Στα δεκαέξι χρόνια της ύπαρξής του, λίγο-πολύ στους περισσότερους από εσάς θα έχει πέσει το μάτι σε κάποιο comic-strip από το webcomic Cyanide & Happiness: Freakapocalypse. Πρόκειται για ένα από τα πιο un-politically correct κόμιξ που έχουν εμφανιστεί ποτέ, με το χιούμορ του να μη γνωρίζει κανενός είδους όριο, καθώς θίγει με (συχνά προσβλητικό) τρόπο ευαίσθητα θέματα της σύγχρονης κοινωνίας μας, όπως ρατσισμός, σεξ (κυρίως ομοφυλοφιλικό), αμβλώσεις, βία κάθε είδους (σωματική/ψυχολογική), ως και νεκροφιλία.
Αναμφισβήτητα, το χιούμορ του δεν απευθύνεται σε όλους, αντίθετα βρίσκει απέναντί του αμέτρητους κατακριτές, κάτι όμως που δεν το εμποδίζει να έχει εκατομμύρια views καθημερινά και φανατικούς υποστηρικτές ταυτόχρονα. Συνέπεια όλου αυτού, είναι η δημιουργία μιας επιτυχημένης Kickstarter καμπάνια, που συγκέντρωσε το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 575.000$, προκειμένου να δει το φως της ημέρας το πρώτο παιχνίδι που φέρει το όνομά του. Και μάλιστα σε ένα είδος που δεν ευδοκιμεί ιδιαίτερα τα τελευταία… είκοσι χρόνια, συγκεκριμένα στα point ‘n’ click adventures. Ομολογουμένως, ως οπαδοί του είδους, χαρήκαμε ιδιαίτερα με την επιλογή της ομάδας ανάπτυξης Skeleton Crew Studios, εντούτοις το τελικό αποτέλεσμα μας αφήνει με μια μάλλον γλυκόπικρη γεύση.
Η υπόθεση του παιχνιδιού διαδραματίζεται στη σύγχρονη εποχή και παρουσιάζει μια συνηθισμένη κατάσταση για τα Αμερικανικά σχολεία. Ο ήρωας μας είναι ο Coop, ένας έφηβος που η ζωή δεν του έχει δείξει και το καλύτερο πρόσωπό της. Ανήκοντας στην κατηγορία των «φύτουκλων», ο Coop δέχεται ασταμάτητο bullying από οποιοδήποτε ον αναπνέει πάνω στη γη. Από το μυώδη νταή του σχολείου, από τα ψωνισμένα (αλλά πανέμορφα) πλουσιοκόριτσα, τους εκνευριστικά «κούκλους» δημοφιλείς συμμαθητές του, ως και οι καθηγητές του δε χάνουν την ευκαιρία να μειώσουν την αξιοπρέπειά του στα πατώματα και ακόμα παρακάτω.
Ζώντας σε αυτό το απίστευτα θλιβερό και κυνικό περιβάλλον, ο Coop έχει αναλάβει μια μάλλον αδύνατη αποστολή: να βρει κάποια συνοδό για την περίφημη prom night, που θεωρείται το Α και το Ω της ζωής ενός τελειόφοιτου Αμερικανού μαθητή.
Με τη συντριπτική πλειοψηφία των συμμαθητών του να μη δίνουν καμία σημασία στην ύπαρξή του, το πιθανότερο είναι ότι η προσπάθειά του να βρει ντάμα είναι καταδικασμένη. Παρ’ όλα αυτά, ο Coop δεν το βάζει κάτω και προσπαθεί να κερδίσει την εύνοια των συμμαθητών του, αναλαμβάνοντας να φέρει εις πέρας κάθε είδους θελήματα, που πολλές φορές φθάνουν τα όρια του σαδισμού. Λογικό, διαφορετικά τι σόι Cyanide & Happiness: Freakapocalypse θα ήταν αυτό; Βέβαια, προς το τέλος του παιχνιδιού, μετά από μια σειρά ατυχών γεγονότων, τα πράγματα αλλάζουν άρδην, καθώς η prom night είναι το τελευταίο πράγμα που θα απασχολήσουν τόσο αυτόν όσο και τους υπόλοιπους κατοίκους της πόλης του Netherton.
Δυστυχώς όμως, θα αργήσουμε να μάθουμε τι είναι αυτό που συνέβη ακριβώς, γιατί το Cyanide & Happiness: Freakapocalypse είναι μόνο το πρώτο μέρος από τα τρία που είναι προγραμματισμένα να κυκλοφορήσουν. Ως εκ τούτου, το 95% του παιχνιδιού αναλώνεται σε μια σειρά από αγγαρείες (chores όπως ονομάζονται), οι οποίες δε δείχνουν να καταλήγουν κάπου πέρα από το να δημιουργήσει μερικές ακραίες καταστάσεις, όπως εκείνες που βλέπουμε στα κόμικς. Η αλήθεια είναι ότι η έλλειψη κάποιου πραγματικού στόχου ή μιας συγκροτημένης πλοκής, πέρα από το αόριστο «βρες ένα prom date» δεν έρχεται προς όφελος του παιχνιδιού, που μοιάζει αρκετά χαοτικό και άναρχο.
Αναμφισβήτητα, ο στόχος των δημιουργών του να φτιάξουν ένα παιχνίδι που θα θυμίζει πάρα πολύ τα κόμικς πετυχαίνει διάνα, με διαλόγους γεμάτους βωμολοχίες, «ενήλικα» υπονοούμενα, εξωφρενικούς χαρακτήρες (όπως ο καθηγητής που ντύνεται ως sexual slave ή η σεξομανής γιαγιά του Coop) και ακόμα πιο ανήκουστες καταστάσεις. Σε αυτόν τον τομέα, θα λέγαμε ότι το Freakpocalypse είναι εξαιρετικό.
