυνση του στρατηγικού εγχειρήματος πυροδοτεί νέες συναρπαστικές προκλήσεις όπως είναι η υποχρεωτική ολοκλήρωση σε συγκεκριμένο αριθμό γύρων, η άμεση επιθετικότητα των νομαδικών λαών και πολλά ακόμα.
Προσωπικά βρήκα άκρως συναρπαστική την αναβίωση της μεγαλειώδους εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αντιμετωπίζοντας τρομακτικά εμπόδια όπως τον διάπλου του Αιγαίου με εμπόδιο ένα πανίσχυρο εχθρικό στόλο, την αδυναμία τροφοδοσίας του στρατού από την ελληνική ενδοχώρα κ.ο.κ. Το Barbarian Invasion έφερε και πάλι στο νου μου το αξέχαστο Total War: Attila ειδικά όταν ασχολήθηκα με τους αγαπητούς Ούννους, αμολώντας τις ορδές τους σε Ασία και Ευρώπη και καίγοντας τα πάντα στο πέρασμά μου. Το μεγαλύτερο ατού του Total War: Rome Remastered είναι το ξεκλείδωμα όλων των factions από το πρώτο λεπτό του gameplay, ενεργοποιώντας την σχετική επιλογή στο μενού που προηγείται της εισόδου σας στο παιχνίδι.
Στο πρωτότυπο οφείλατε να εξοντώσετε ένα προς ένα τα factions για να λάβετε την τιμή να τα χειριστείτε, γεγονός που θα το κάνετε ούτως ή άλλως αλλά δεν αποκλείεται να θέλετε να σπάσετε την μονοτονία των ρωμαϊκών λεγεώνων και μονάδων πριν αλωνίσετε σε όλο το χάρτη. Τα ρωμαϊκά factions ξεχωρίζουν εξαιτίας του μοναδικού feature των αποστολών που δέχονται από την σύγκλητο και τα επακόλουθα θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα από την ολοκλήρωση ή την αποτυχία τους. Αρκετά factions διαθέτουν ξεχωριστές και πανίσχυρες μονάδες οι οποίες μπορούν να ανατρέψουν την γενική ισορροπία δυνάμεων ενώ άλλα έχουν τυπικές μονάδες πεζικού ή ιππικού.
Μια σημαντική αλλαγή σε επίπεδο διαχείρισης των στρατευμάτων σας είναι το ότι δεν είναι απαραίτητο να ηγείται ένας στρατηγός τις μονάδες. Μετακινείται όσες και όποιες μονάδες θέλετε ελεύθερα από την μια περιοχή στην άλλη, χτυπώντας αλύπητα τους εχθρικούς στρατούς.
Φυσικά είναι προτιμότερη η ύπαρξη ενός στρατηγού ο οποίος αυξάνει σοβαρά τις πιθανότητες επιτυχούς έκβασης μιας μάχης όμως δεν επιβάλλεται. Αντίθετα από τα σύγχρονα Total War όπου η αναπλήρωση των μονάδων είναι δυνατή όπου και αν βρίσκεται ένας στρατός, εδώ πρέπει να επιστρέψει στο πλησιέστερο φιλικό settlement και να κάνει retrain τις χτυπημένες μονάδες. Ευτυχώς υπάρχει η δυνατότητα πρόσληψης μισθοφόρων ώστε, ακόμα και αν είστε μακριά από τις βάσεις σας, να εμπλουτίσετε τις δυνάμεις σας πριν από την επικείμενη μάχη.
Ο έμπορος της Ρωμανίας
Η μετάβαση των merchants, μονάδων που γνωρίζουν οι θιασώτες του θεϊκού Medieval II: Total War στο Rome: Total War δεν θα σας ξετρελάνει κιόλας. Η προσθήκη των merchants στα προϋπάρχοντα είδη agents (assassins, diplomats, spies) υπόσχεται βελτιωμένα οικονομικά εφόσον τους κατευθύνετε στις σχετικές πλουτοπαραγωγικές πηγές του χάρτη.
