Σήμερα θα ασχοληθώ με τους Alestorm οι οποίοι μας ταξιδεύουν στις μακρινές θάλασσες του ποιοτικού μελωδικού μέταλ μέσω του παρόντος άλμπουμ τους με τίτλο Black Sails At Midnight που κυκλοφόρησε μεν το 2009 αλλά νομίζω ότι αξίζει να αναφερθεί γιατί είναι διαχρονικό και καλύτερο από πολλά καινούρια. Οι Alestorm είναι ένα συγκρότημα από την Σκωτία που έχοντας φτιάξει ένα φανταστικό κόσμο πειρατών με λεηλασίες και θησαυρούς και χρησιμοποιώντας ένα συνδυασμό power/folk ήχου δημιούργησαν το δικό τους Pirate Metal που είναι τόσο απολαυστικό και μελωδικό που μας πηγαίνει νοητικά σε μακρινά μέρη έστω και για λίγο.
Η μουσική τους περιέχει λίγο απ' όλα, thrash, folk και power metal στοιχεία αναμεμειγμένα επιτυχημένα με την κατάλληλη ενορχήστρωση και συμφωνικά περάσματα που μου θυμίζουν έντονα τους Ensiferum για να προσδώσουν στον ήχο τους μια μοναδική πειρατική χροιά.
Πρέπει να ομολογήσω ότι μου αρέσει αυτό το πείραμα γιατί είναι κάτι διαφορετικό, συνήθως τα περισσότερα συγκροτήματα του είδους μιλούν για μπουντρούμια και δράκους η βασιλιάδες και μάχες, αλλά το γεγονός ότι οι Alestorm είναι πραγματικά ταλαντούχοι μουσικοί κάνει το μείγμα αυτό να λειτουργεί απόλυτα. Το «The Quest» ανοίγει το άλμπουμ με δυνατή κιθάρα και έντονα ντραμς αναμεμειγμένο με folk στοιχείο, είναι ένα γρήγορο και ωραίο τραγούδι που ξεκινά αυτή την πειρατική ιστορία που θα ακούσουμε σήμερα.
Το συγκρότημα δείχνει αμέσως την επική του πλευρά με το εξίσου γρήγορο «Leviathan» με τα κυλιόμενα riff και τη συμφωνική ενορχήστρωση για να αφηγηθεί την ιστορία του κυνηγιού ενός από τα μυθικά τέρατα της ανοιχτής θάλασσας. Ο Christopher Bowes τραγουδά σχεδόν καθαρά σε ολόκληρο τον δίσκο, αλλά υπάρχουν μερικά επιθετικά φωνητικά στα ρεφρέν, ειδικά στα δεύτερα φωνητικά που προσθέτουν έναν πιο ποικιλόμορφο ήχο. Σ' έναν γνήσιο πειρατή αρέσει να απολαμβάνει το ρούμι του και στους Alestorm αρέσει επίσης να πίνουν έτσι το κομμάτι τους «That Famous Ol' Spiced» είναι ο φόρος τιμής στο ποτό που αγαπούν με πάθος και αυτό φαίνεται αμέσως.
Είναι ένα άλλο γρήγορο τραγούδι με ρεφρέν γεμάτο ρυθμό και την κατάλληλη ενορχήστρωση που θυμίζει έντονα Ensiferum και Turisas. Μου αρέσει ο χαρακτηριστικός ήχος που συνοδεύει τους στίχους στο ρεφρέν, αν ακούσεις όλο το άλμπουμ προσεκτικά, μπορείς να ακούσεις αυτό το σχεδόν σε κάθε τραγούδι. Τι κάνεις λοιπόν αφού πιεις όλο αυτό το ρούμι; Βάζεις έναν προδότη από το πλήρωμα του πλοίου να περπατήσει τη σανίδα του καραβιού για να πέσει στα άγρια νερά με τους καρχαρίες.
Το «Keelhauled» είναι ένα πιο παραδοσιακό πειρατικό τραγούδι με όλα τα κουδούνια, τις σφυρίχτρες, τις γκάιντες και τα βιολιά να μπαίνουν στο στυλ του power metal καθώς το συγκρότημα στέλνει τον δεμένο προδότη του στη θάλασσα για να πνιγεί κατά μήκος της καρίνας του πλοίου τους. Μου φάνηκε σαν ένας άσχημος τρόπος να πεθάνεις, αλλά οι πειρατές Alestorm το κάνουν να ακούγεται περισσότερο σαν μια γιορτή με τα πολλά «γιο-χο-χο» κ.τ.λ. και πραγματικά είναι συναρπαστικό.