Κάθε οθόνη του παιχνιδιού είναι γεμάτη με αντικείμενα στα οποία μπορούμε να αλληλοεπιδράσουμε προκειμένου να λάβουμε και το σχετικό «ακυρωτικό» σχόλιο του Coop, ενώ υπάρχουν δεκάδες NPC’s που ο μόνος λόγος ύπαρξής τους είναι να πετάξουν την ανάλογη προσβλητική ατάκα προς το πρόσωπο του Coop.
Όπως συνηθίζεται σε τέτοιες παραγωγές, που το χιούμορ είναι ο κυριότερος πυλώνας ύπαρξής τους, κάποιες φορές είναι ξεκαρδιστικό, καυτηριάζοντας πολύ εύστοχα σοβαρά ζητήματα μιας υπερκαταναλωτικής κοινωνίας, κάποιες άλλες όχι, αν και γενικότερα αυτό είναι καθαρά θέμα προσωπικού γούστου. Σ’ εκείνο που έχουμε το μεγαλύτερα παράπονο είναι στην υλοποίηση των γρίφων, οι οποίοι είναι αστεία εύκολοι.
Τα βασικά chores που έχουμε αναλάβει αποτελούν κλασικούς point ‘n’ click γρίφους (inventory-based ή μέσω tree διαλόγων) και καταγράφονται αναλυτικά στο σημειωματάριο μας, το οποίο όμως δίνει αχρείαστα πολλά hints για την επίλυσή τους. Ενίοτε σε στιγμές, τα ίδια του σχόλια του Coop δίνουν τη λύση στο πιάτο, με πολλά από τα αντικείμενα που χρειαζόμαστε να εντοπίζονται είτε στην ίδια είτε στη διπλανή οθόνη, διευκολύνοντας ακόμα περισσότερο τα πράγματα.
Εκ των βασικών chores, υπάρχουν μερικά…side quests στο Cyanide & Happiness: Freakapocalypse, που δεν παίζουν κάποιο ρόλο στην κύρια ιστορία (όπως π.χ. να αγοράσουμε προφυλακτικά για έναν κλεπτομανή τύπο), αλλά αν τα επιλύσουμε, τότε κερδίζουμε μια καλύτερη αξιολόγηση στο τέλος του παιχνιδιού, καθώς και κάποια καινούρια κοστούμια για να ντύσουμε τον Coop. Πάντως, τα side quests θέλουν λίγη παραπάνω δουλίτσα για να ολοκληρωθούν, αλλά μη φανταστείτε ότι θα χρειαστούν παραπάνω από τρία λεπτά σκέψης για να βρείτε την άκρη.
Είναι ηλίου φαεινότερο λοιπόν ότι το μεγαλύτερο βάρος της δουλειάς των ανθρώπων της Skeleton Crew Studios έπεσε στο να πλημμυρήσει τον παίκτη με μια σειρά από animated comic strips, ανάλογων του υλικού που εμπνέεται, παρά στο να χτίσει ένα adventure αξιώσεων που θα τον προβληματίσει με τους γρίφους του. Σε συνδυασμό με την πολύ μικρή διάρκειά του (περίπου τρεις ώρες, αν ασχοληθείτε και με τα side quests, διαφορετικά είναι ακόμα μικρότερο) και τον cliffhanger τερματισμό του να εμφανίζεται ακριβώς πάνω στο σημείο που το Freakpocalypse αρχίζει να αποκτά ενδιαφέρον, συνοψίζουν μια εμπειρία μάλλον απογοητευτική για τις υποσχέσεις που άφησε η Kickstarter καμπάνια του.
Τουλάχιστον, στον τεχνικό τομέα το Cyanide & Happiness: Freakapocalypse είναι πολύ καλό, με τη χαρακτηριστική απλοϊκή σχεδιαστική γραμμή του webcomic να ζωντανεύει πανέμορφα στις οθόνες μας, με πλούσια περιβάλλοντα, προσεγμένο animation και εξαιρετικά φωτεινά χρώματα. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στο voice–over, που είναι πραγματικά καταπληκτικό, απόλυτα συνυφασμένο με τις δεκάδες γραμμές διαλόγου που έχουν γραφτεί και πολλοί χαρακτήρες είναι ικανοί να προκαλέσουν γέλιο μόνο και μόνο από τη χροιά της φωνής τους.
Συνοψίζοντας, είναι ίσως λίγο νωρίς να βγάλουμε ασφαλές συμπέρασμα για το Cyanide & Happiness: Freakapocalypse, καθώς πρακτικά πρόκειται μόνο για το πρώτο (και εισαγωγικό) κεφάλαιο ενός μεγαλύτερου παιχνιδιού. Εφόσον όμως πωλείται κανονικά ως πλήρες προϊόν και όχι σαν Early Access τίτλος, οφείλουμε να το κρίνουμε αναλόγως. Αν θέλετε λοιπόν να δοκιμάσετε ένα casual παιχνίδι, με γραφή που απευθύνεται σε ενήλικους που δεν ενοχλούνται από σόκιν διαλόγους και εξωφρενικές καταστάσεις, τότε το Freakpocalypse θα σας καλύψει για όσο διάστημα διαρκεί. Αν όμως θέλετε να παίξετε ένα κανονικό point ‘n’ click adventure game, τότε στρέψτε το βλέμμα σας άλλου. Εν αναμονή των επόμενων επεισοδίων λοιπόν…
Αρχική δημοσίευση: Ragequit