Εξασφαλίζει επίσης και ένα ύπουλο είδος πολέμου, ενός αγώνα μεταξύ των merchants με κύριο όπλο την δωροδοκία και δευτερεύον όπλο τον φόνο δια των assassins, αν δεν πιάσει η πειθώ του χρήματος. Η σημαντικότερη συμβολή των merchants για εμένα είναι η εστίαση της προσοχής μου σε όλα τα μορφολογικά συστατικά του χάρτη, αναζητώντας πρώτες ύλες και βρίσκοντας μυθικά έργα τέχνης σαν το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία στην Ολυμπία. Οι merchants έχουν και την μοναδική δυνατότητα του automanage, της αυτοδιαχείρισης τους αν βαριέστε να τους κατευθύνετε διαρκώς, μια αυτοδιαχείριση πολύ πετυχημένη όπως θα διαπιστώσετε.
Η εξισορρόπηση αρκετών πραγμάτων στον διπλωματικό στίβο κατέστησε θελκτικότερο το σπορ της διπλωματίας. Οι διπλωμάτες είναι εφοδιασμένοι με αρκετές επιλογές όταν πλησιάζουν ένα άγνωστο faction και η παρουσία τους κρίνεται απαραίτητη για την ανάπτυξη της οικονομίας δια των εμπορικών συμφωνιών. Η δυνατότητα δωροδοκίας μονάδων είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο για την αναίμακτη καθυπόταξη των εχθρών. Στην πορεία αρχίζει να γίνεται κουραστική η διαχείριση πολλών διπλωματών πρόκειται όμως για μια πολύτιμη μονάδα και ένα game mechanic που οδηγεί σε αριστοτεχνικά στρατηγήματα, με την συνδρομή των spies.
“Αφήστε όλο το δηλητήριο που κρύβεται στην λάσπη να πεταχτεί έξω”
Κατά την διάρκεια του loading, η στρατιωτική φιλοσοφία και οι σοφές συμβουλές που διαβάζετε στα αποφθέγματα ηγεμόνων, στρατηγών, πολιτικών, ρητόρων και λοιπών σοφών της αρχαιότητας, εμπλουτίζει τις γνώσεις σας και απαλύνει ελαφρά την αργή διαδικασία. Ένα από τα ρητά σας πληροφορεί, μεταξύ άλλων, πως ένας στρατηγός γνωρίζει πότε είναι αδύνατον να κερδίσει μια μάχη.
Η εν λόγω σοφία έπρεπε να διαποτίσει το A.I. ώστε να αντιμετωπίζετε έναν σοβαρό ψηφιακό αντίπαλο στις single player επιχειρήσεις σας. Δυστυχώς η τεχνητή νοημοσύνη έχει πάρει διαζύγιο από την λογική και παρουσιάζεται παράλογα επιθετική. Σε όλες τις μάχες που έδωσα, το A.I. δεν φαινόταν ποτέ να συνειδητοποιεί την ήττα του και να καταθέτει τα όπλα, υποχωρώντας για να με πολεμήσει μια άλλη μέρα.
Θα σας περιγράψω μια ξεκαρδιστική πολιορκία για να πιάσετε αμέσως το νόημα. Το A.I. σπάει την κεντρική πύλη του κάστρου μου και ρίχνει αμέσως όλο το πεζικό του στο ρήγμα. Μια τεράστια και συμπαγής μάζα πεζικού στριμώχνεται προκειμένου να ξεχυθεί στο προαύλιο του κάστρου και να καταβάλλει τις δυνάμεις μου με τον όγκο της. Φυσικά οι ranged μονάδες μου ρίχνουν βροχή τα βλήματα στον όχλο και το ιππικό εφορμά απανωτά, τσακίζοντας του το ηθικό.
Σε λίγα λεπτά, εκατοντάδες στρατιώτες από διαφορετικές εχθρικές μονάδες, ξεχύνονται πανικόβλητοι από την πύλη του κάστρου μου, λες και το πέτρινο οχυρό είναι κάποιος γίγαντας που ξέρασε μυρμήγκια. Αφού βγαίνουν και οι τελευταίοι εχθροί, ακολουθεί η προέλαση του ιππικού και των ελεφάντων μου οι οποίοι κυνηγούν τους εχθρούς στον αγρό, ποδοπατώντας τους.