Το ταξίδι στην Καραιβική, στην συνέχεια του cd, επιβραδύνεται από μια μπαλάντα, κάτι συνήθες σε δίσκους τέτοιου είδους. Δεν με ενόχλησε καθόλου, το αντίθετο θ' έλεγα. Το «The End Of Our Days» είναι αργό και επικό και χρησιμοποιεί την ενορχήστρωση και κάποιους ήχους της θάλασσας για να δημιουργήσει το μουσικό τοπίο. Το τραγούδι μου ακούγεται σαν κάτι που θα μπορούσαν να πουν και οι Manowar π.χ., αλλά με πιο υποτονικά φωνητικά. Ο Bowes δεν είναι ο Eric Adams βέβαια και ούτε θέλω να του μοιάσει και τα επιθετικά φωνητικά του δεν ταιριάζουν σε μια μπαλάντα, αλλά υποθέτω ότι οι πειρατές μπορούν να γίνουν και πιο συναισθηματικοί μερικές φορές όταν αυτό χρειαστεί.
Το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου ξεσπά για να κρατήσει το άλμπουμ δυνατό με ένα άλλο δυναμικό παίξιμο κιθάρας αναμεμειγμένο με τα πλήκτρα και τον ήχο των ντραμς, ενώ το "No Quarter" είναι το ίδιο είδος τραγουδιού αλλά με πιο εμφανή την χρήση των πλήκτρων και χωρίς φωνητικά εκτός από μερικά "hey" . Παρόλο που τα instrumental κομμάτια δίνουν το κάτι άλλο στο συνολικό άκουσμα, εδώ τα καταφέρνουν πολύ καλά.
Το θέμα είναι να κρατήσουν το ενδιαφέρον του ακροατή και το "No Quarter" έχει αυτό το επικό στοιχείο που χρειάζεται για να κρατήσει την προσοχή και είναι πολύ καλό. Επίσης δανείζεται την σύνθεση του Hans Zimmer από την ταινία οι Πειρατές της Καραϊβικής. Τι εκπληξη θα μου πείτε, τι άλλο θα βάζανε σε μια τους σύνθεση. Ήταν πάλι δυνατόν να βγάλουν κομμάτι χωρίς το pirate στον τίτλο του;. Βεβαίως και όχι και είναι απόλυτα λογικό. Το ‘Pirate Song’ είναι το πιο αδύναμο κομμάτι έως τώρα χωρίς τα πολλά πολλά που τους έχουμε συνηθίσει.
Νομίζω ότι ο ρυθμός έχει να κάνει περισσότερο με αυτό γιατί είναι πιο μεσαίος και το πειρατικό θέμα λειτουργεί πραγματικά καλά όταν το συγκρότημα κινείται σε γρήγορους ρυθμούς. Οι Alestorm μας οδηγούν ξανά σε επικά εδάφη με το «Chronicles Of Vengeance», μια ιστορία μάχης στην ανοιχτή θάλασσα γεμάτη μελωδική κιθάρα και συμφωνική σύνθεση. Το θεωρώ μαζί με το «Leviathan» ως δύο από τα κορυφαία κομμάτια του δίσκου, όχι μόνο επειδή είναι και τα δύο επικά αλλά επειδή και τα δύο τραγούδια είναι παραδείγματα του πώς οι Alestorm χρησιμοποιούν μια ποικιλία ήχων για να δώσουν στα τραγούδια τους μια τόσο περιπετειώδη αίσθηση.
Το τελευταίο τραγούδι με τίτλο «Wolves Of The Sea», είναι στην πραγματικότητα η διασκευή του τραγουδιού της Λετονίας Pirates Of The Sea, που τραγουδήθηκε στον διαγωνισμό της Eurovision το 2008. Το τραγούδι είναι τόσο εθιστικό και πιασάρικο που εντυπώνεται αμέσως στο μυαλό και φυσικά είναι μια μουσική πανδαισία πειρατικού πάουερ μέταλ. Τα φωνητικά του συγκροτήματος είναι φανταστικά με τα hi-hi-ho και είναι ένα τραγούδι που μας ταξιδεύει στην Καραϊβικής. Μια πραγματική απόλαυση.
Αν υπήρχε ποτέ ένας ύμνος για τους Alestorm, αυτόν θα διάλεγα χωρίς δεύτερη σκέψη. Ξέρω ότι είναι ένα τραγούδι διασκευασμένο αλλά είναι τόσο υπέροχα δοσμένο που το παραβλέπω καθώς πρόκειται για μια πραγματικά συναρπαστική μελωδία. Μ' αυτόν τον δίσκο βυθίστηκα σε βαθιά νερά γεμάτα πειρατές και όμορφες τοποθεσίες. Καλά που υπάρχουν κάτι τέτοιοι δίσκοι που μας απορροφούν από την καθημερινότητα.
Τελειώνοντας μπορώ να πω ανεπιφύλακτα ότι είναι ένας φανταστικός δίσκος που αξίζει ν' ακουστεί από όλους τους λάτρεις της καλής μέταλ μουσικής. Απευθύνεται και στους θαυμαστές των μεγάλων folk/metal γκρουπ όπως για παράδειγμα οι Ensiferum η οι Turisas. Έχουν πολλές ομοιότητες που γίνονται αμέσως αντιληπτές. Εξαιρετική δουλειά από τους πειρατές εκ Σκωτίας. 10 με τόνο θα του έβαζα ανεπιφύλακτα.
Αφήστε μια απάντηση