Ψάχνοντας να βρω κάτι να γράψω από τα πολλά που έχω στο μυαλό και παίρνοντας αφορμή από την υποτιθέμενη εξαγορά του twitter από τον Elon Musk σκέφτηκα πως θα ήταν πρέπον να αναφερθώ σε αυτό το ατέλειωτο κυνήγι της δόξας και του χρήματος από ορισμένους. Ένα κυνήγι που μόνο σκοπό έχει να εξουθενώσει τον άνθρωπο και να τον αναγκάσει να κάνει συμβιβασμούς εδώ και εκεί.
Βέβαια χωρίς να ξέρω την αληθινή ιστορία πίσω από αυτή την εξαγορά ας πάω στα καθημερινά προβλήματα που βλέπω στο δρόμο αλλά και στη ζωή γενικότερα. Περπατώντας καθημερινά βλέπω πολλούς με σκυμμένα κεφάλια να τριγυρνούν ψάχνοντας για μια δουλειά η τρέχοντας να προλάβουν να φέρουν σε πέρας τις βασικές ανάγκες ενός νοικοκυριού. Δεν βλέπω στα μάτια τους κανένα ίχνος ικανοποίησης γι αυτό που κάνουν ούτε καν μια φωτεινή αχτίδα αισιοδοξίας.
Βλέπετε δεν είναι όλοι Elon Musk η Madonna να έχουν γεμάτες τις τσέπες και ν' αναθέτουν σε άλλους τα καθημερινά βάρη. Είναι οι απλοί άνθρωποι του μόχθου που έχουν σαν όνειρο να πετύχουν αλλά στην ουσία το μόνο που κατορθώνουν είναι να συντηρούνται στην ζωή. Τα προβλήματα της ζωής είναι μεγάλα αλλά ο χρόνος ελάχιστος για να τα καταφέρει κανείς. Εδώ μπαίνει στην εξίσωση και η θρησκεία.
Κάποιος είχε πει το γνωστό "η θρησκεία είναι το όπιο των λαών" αλλά χωρίς να θέλω να μπω σε βαθιά νερά θα προσπαθήσω να κολυμπήσω ελεύθερα. 🙂 Είναι λοιπόν η θρησκεία το αποκούμπι του κάθε απογοητευμένου από την ζωή ανθρώπου; Δεν ξέρω προσωπικά και με τίποτα δεν μπαίνω σε χωράφια που δεν τα γνωρίζω αλλά ορισμένες φορές είναι πράγματα που με βάζουν σε σκέψεις. Όπως π.χ. η είδηση ότι μοναχοί στο Άγιο Όρος έχουν σελίδα σε κοινωνικά δίκτυα. Μα καλά αυτά υποτίθεται ότι είναι ενάντια στην θρησκεία για πολλούς λόγους που δεν θέλω να πω εδώ πέρα.
Οπότε, για να πάμε και στον επίλογο του θέματος γιατί το μυαλό σταμάτησε να παίρνει μπρος, οι περισσότεροι άνθρωποι, απογοητευμένοι από την αποτυχία στο κυνήγι της φήμης, δόξας, μεροκάματου, συντρόφου το έχουν ρίξει στις ουσίες και τα ψυχοφάρμακα. Έχει γίνει μια κοινωνία γεμάτη από ανθρώπινα ζόμπι που κινούνται απλά πέρα δώθε σαν βάρκες απλως για να κινηθούν, χωρίς σκοπό. Και νά' σου η πανδημία, και νά' σου η ακρίβεια, και νά' σου οι φοβίες για τον πόλεμο. Ουφ μπούχτισα, πάω να κάνω μια βόλτα να ξεσκάσω, να δω λίγο ήλιο.