Στην πραγματική ζωή, η μονάδα του στρατηγού του εχθρού που έμεινε αλώβητη, θα το είχε βάλει στα πόδια μαζί με το υπόλοιπο στράτευμα, σε μια προσπάθεια ανασύνταξης του. Στο Total War: Rome Remastered φυσικά, το ισχνό ιππικό του στρατηγού επιτέθηκε στο ασταμάτητο ιππικό και στους ελέφαντες, γινόμενο αλοιφή για κάλους μέσα σε ένα λεπτό. Αντίστοιχες ανοησίες του A.I. θα αντιμετωπίσετε και στον διπλωματικό στίβο.
Στον ένα γύρο, ο διπλωμάτης μιας ξένης δύναμης έρχεται και προτείνει εμπορικές συναλλαγές, δείχνοντας ότι επιθυμεί ειρηνικές σχέσεις μαζί σας. Στον αμέσως επόμενο γύρο, εμφανίζεται από το πουθενά μια στρατιά του και πολιορκεί την πόλη στην οποία συνάψατε μόλις τις εμπορικές σας σχέσεις. Με τέτοιες σχιζοφρενικές συμπεριφορές είναι δύσκολο να διαμορφώσετε σοβαρή στρατηγική απέναντι στους γειτονικούς λαούς.
Το άθλιο pathfinding των μονάδων είναι ένα σοβαρό σύμπτωμα της ασθένειας που μαστίζει το A.I. Σίγουρα δεν σας αρκεί να κυβερνάτε θεωρητικά τις μονάδες σας, θέλετε να τις κυβερνήσετε και πρακτικά, δηλαδή οι στρατιές να εκτελούν σωστά τις εντολές σας. Ειδικά στα sieges, η υπακοή των μονάδων πάει περίπατο. Αμυνόμενος στις δυνάμεις που πολιορκούσαν μανιωδώς τα τείχη μου, έδωσα εντολή σε μονάδες ιππικού να περάσουν μέσα από την κύρια πύλη για να “σκουπίσω” το light infantry που πλησίαζε αγνοώντας τον επερχόμενο κίνδυνο.
Αντί τα άλογα να εξέλθουν από την είσοδο που υπέδειξα, έκαναν ολόκληρο κύκλο βγαίνοντας από μια πλαϊνή θύρα, δεκάδες μέτρα πιο μακριά. Αναρωτήθηκα μήπως ήταν στιγμιαίο bug και η επανάληψη της εντολής αλλάξει τα πράγματα. Ξανά και ξανά οι μονάδες μου ήθελαν ντε και καλά να βγουν από τα πλάγια αντί να ξεχυθούν από μπροστά και να “τελειώσουν” τους εχθρούς.
Πάλι σε πολιορκία, διέταξα το ιππικό μου να εφορμήσει στους στρατιώτες της μονάδας που εισέβαλε με το… σταγονόμετρο στο προαύλιο του κάστρου μου. Τα άλογα αρνούνταν να κινηθούν έως ότου ολόκληρη σχεδόν η εχθρική μονάδα, ή τουλάχιστον το λάβαρό της, εμφανιστεί στο προαύλιο. Το A.I. λοιπόν “βλέπει” τους στρατούς επιλεκτικά, σαν ενιαίο σύνολο με επίκεντρο την σημαία τους και όχι σαν μεμονωμένους στρατιώτες, αναγκάζοντάς σας να χάνετε μοναδικές ευκαιρίες για να συντρίψετε έξυπνα τους εχθρούς σας.
