Η Πολωνική Flying Wild Hog είναι γνωστή στην αγάπη που τρέφει προς τα shooters. Αν εξαιρέσει κανείς το «χαριτωμένο» Juju, ο υπόλοιπος κατάλογος της περιλαμβάνει τίτλους όπως το Hard Reset, το reboot και το sequel του Shadow Warrior της 3D Realms, καθώς και το επερχόμενο Evil West. Το Shadow Warrior 3 ήταν μία από τις αναμενόμενες κινήσεις της ομάδας ανάπτυξης, καθώς στο δεύτερο μέρος της σειράς, παρ’ όλο που γενικά έλαβε καλές κριτικές, υπήρχαν αρκετές αντιρρήσεις πάνω στη looter-shooter προσέγγισή του, διαφοροποιώντας το από την κλασική FPS φόρμουλα του reboot.
Μαντέψτε τι συμβαίνει στο Shadow Warrior 3; Σωστά, η κατεύθυνση αλλάζει ξανά. Ξηλώνεται τελείως η looter-shooter νοοτροπία και επιλέγεται αυτή του arena shooter, με ολίγη από platform, στα πρότυπα του Doom Eternal. Αν βρισκόμουν σε κάποιο meeting της εταιρείας, μπορώ να υποθέσω ότι οι άνθρωποι της εταιρίας απλώς κοιτάνε τι πουλάει περισσότερο εκείνη την εποχή και πράττουν ανάλογα. «Τι βρίσκεται στη μόδα τώρα, το Borderlands και το Destiny; Ωραία, ας κάνουμε ένα looter–shooter που θα το ονομάσουμε Shadow Warrior 2. Ποιο παιχνίδι έκανε πάταγο πρόσφατα, το Doom Eternal; Ας φτιάξουμε κάτι παρόμοιο».
Ομολογουμένως, στην ψυχρή λογική των αριθμών, αυτό στέκει και αν το αποτέλεσμα είναι καλό και όχι απλώς μια στυγνή κόπια, δε βρίσκω το λόγο να κατακρίνουμε την εταιρεία για το ότι προσπαθεί να αρπάξει ένα κομμάτι από την πίτα. Από την άλλη, έχεις στα χέρια σου ένα franchise που το κάθε μέλος της σειράς είναι διαφορετικό και κατά συνέπεια απευθύνεται και σε διαφορετικό κοινό.
Μια παράτολμη στρατηγική με την οποία κινδυνεύεις να δυσαρεστήσεις μεγάλο μέρος του κοινού που σε ακολούθησε στην τελευταία σου απόπειρα, αλλά ταυτόχρονα ίσως, λέω ίσως, καταφέρεις να κερδίσεις καινούριους fans. Το Shadow Warrior 3 κάνει μεγάλη προσπάθεια να παρουσιάσει ένα όμορφα χαοτικό FPS που ξεφεύγει από τη «ρετσινιά» του αμφιλεγόμενου 2ου. Αν τα καταφέρνει θα το μάθετε ευθύς αμέσως.
Το παιχνίδι συνεχίζει την ιστορία του Lo Wang, όπου μαζί με τον πρώην εργοδότη, πρώην εχθρό και νυν sidekick Orochi Zilla αναλαμβάνουν μια φαινομενικά πολύ δύσκολη αποστολή. Άθελά τους, οι ήρωες ελευθέρωσαν από την αιώνια φυλακή του έναν Αρχαίο Δράκο, ο οποίος κυκλοφορεί ελεύθερος στον πλανήτη, φέρνοντας θλίψη και καταστροφή στο πέρασμά του. Αν δεν πράξουν κάτι γρήγορα, τότε είναι θέμα χρόνου να έρθει η Αποκάλυψη, οπότε οι δύο φίλοι (;) αναγκάζονται να καταφύγουν στη γνωστή μάσκα του νεκρού θεού Hoji και τη μαγεία, προκειμένου να βρουν τρόπο να τον σφραγίσουν οριστικά και αμετάκλητα στο κελί του.
Λίγο-πολύ αυτή είναι η κεντρική ιδέα της υπόθεσης, η οποία είναι γεμάτη με cut-scenes, μονολόγους του Lo Wang και απομακρυσμένες συνομιλίες με τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές της περιπέτειας, πασπαλισμένους με κάμποσο κάφρικο χιούμορ. Επί της ουσίας, όσο και αν αποπειράται η Flying Wild Hog να δημιουργήσει μια ολοκληρωμένη ιστορία, δύσκολα θα κρατήσει το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος, καθώς αποτελεί απλώς τη γαρνιτούρα για την ανελέητη σφαγή που θα ακολουθήσει.
