Μπορεί ένα παιχνίδι όπως το Norco να χαθεί όταν υπάρχουν σημαντικές κυκλοφορίες εντός της χρονιάς αλλά αυτό δεν μειώνει σε τίποτα την αξία του τίτλου ούτε φυσικά θα ξεφύγει από το ραντάρ μου. 🙂 Το εν λόγω παιχνίδι λοιπόν είναι ένα indie point-and-click adventure που προσπαθεί να επιβιώσει ανάμεσα σε πολλά blockbuster παιχνίδια όπως το Elden Ring, το Horizon Forbidden West και το Ghostwire: Tokyo. Παρά το ότι απεικονίζεται με μια νοσταλγική pixel-art αίσθηση, το Norco δεν τραβάει αμέσως την προσοχή σας.
Αλλά το Norco αναδείχτηκε αθόρυβα για την ιστορία του: μια ειλικρινής απεικόνιση των επιπλοκών που μπορεί να προκαλέσει η πετροχημική βιομηχανία σε μια μικρή πόλη και τα ζητήματα που προκύπτουν και περιστρέφονται γύρω από τη θρησκεία, την αλλαγή και τη θλίψη. Εξαιτίας αυτών, το παιχνίδι είναι το πρώτο που κέρδισε βραβείο παιχνιδιού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Tribeca.
Μπορεί να μην ξέρω πολλά για την Norco, την πραγματική πόλη που βρίσκεται στην Λουιζιάνα των Ηνωμένων Πολιτειών, στην οποία διαδραματίζεται το παιχνίδι, αλλά πολλά στοιχεία του παιχνιδιού δείχνουν τόσο προσωπικά ώστε δεν μας εκπλήσσει το γεγονός ότι βασίζονται στις παιδικές εμπειρίες του δημιουργού του παιχνιδιού.
Η Kay, ο βασικός μας χαρακτήρας στο παιχνίδι, είναι μια νεαρή γυναίκα που επιστρέφει στην Norco και το παιδικό της σπίτι μετά το θάνατο της μητέρας της και βυθίζεται όλο και περισσότερο στις υποθέσεις της καθώς ανακαλύπτει περισσότερα για την ερευνητική της εργασία, η οποία λάμβανε χώρα σε ένα τεράστιο διυλιστήριο πετρελαίου το οποίο ασκούσε τεράστια επιρροή στην κοινότητα.
Έπειτα, υπάρχει και ο αγνοούμενος αδερφός της Kay, ο οποίος επίσης δεν βρίσκεται πουθενά. Έτσι η πρωταγωνίστρια ξεκινά μαζί με την έμπιστη μαϊμού της και ένα ανδροειδές ασφαλείας την αναζήτηση του αδερφού της στην πόλη, ενώ συναντάτε αρκετούς ενδιαφέροντες χαρακτήρες στη διαδρομή.
Το σκηνικό και η ιστορία του Norco στο στυλ της Λουιζιάνας κινείται στα μοτίβα του νότιου γοτθικού είδους, ξεχειλίζει από φανταστικά και γκροτέσκ στοιχεία, και είναι ένα πραγματικά αριστοτεχνικά γραμμένο παιχνίδι που με ώθησε να εξερευνώ τους διαλόγους και τις σκηνές του, γεμάτη προσμονή και περιέργεια για την συνέχεια.
Το Norco αποφεύγει τα κλισέ των περισσότερων παιχνιδιών point-and-click, όπως το κυνήγι των πίξελ και την ανάγκη να συνδυάζετε τυχαία αντικείμενα μεταξύ τους, υπέρ ενός αλλιώτικου αλλά γνωστού συστήματος που σας επιτρέπει να εξετάσετε τη γύρω περιοχή, να μιλήσετε στους κατοίκους της κοινότητας και να σκεφτείτε τις επόμενες κινήσεις σας, με το πάσο σας πάντα.