Αναρωτιέται κανείς πως ανέχεται μια εξαιρετική εταιρεία ανάπτυξης σαν την Creative Assembly προβλήματα που έχουν επιλυθεί από μονοπρόσωπες αναπτυξιακές δυνάμεις σαν τον αγαπητό μου φίλο Νίκο Θωμάδη. Χρειάζεται να παίξουν την σειρά των Ultimate General για να καταλάβουν ότι ο χρήστης πρέπει να καθορίζει επακριβώς την τροχιά των μονάδων, να χαράζει στην κυριολεξία με τον κέρσορα την πορεία που θέλει να ακολουθήσει μια στρατιά αντί να περιμένει από το A.I. να ερμηνεύει τις προθέσεις του;
Μετά το pathfinding έπεσε στο κεφάλι μου και η ανατριχιαστική κεραμίδα των bugs που τσακίζουν τον ρυθμό μιας μάχης, το κόλλημα των μονάδων δηλαδή. Το collision detection στα sieges αποδεικνύεται για κλάματα. Στις αμυντικές πολιορκίες αντιμετώπισα επανειλημμένα το φαινόμενο του να έχω τρέψει σε φυγή τον εχθρικό στρατό και, μια από τις μονάδες του, να έχει κολλήσει πάνω και μέσα στα τείχη σαν χαλκομανία.
Σε όλες τις περιπτώσεις, η μάχη δεν έλεγε να τελειώσει γιατί οι μονάδες μου δεν μπορούσαν να εξοντώσουν την εν λόγω μονάδα και το μοναδικό αντίδοτο ήταν η επιτάχυνση του χρόνου έως ότου τελειώσει η προκαθορισμένη ώρα της μάχης. Αν είχα απενεργοποιήσει τον περιορισμό χρόνου στις μάχες, θα περίμενα ακόμα να ξεκολλήσει η εχθρική μονάδα από τα τείχη.
Το “κερασάκι στην τούρτα” της ανισορροπίας του A.I. είναι η ανικανότητά του να διαχειριστεί ρεαλιστικά μια μάχη σε auto resolve. Στις περιπτώσεις όπου η υπεροχή των δυνάμεών σας είναι αδιαμφισβήτητη, το A.I. θα σας στέψει νικητές, με αυξημένες απώλειες όμως από όσες θα είχατε αν παίζατε προσωπικά την μάχη. Στις περιπτώσεις που είστε ισοδύναμοι με τον αντίπαλο ή και λίγο υποδεέστεροι, θα χάσετε με συντριπτική διαφορά. Παίζοντας τις μάχες προσωπικά διαπιστώνετε ότι η ισορροπία δυνάμεων που απεικονίζει η οθόνη πριν την σύγκρουση είναι εντελώς παραπλανητική. Για παράδειγμα, πετσόκοψα τουλάχιστον χίλιους εχθρούς με ένα στρατό πέντε μονάδων διότι οι γυμνόστηθοι φουκαράδες του light infantry τους δεν μπορούσαν να συγκριθούν με το ιππικό, τους ελέφαντες και τους εμπειρότατους στρατηγούς μου.
Στο auto resolve ασφαλώς έδειχνε ότι οι πιθανότητες να νικήσω ήταν απειροελάχιστες. Το αναξιόπιστο mechanic του auto resolve λοιπόν σας ωθεί να παίζετε τις περισσότερες μάχες μόνοι σας, άρα σας εγκλωβίζει σε ένα φαύλο grinding , να ασχολείστε με ασήμαντες και επαναλαμβανόμενες συγκρούσεις αντί να “μαγειρεύετε” και να συμμετάσχετε σε τιτάνιες επιχειρήσεις. Ένα συνηθισμένο σκηνικό στο Total War: Rome Remastered είναι να περιφέρονται αδέσποτοι στρατοί σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του χάρτη.
Προσωπικά δεν το αντιμετώπισα σαν πρόβλημα του gameplay αλλά σαν μια ρεαλιστική πινελιά που απορρέει από τα πολεμικά συμβάντα. Συντρίβοντας ένα faction είναι λογικό οι στρατιές που το υπηρετούσαν να περιφέρονται στην ύπαιθρο σε άγρια κατάσταση, λεηλατώντας και απειλώντας τους πάντες. Τσακίζοντας αντίστοιχα ένα στρατό αλλά όχι αφανίζοντας τον μέχρι τελευταίου ανδρός, οι μονάδες που τον αποτελούν είναι πιθανό να διασπαστούν σε μικρότερους στρατούς και να συνεχίσουν τις επιθετικές τους κινήσεις.
