Αφού παρουσιάζω συχνά μπάντες από τον χώρο του συμφωνικού μέταλ δεν θα μπορούσα να ξεχάσω μια από τις καλύτερες του είδους, τους Epica από την Ολλανδία , μια χώρα που μας προσφέρει πολλά και καλά συγκροτήματα στο είδος αυτό που συζητάμε, όπου με τραγουδίστρια την πολυτάλαντη Simone Simons μεγαλουργούν για πολλά χρόνια δίνοντας μας μερικά εξαιρετικά δείγματα του ταλέντου τους.
Οι Epica λοιπόν δημιουργήθηκαν από τον ταλαντούχο Mark Jansen μετά από την φυγή του από τους After Forever όπου ήταν μαζί με την Floor Jansen, απλή συνωνυμία είναι καμμιά σχέση δεν έχουν, την τωρινή τραγουδίστρια των φοβερών Nightwish. Έφτιαξε λοιπόν το 2002 τους Epica βρίσκοντας σαν πρώτη τραγουδίστρια την Helena Michaelsen πρώην των Trail of Tears και μετέπειτα των Imperia. Γρήγορα, ευτυχώς θα πω, κατάλαβε ότι δεν θα πάει μακριά το πράγμα και βρήκε στο αγγελικό πρόσωπο της Simone Simons την κατάλληλη να επωμιστεί το δύσκολο ρόλο της frontwoman.
Η Simone με το ταλέντο αλλά και την ομορφιά της κατάφερε να φέρει τους Epica εκεί που τους αξίζει να είναι, δηλαδή στις πρώτες θέσεις των συμφωνικών μέταλ συγκροτημάτων. Ο Mark παίζοντας την κιθάρα του και υποστηρίζοντας την θεική φωνή της Simone με τα σκληρά φωνητικά του έφτιαξε μπορώ να πω την εικόνα του γκρουπ. Ο ήχος τους αποτελείται από διαφορετικά μείγματα απόλυτα συνδυασμένα μεταξύ τους. Έχει περάσματα από folk μέχρι ότι μπορεί να φανταστεί ο καθένας μας κι αυτό τους κάνει μοναδικούς στο είδος τους.
Ο δίσκος για τον οποίο θα μιλήσουμε στο παρόν άρθρο είναι το φανταστικό ντεμπούτο τους το 2003, το The Phantom Agony, το καλύτερό τους για μένα πάντα, όχι ότι υστερούν στα υπόλοιπα βεβαίως, απλώς εδώ ήταν η πρώτη μου γνωριμία με την μπάντα και μου έχει μείνει περισσότερο. Όπως και το τραγούδι Feint από το cd αυτό που το θεωρώ από τα καλύτερα που έχω ακούσει ποτέ. Απολαύστε την μικρή τότε Simone αλλά και τον Mark που με τα δικά του σκληρά φωνητικά συνοδεύει αυτό το μαγικό κομμάτι. Μια υπέροχη μπαλάντα.
Από αυτό το τρομερό ντεμπούτο των Epica στην μέταλ μουσική σκηνή, ξεχώρισαν και κυκλοφόρησαν τα τρία πρώτα τους single, τα The Phantom Agony, Feint και Cry for the Moon, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου υστερούν σε οτιδήποτε.
Ψάχνοντας να βρω ένα live των Epica για να διαπιστώσετε την ποιότητα των συνθέσεων τους βρήκα το παρακάτω που περιέχει τραγούδια από την επέτειο της πρώτης τους δεκαετίας στην μέταλ σκηνή. Τρομερός ο συνδυασμός της Simone με τον Mark στα φωνητικά. Επίσης αξιοσημείωτη η ορχήστρα που έχουν σε πολλές από τις ζωντανές τους εμφανίσεις για να μεταφέρουν τον φανταστικό συμφωνικό ήχο στο κοινό που πραγματικά παραμιλά. Όλα τα τραγούδια είναι εξαιρετικής ποιότητας πράγμα σπάνιο σε συγκροτήματα ακόμα κι αυτού του βεληνεκούς. Είναι πραγματικά επικοί όπως λέει και το όνομα τους. Κλείνεις τα μάτια και νομίζεις ότι είσαι σε μια αίθουσα όπερας ακούγοντας τους ρυθμούς τους.
Αν θα έπρεπε να βαθμολογήσω το άλμπουμ των Epica για το οποίο μιλάω, νομίζω είναι αυτονόητο από όσα έχω αναφέρει μέχρι τώρα, το τι βαθμολογία θα του έβαζα. Στο χαλαρό παίρνει ένα δεκαράκι με τόνο. Ξέρω ότι το συγκρότημα έχει πάρα πολλούς φανς παγκοσμίως και ειδικά στην Λατινική Αμερική στην οποία έχουν περιοδεύσει επανειλλημμένα και τους λατρεύουν πραγματικά εκεί. Ευτυχώς που οι Epica είναι πασίγνωστοι πλέον και έτσι, αν πάτε σε κάποιο μαγαζί για να τους αγοράσετε, κανείς υπάλληλος δεν πρόκειται να σας πει "ποιοί είναι αυτοἰ".
Εν κατακλείδι αγοράστε ελεύθερα ότι έχει το κατάστημα από Epica και θα μείνετε σίγουρα ικανοποιημένοι μιας και πρόκειται για μια από τις καλύτερες μπάντες του είδους παγκοσμίως. Το ταλέντο της Simone αλλά και του Mark είναι φανερό από τις πρώτες νότες που θα ακούσετε, ανεπανάληπτες μελωδίες που θα τυπωθούν για πάντα στο "σκληρό δίσκο" του μυαλού σας.