Οι χαρακτήρες της υπόθεσης περνούν μάλλον αδιάφοροι, ενώ το toilet humor στο οποίο συχνά-πυκνά καταφεύγει, λειτουργεί μάλλον αρνητικά. Ίσως να φταίω και εγώ που γέρασα, αλλά δε γέλασα με κανένα από τα κρύα αστεία του Lo Wang ή με τα διάφορα gags που στήνονται.
Στο κυρίως πιάτο τώρα, να αναφέρουμε πρωτίστως ότι το gameplay του Shadow Warrior 3 χωρίζεται σε δύο μέρη: στο platform και στο shooting. Όσο και αν φαίνεται περίεργο, το platform στοιχείο δεν αποτελεί ακριβώς συμπληρωματικό στοιχείο, αλλά μεγάλο μέρος του περιεχομένου του παιχνιδιού. Ο Lo Wang έχει τη δυνατότητα για διπλό άλμα και dash, πράγμα που του επιτρέπει να φτάνει αρκετά ψηλά και μακριά, ενώ ταυτόχρονα είναι εξοπλισμένος με ένα grapple hook, το οποίο μπορεί να εκτοξεύσει σε προκαθορισμένα σημεία και να φτάσει έτσι σε απομακρυσμένες πλατφόρμες.
Η πρόκληση του platforming σημείων είναι χαμηλή, καθώς είναι ξεκάθαρο το που πρέπει να κινηθούμε κάθε φορά, γεγονός που δημιουργεί ερωτηματικά για την ουσία της προσθήκης του. Πιθανότατα ο λόγος είναι για να σπάσει λίγο η μονοτονία του shooting, από την άλλη υπάρχουν κάποια levels που συμβαίνει το αντίθετο: το shooting σπάει τη μονοτονία του jumping around.
Βέβαια, ο λόγος ύπαρξής του ίσως να βρίσκεται στο γεγονός ότι οι ακροβατικές ικανότητες του Wang μπορούν να χρησιμοποιηθούν κατά τη διάρκεια της μάχης. Στις αρένες λοιπόν, γιατί περί αυτού πρόκειται, και στον τομέα του shooting, τα πράγματα βελτιώνονται θεαματικά. Πρόκειται για ένα από τα πιο έντονα FPS που έχουμε παίξει τα τελευταία χρόνια, το οποίο, αν και απαιτεί ασταμάτητη τρεχάλα, δεν περιορίζεται μόνο σε αυτή για να επιβιώσει κανείς.
Η κάθε αρένα είναι έξυπνα σχεδιασμένη ώστε να διευκολύνει την εκτεταμένη χρήση των ακροβατικών του Wang (wall jump, grapple hook, dashing κλπ), την ενεργοποίηση περιβαλλοντικών παγίδων για μερικά εύκολα και γρήγορα kills (ή αυτοκτονίες, αν πέσουμε πάνω τους), αλλά και στην πλήρη εφαρμογή του οπλοστασίου που έχουμε στη διάθεσή μας.
Ένα οπλοστάσιο που εμπλουτίζεται σταδιακά, με το κάθε όπλο να έχει πραγματικά ξεχωριστή συμπεριφορά και χρησιμότητα στο πεδίο της μάχης. Φυσικά, υπάρχει δυνατότητα αναβάθμισής τους, συλλέγοντας τα ανάλογα weapons orbs που βρίσκονται διάσπαρτα στις πίστες, τα οποία αλλάζουν την απόδοση ή/και τη συμπεριφορά του εκάστοτε όπλου.
Παραδείγματος χάρη, το πρώτο όπλο που θα πάρουμε, το Outlaw έχει τη δυνατότητα να δημιουργεί εκρήξεις όταν πετυχαίνουμε headshot ή το Riot Gun που λειτουργεί σαν shotgun, να περάσει σε full auto mode και να μη χρειάζεται τόσο συχνά γέμισμα. Φυσικά, μόνιμος σύντροφος παραμένει η Katana μας, η οποία εκτός από ιδία αναβαθμίσιμη, είναι σωτήρια στις κοντινές αποστάσεις και τους μικρούς εχθρούς εν γένει.