Για να απαλλαγείτε από την τυραννία του ανεπαρκούς A.I. σας προτείνω να βολτάρετε στο multiplayer mode, online ή LAN, όποιο γουστάρετε περισσότερο. Σας προειδοποιώ πως το online lobby περιλαμβάνει ελάχιστες παρτίδες στην παρούσα φάση όμως μπορείτε να κάνετε host την δική σας μάχη με τους κανόνες που θέλετε, περιμένοντας άτομα να εισέλθουν.
Η σύγκρουση του μέγιστου αριθμού παικτών, οκτώ δηλαδή, είναι το μεγαλύτερο μακελειό που θα βιώσετε στο παιχνίδι, ειδικά αν έχετε επιλέξει οι μονάδες να είναι ultra μέγεθος. Η επιλογή του multiplayer, εκτός από τα ποτάμια ψηφιακού αίματος που θα σας χαρίσει, περιέχει και την μεγαλύτερη δυνατή πρόκληση, την μονομαχία με ισοδύναμους και καλύτερους “στρατηγούς της πολυθρόνας” η οποία οδηγεί σε μοναδικά gaming sessions.
Όλα τα high end συστήματα οδηγούν(ται) στο Rome
Για τα σύγχρονα συστήματα που κουμαντάρετε, τα original γραφικά του Rome: Total War μοιάζουν βγαλμένα από τα βάθη των… αιώνων. Ήταν αναπόφευκτο οι μεγαλύτερες αλλαγές στην νέα “ενσάρκωση” του κλασικού παιχνιδιού να γίνουν στα γραφικά. Υποστήριξη για 4K αναλύσεις, ultra-widescreen και UHD εξασφάλισαν ένα πραγματικό υπερθέαμα για εσάς.
Όλα τα κτίρια και οι μονάδες αναδιαμορφώθηκαν και αποτελούν χάρμα οφθαλμών, περιβαλλοντικά εφέ προστέθηκαν και ο γενικός χάρτης είναι πλέον πανέμορφος, γεμάτος με μοντέλα υψηλής ανάλυσης και ανάγλυφες λεπτομέρειες της κάθε περιοχής. Έτσι όπως θα είστε θαμμένοι κάτω από τόνους φανταστικών textures θα παρατηρήσετε ότι και τα animations εναρμονίζονται με το υπόλοιπο σώου. Οι κινήσεις των μονάδων είναι εξόχως ρεαλιστικές και τα physics ακολουθούν από κοντά.
Θα σας πέσει το σαγόνι θαυμάζοντας τον φωτισμό στις νυχτερινές συγκρούσεις, τον τιτάνιο αγώνα που δίνουν χιλιάδες στρατιώτες στο πεδίο της μάχης, τα εκατοντάδες πτώματα που αφήνει πίσω του το τέρας του πολέμου. Ευπρόσδεκτη η δυνατότητα εξαφάνισης των δέντρων σε ένα δάσος στις περιπτώσεις που θέλετε να έχετε πλήρη εικόνα της παγίδας στην οποία οδηγείτε τους εχθρούς σας.
Εξίσου ευπρόσδεκτη και η δυνατότητα επιλογής του extreme unit size, δηλαδή της δυνατότητας μιας μονάδας να χωρέσει ένα 300ρι πολεμιστές. Αυτόματα η κλίμακα και άρα, η επικότητα των μαχών, αυξάνεται κατακόρυφα. Οι στρατοί είναι πλέον τεράστιοι, η σφαγή δεν περιγράφεται και τα πεδία των μαχών σκεπάζονται από πολεμιστές που αλληλοσφάζονται και πτώματα. Το κόστος του extreme unit size είναι το lag, η πτώση των frames αν το σύστημά σας δεν αντέξει την αυξημένη πίεση των γραφικών, εντούτοις η εν λόγω επιλογή είναι μονόδρομος για τους κατόχους high end συστημάτων.
Η τροποποίηση του user interface αποτελεί μεγαλειώδη βελτίωση σε σχέση με το παρελθόν. Η πρώτη εντύπωση που σας δίνει είναι αυτή της απλοποίησης για χάρη των νεοφερμένων παικτών στην σειρά Total War. Στην πραγματικότητα, το UI είναι πιο λειτουργικό από ποτέ, αιχμαλωτίζοντας άμεσα τις σημαντικότερες πληροφορίες σε μια τετράδα εικονιδίων στο κάτω μέρος της οθόνης.