Το Norco έχει και κάποια παζλ και θα αναγκαστείτε να τα λύσετε. Για παράδειγμα, θα χρειαστεί να μεταφέρετε ορισμένα αντικείμενα από το ένα μέρος στο άλλο, αλλά αυτά συνήθως διατηρούνται στο ελάχιστο, χωρίς πραγματικά να σας εκνευρίζουν. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου ασήμαντα γεγονότα στο Norco, ακόμα κι αν μερικές από τις συγκρούσεις του, οι οποίες δεν είναι ακριβώς μάχες όπως σε άλλα παιχνίδια, καταλήγουν περιττές στο όλο κλίμα αλλά ευτυχώς είναι σύντομες και τονίζουν μάλλον περισσότερο το ωραίο σενάριο του Norco.
Υπάρχουν πολλές απροσδόκητες ανατροπές στην πορεία της ιστορίας και αποδίδονται με καλό χιούμορ που τονίζει πόσο καλό είναι το σενάριο. Και είναι αυτή η αίσθηση της ζεστασιάς και της συμπόνιας που εμποδίζει την έμφυτη θλίψη του Norco να γίνει ενοχλητική. Κατά βάθος, η ιστορία του Norco απέχει πολύ από το να είναι χαριτωμένη. Άλλωστε, ο αδερφός της Kay λείπει, η μητέρα τηε πέθανε και η πόλη που μεγάλωσε βρίσκεται στα πρόθυρα της διάλυσης.
Η πόλη του Norco είναι πολύ ανθρώπινη και δεν επηρεάζεται από την συνεχή παρουσία του διυλιστηρίου στον ορίζοντα. Το περίεργο καστ που συνοδεύει την Kay στο ταξίδι της, από τη συμμορία των απογοητευμένων νέων που αποκαλούν τους εαυτούς τους Garretts μέχρι τον πικραμένο ιδιωτικό ερευνητή Brett LeBlanc, ο οποίος σας προσφέρει περισσότερη βοήθεια από ό,τι αρχικά περιμένατε.
Το Norco αλλάζει επίσης προοπτική μεταξύ της Kay και της νεκρής μητέρας της, της Κάθριν και το κάνει απρόσκοπτα, κάτι που προσθέτει βάθος στην αφήγηση και όλα τα μονοπάτια της οδηγούνται όμορφα στο τέλος τους. Καθ 'όλη τη διάρκεια του περάσματός μου, παρακολούθησα τους χαρακτήρες του Norco να αντιμετωπίζουν την μοναξιά και τα ψυχικά τους τραύματα και να πηγαίνουν σε περίεργα μέρη, συναντώντας περίεργα άτομα.
Ο παράξενος κόσμος της Norco εμφανίζεται προσγειωμένος, σαν μια κοσμική και ρεαλιστική εικόνα μιας κλειστής κοινότητας που συγκλονίζεται από δυνάμεις που φαινομενικά ξεπερνούν τα όρια της, ένα σκοτεινό πορτρέτο μιας πόλης με φόντο μια βιομηχανική και περιβαλλοντική αποσύνθεση.
Ακόμη και οι διαρκώς συννεφιασμένοι ουρανοί μοιάζουν σαν ένα σημάδι του τι θα ακολουθήσει για τους χαρακτήρες, σαν να πρόκειται να τους βρει μια μπόρα σύντομα. Ίσως όμως πίσω από τα μαύρα σύννεφα να φαίνεται μια αχτίδα ελπίδας.
Το Norco είναι ένας indie τίτλος που μας αποδεικνύει ότι ένα παιχνίδι μπορεί να φτιαχτεί έστω και από έναν προγραμματιστή χωρίς να υπολείπεται σε κάτι από πολύ γνωστότεριους τίτλους. Το Norco δηλαδή είναι ένα παιχνίδι που μπορεί να μας εντυπωθεί και στο μυαλό παρά τα απλοικά γραφικά του χωρίς να πέφτει στην παγίδα που πέφτουν πολλά παιχνίδια αλλά και συγκροτήματα μουσικά, δηλαδή τα ακούμε ή τα παίζουμε σήμερα και τα ξεχνάμε αύριο.