Έξω από το χορό των αναβαθμίσεων δε θα μπορούσε να μείνει και ο ίδιος ο Lo Wang, μόνο που χρειάζεται τα δικά του orbs για να αναβαθμίσει την υγεία του, την απόδοση των εκρηκτικών βαρελιών στις αρένες (πιο χρήσιμο απ’ ότι πιστεύετε), αλλά και την κίνηση Chi–Blast, που εκτελεί ένα γρήγορο «σπρώξιμο» στους εχθρούς. Πολύ βολικό είτε για να πετάξουμε στο κενό κάποιο κακόμοιρο mob είτε για να απελευθερώσουμε το αδύνατο σημείο ενός σιδερόφρακτου εχθρού. Τόσο τα weapons όσο και τα endurance orbs μπορούν να πολλαπλασιαστούν, αν ολοκληρώσουμε κάποια challenges κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, όπως π.χ. σκοτώστε 100 άτομα με την Katana ή πετύχετε 25 headshots με το Outlaw.
Η υπόθεση orbs δε σταματά μόνο εκεί. Εκτός από τα healing orbs που πιθανόν να πέσουν από κάποιο ηττημένο τερατάκι, υπάρχουν τα finisher orbs, τα οποία με τη σειρά τους γεμίζουν την αντίστοιχη μπάρα. Άπαξ και γεμίσει, τότε μπορούμε να εκτελέσουμε μια… fatality, η οποία εκτός από το να επαναφέρει την υγεία μας στο μέγιστο, μας επιτρέπει να πάρουμε το όπλο του θύματος για προσωπική χρήση για περιορισμένο χρονικό διάστημα.
Ανάλογα με το μέγεθος και την ισχύ του εκάστοτε εχθρού, μπορεί να χρειαστούν από μία έως τρεις finisher bars για να τον εκτελέσουμε ακαριαία, ενώ και το όπλο που θα μας δοθεί είναι πραγματικά game changer σε αρκετές περιπτώσεις. Συνεπώς, ένα από τα πράγματα που οφείλουμε να έχουμε στο νου μας είναι πότε είναι η σωστή στιγμή να χρησιμοποιήσουμε finisher move, αναλογιζόμενοι ταυτόχρονα και το χρονικό διάστημα που χρειάζεται για να γίνουν respawn τα healing και magazine points της εκάστοτε αρένας.
Αλίμονο, το παιχνίδι δε σας αφήνει ξυπόλητο στα αγκάθια. Παρ’ όλο που ο Lo Wang είναι αρματωμένος μέχρι τα μπούνια, η πληθώρα και η δυναμική των επιθέσεων των εχθρών είναι τεράστια που είναι εύκολο να μας παρασύρει.
Εντούτοις, όσο και αν δεν του φαίνεται στην αρχή, το Shadow Warrior 3 δεν είναι δύσκολο παιχνίδι. Παίζοντας στο Medium επίπεδο δυσκολίας, ήταν λίγες οι φορές που ο Lo Wang είδε τον ουρανό για τελευταία φορά και αυτές κυρίως προς το τέλος του παιχνιδιού, όπου οι μάχες διαρκούσαν έως και δέκα λεπτά.
Βέβαια, στο νικηφόρο αποτέλεσμα παίζει ρόλο αν αντιληφθούμε εγκαίρως ποιο είναι το κατάλληλο όπλο για τον κάθε έναν από τους, επιτρέψτε μου το χαρακτηρισμό, «ασυνήθιστα ασυνήθιστους» εχθρούς που κατακλύζουν τις αρένες. Για παράδειγμα, οι τύποι που βαστούν ένα τεράστιο σπαθί, μπλοκάρουν τις βολές με συμβατικά όπλα, οπότε καλύτερα να προτιμήσουμε το εκρηκτικό Crimson Bull ή το Basilisk για να τους βγάλουμε εκτός μάχης.
Γενικότερα όμως, το παιχνίδι δεν μας περιορίζει αυστηρά ποιο όπλο θα χρησιμοποιήσουμε σε κάθε εχθρό, καθώς όλα λίγο-πολύ έχουν αποτέλεσμα, απλά η ζωή μας θα γίνει πιο εύκολη αν ξέρουμε τι κάνουμε και δεν πυροβολούμε αδιακρίτως με ό,τι μας κατέβει στο κεφάλι εκείνη τη στιγμή. Ο «πονοκέφαλος» που μας έπιανε παίζοντας το Doom Eternal δεν ισχύει εδώ δηλαδή.
