Δεν ξέρω τι να γράψω γι'αυτό το πανηγύρι της Γιουροβίζιον που λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο την ίδια εποχή έτσι για να μας κάνει να ξεχνάμε λίγο τα σοβαρά προβλήματα μας και να βλέπουμε και καμιά μπούρδα να περνάει η ώρα. Τα τραγούδια δεν μου αρέσουν καθόλου, το ομολογώ δεν είναι καθόλου στο στυλ μου. Εγώ μόνο goth και ροκ ακούω άντε και λίγο καλό ελληνικό έντεχνο, αυτή η υποκουλτούρα που προθείται μέσω αυτών των διοργανώσεων είναι για ολίγους μάλλον. Τελος πάντων πάμε παρακάτω. 🙂
Αυτό που με εκνευρίζει εξίσου με τα τραγούδια είναι και τα πολιτικά - οικονομικά παιχνίδια που παίζονται στον διαγωνισμό, τα οποία δεν έχουν πλέον την παραμικρή σχέση με αξιοκρατία. Ο λαουτζίκος ξοδεύει αφειδώς χρήματα σε SMS για να υποστηρίξει δήθεν το αγαπημένο του τραγούδι και την χώρα του και οι ιθύνοντες του διαγωνισμού έχουν αποφασίσει από την αρχή ποιο τραγούδι θα βγει πρώτο, ανάλογα με τα πολιτικά τους συμφέροντα. Δείτε φέτος τι θα γίνει με την συμμετοχή της Ουκρανίας. Επειδή συμβαίνουν όλα τα άσχημα στους συνανθρώπους μας εκεί, στοιχηματίζω ότι θα πέσει "σύρμα" να ψηφίσουν όλες οι χώρες το τραγούδι τους όσο καλό ή κακό και αν είναι.
Όσο για την δική μας συμμετοχή έχει φτηνύνει πολύ τα τελευταία χρόνια. Εγώ δεν συμφωνώ καθόλου να συμμετέχουμε σε έναν τέτοιον παρδαλό διαγωνισμό ο οποίος έχει καταντήσει μια διοργάνωση συμφερόντων και παρδαλών εμφανίσεων, ένα κακόγουστο συνονθύλευμα - πανηγυράκι που μόνο την μουσική δεν προάγει. Ας υποθέσουμε ότι φέτος η γερμανική συμμετοχή θα ήταν οι Scorpions, οι θεοί του ροκ που μας αρέσουν τόσο. Τελευταίους θα τους έβγαζαν επειδή έχουν προαποφασίσει να βγάλουν τους Ουκρανούς λόγω της πολιτικής κατάστασης. Με γεια τους με χαρά τους αλλά μην μας το παρουσιάζουν σαν διαγωνισμό.
Είμαι υπερ του να προωθεί η κάθε χώρα την μουσική σκηνή της, εξάλλου μου αρέσει πολύ η παραδοσιακή μουσική. Αυτό το συνονθύλευμα που παρακολουθούμε τα τελευταία χρόνια δεν ανταποκρίνεται στην κουλτούρα της κάθε χώρας γιατί όλες έχουν προσαρμόσει τις συμμετοχές τους στα δυτικά πρότυπα, πιστεύοντας ότι έτσι θα τους αγαπήσει περισσότερο το ευρωπαικό κοινό.
Προτιμώ να βλέπω Μιχάλη Ρακιντζή να κάνει τον Ρόμποκοπ παρά άνοστα ποπ τραγουδάκια και ακόμα χειρότερα, ραπ, τραπ, μαπ ή όπως αλλιώς λέγονται, με αγγλικό στίχο που προσπαθούν να μιμηθούν άλλους. Χίλιες φορές να στείλουμε Πασχάλη Τερζή (αν συνέχιζε να τραγουδά) να ερμηνεύσει ένα κομμάτι του Γιώργου Θεοφάνους για να διδάξει καλή ελληνική μουσική τους Ευρωπαίους παρά αυτά που στέλνουμε.
Εν κατακλείδι, αυτός ο διαγωνισμός έχει φθίνει τόσο ώστε να αφορά πλέον ελάχιστους ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν και καλό μουσικό γούστο. Όλοι οι υπόλοιποι έχουν στραμμένους αλλούς τους τηλεοπτικους δέκτες και τα αυτιά τους την βραδιά της Γιουροβίζιον, το προσπερνάνε και πάνε παρακάτω. Δεν ξεχνώ ότι όλα αυτά τα φαντασμαγορικά σώου, events, πείτε τα όπως θέλετε, γίνονται για να αποσπούν την προσοχή του απλού κόσμου από τα πολύ σημαντικά προβλήματα που τον ταλανίζουν, όπως το πρόβλημα του πολέμου, της ενέργειας και της φτώχειας, ξέρετε εσείς τώρα.