Παράλληλα με τις λίστες των πόλεων, στρατών, πρακτόρων και στόλων, απεικονίζει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες σε μορφή εικονιδίων κάτω ακριβώς από τα ονόματα των πόλεων, απαλλάσσοντας σας έτσι από το να κλικάρετε ψυχαναγκαστικά πάνω τους για να δείτε αν εκτελούνται οι οδηγίες σας και αν υπάρχουν μονάδες και κτίρια στα σκαριά.
Η ταξινόμηση των συμβάντων από γύρο σε γύρο στα αριστερά είναι πετυχημένη και ακόμα καλύτερη βρήκα την δυνατότητα μετάβασης στο map overlay, είτε με zoom out είτε πατώντας το σχετικό εικονίδιο. Στην τακτική αυτή μορφή του χάρτη οι στρατηγικές πληροφορίες αποκρυπτογραφούνται καλύτερα και ο εντοπισμός των εχθρικών settlements τα οποία σκεπάζονται από το fog of war, είναι εφικτός. Αντίστοιχα, στο tactical view εντός μιας μάχης, εντοπίζετε ευκολότερα τις ύπουλες εχθρικές μονάδες και κάνετε τις ανάλογες κινήσεις. Στα πλαίσια του interface χρεώνεται και η αναλυτική in-game εγκυκλοπαίδεια η οποία λύνει ανά πάσα στιγμή τις απορίες που δημιουργούνται από το περίπλοκο gameplay.
Η ακουστική του Total War: Rome Remastered είναι ακόμα καλύτερη από το πρωτότυπο και αυτό αποτελεί μεγάλο επίτευγμα δοθέντος του πόσο ποιοτικό ήταν εκείνο για την εποχή του. Οι ευφάνταστες συνθέσεις του γνωστού μας Jeff van Dyck (Hand of Fate, Medieval: Total War, Shogun: Total War) επιστρέφουν απαράλλαχτες, με την προσθήκη κομματιών που έλειπαν από το παλιότερο soundtrack.
Ετοιμάστε τα τύμπανά σας για αδυσώπητο σφυροκόπημα από μαντολίνα, μπουζούκια, πιάνα, ακουστικές κιθάρες και ονειρικά φωνητικά. Θαυμάστε το ανανεωμένο voice acting από νέους voice actors με βελτιωμένες γραμμές διαλόγων και ένα σωρό εντυπωσιακά cinematics που συνοδεύουν το καθένα από τα factions. Στις μάχες, οι κραυγές των μαχητών μοιάζουν αδιαχώριστες από τα κρουστά που επιτίθενται στους ακουστικούς σας πόρους, συνθέτοντας ένα επικό οπτικοακουστικό θέαμα.
Αναβίωση μιας παλιάς λατρείας
Τα όσα αναφέρθηκαν μέχρι στιγμής δείχνουν ότι το Total War: Rome Remastered, παρόλο που αδυνατεί να συγκριθεί και να ξεπεράσει επιτυχώς τα τελευταία αριστουργήματα της πολυετούς σειράς των Total War, αποτελεί σημαντική αναβάθμιση του πρωτότυπου. Είναι ένας καλός τίτλος για να εισέλθουν στην σειρά νεοφερμένοι users καθώς είναι λιγότερο πολύπλοκος από τα πρόσφατα Total War και πολύ ευκολότερος στην παραμετροποίησή του.
Μέχρι και ειδική επιλογή έχει για να κρατήσετε το gameplay του κλασικού τίτλου, να επιλέξετε τις τροποποιήσεις του remastered ή να αναμείξετε τα συστατικά τους όπως σας βολεύει. Το πλούσιο περιεχόμενό του δικαιολογεί άνετα την τιμή των 30 ευρώ στο Steam και επικροτώ την απόφαση της SEGA να το παραχωρήσει στο 50% της τιμής του σε όσους διαθέτουν το πρωτότυπο.
Πηγή πρωτότυπης παρουσίασής μου: GameWorld.gr