Ως συνέπεια του σχετικά χαμηλού επιπέδου δυσκολίας (δοκιμάστε το hard αν θέλετε μεγαλύτερη πρόκληση), είναι το γεγονός ότι το Shadow Warrior 3 τελειώνει γρήγορα και χωρίς να υπάρχει επιλογή για co-op ή multiplayer mode. Στο δικό μου playthrough χρειάστηκα περίπου 6,5 με 7 ώρες για να παρακολουθήσω τους τίτλους τέλους και χωρίς να ιδρώσω ιδιαίτερα.
Μια διάρκεια μάλλον απογοητευτική, καθώς το παιχνίδι είναι αρκετά εθιστικό, ιδίως στις τελευταίες πίστες του, όταν πλέον έχουμε ισχυροποιήσει σημαντικά τον Wang και τον εξοπλισμό του. Και κάπου εκεί τελειώνει, με ένα τελικό boss fight που το πέρασα με την πρώτη προσπάθεια…
Βέβαια, θα μπορούσε να πει κανείς ότι το παιχνίδι επαναλαμβάνεται αρκετά και κάτι τέτοιο δεν απέχει πάρα πολύ από την αλήθεια. Το platforming είναι τυπική διαδικασία και ορισμένες φορές «τραβά» αχρείαστα πολύ, οι αρένες μοιάζουν μεταξύ τους, οι εχθροί δεν αλλάζουν από πίστα σε πίστα, απλώς προστίθενται ένα με δύο είδη ακόμα κάθε φορά και υπάρχει συχνά μια αίσθηση deja-vu όσο προοδεύουμε. Με αυτά κατά νου, ίσως η μικρή του διάρκεια να μη λειτουργεί και τόσο εις βάρος του.
Τεχνικά πάντως, το Shadow Warrior 3 είναι αξιόλογο. Σε αυτά τα παιχνίδια, τα frames per second είναι το σημαντικότερο πράγμα στον κόσμο και η Unreal Engine τα καταφέρνει περίφημα να μένουν καρφωμένα στα 60 (σε 1080p ανάλυση, i7-11700k, 16GB, 1660Ti), με ό,τι και αν συνέβαινε στην οθόνη . Και πιστέψτε με, συμβαίνουν ΠΟΛΛΑ και όμορφα.
Επίσης δε βρίσκω το λόγο να μην μπορεί να το κάνει ακόμα και σε μηχανήματα παλαιότερης τεχνολογίας, πόσο μάλλον όταν διαθέτει κάμποσες επιλογές παραμετροποίησης της. Παραδόξως όμως, τα cut-scenes «τρέχουν» σε 30fps, κάτι που δημιουργεί αρχικά αλγεινές εντυπώσεις, αλλά ύστερα από λίγη ώρα συνηθίζεται.
Σαν παιδί της Unreal Engine λοιπόν, το παιχνίδι είναι αρκετά όμορφο οπτικά, με το περιβάλλον να συνδυάζει τη φεουδαρχική Ιαπωνία με μπόλικες δόσεις υπερφυσικού. Δε θα σας ρίξει το σαγόνι, αλλά στέκεται πολύ ικανοποιητικά στη σημερινή εποχή, ιδίως με τον ευφάνταστο τρόπο που έχει υλοποιηθεί το animation κάποιων mobs, το άπλετο gore (18+) καθώς και το splatter των finisher moves.
Στον ηχητικό τομέα, ξεχωρίζει το πολύ καλό voice-over των ηρώων, το οποίο έχουν αναλάβει άλλοι ηθοποιοί από τα προηγούμενα της σειράς, χωρίς εκπτώσεις όμως στην ποιότητα. Το soundtrack δε είναι αυτό που θα περίμενε κανείς από ένα παιχνίδι του είδους: δυναμικό και ατμοσφαιρικό ενίοτε, με μια εσάνς από Άπω Ανατολή, θα συνοδέψει επάξια το αιματηρό ταξίδι σας.
Εν κατακλείδι, το Shadow Warrior 3 δεν είναι το επόμενο «μεγάλο» FPS που ίσως περιμέναμε, αλλά πρόκειται για μια ποιοτική δουλειά από μια ομάδα που γνωρίζει πως να προσφέρει στο κοινό της ένα καλό shooter. Οι φίλοι του είδους ας μη το χάσουν, ενώ όσοι ψάχνετε για ένα δυνατό «σφηνάκι» γεμάτο δράση, το παιχνίδι αποτελεί μια αξιόλογη πρόταση.
Αρχική δημοσίευση: Ragequit