Πριν δύο μέρες έπεσα τυχαία πάνω σε μία ευχάριστη είδηση στο διαδίκτυο η οποία, μπορεί να μην αποτελούσε εθνικό ζήτημα, αλλά ίσως και να αποτελέσει στο μέλλον. Αφορούσε σε ένα θέμα που σχεδόν κάθε γυναίκα έχει σκεφτεί στη διάρκεια της ζωής της. Η Ισπανία ενέκρινε το νομοσχέδιο για αναρρωτική άδεια στις γυναίκες που υποφέρουν από πόνους περιόδου. Μόλις το διάβασα ένιωσα την ίδια ανακούφιση που θα ένιωθα αν το ζούσα στην πραγματικότητα. Η περίοδος και οι πόνοι που αποτελούν συχνό επακόλουθό της αρχίζουν να αποενοχοποιούνται και να «πέφτουν» στο τραπέζι ως σοβαρά και αξιόλογα ζητήματα.
Αρχικά, να αναφέρω πως η δυσμηνόρροια αποτελεί ένα σύνολο συμπτωμάτων, το οποίο σε ένα τεράστιο ποσοστό της τάξεως του 40-50% (σύμφωνα με τα δεδομένα του Pub Med 2013) των γυναικών, αποτελεί συνοδοιπόρο της εμμήνου ρύσεως. Κάποια από τα συμπτώματα αυτά είναι οι δυνατές κράμπες, η κόπωση, η ναυτία, οι εμετοί και η διάρροια. Ήδη η βαρύτητα των λέξεων ίσως σε τρομάζει αλλά φαντάσου να υποφέρεις από αυτά κάθε μήνα και επιπλέον να είσαι υποχρεωμένος να εργάζεσαι κάτω από αυτές τις συνθήκες.
Η Ισπανία με την ψήφιση του μέτρου αυτού θα δίνει τη δυνατότητα στις γυναίκες να παίρνουν τρεις ημέρες άδεια από την εργασία τους προκειμένου να αναρρώσουν. Ήδη και άλλες χώρες όμως, πριν την Ισπανία, έχουν θεσπίσει έναν τέτοιον νόμο όπως η Ιαπωνία το 1947, η Νότια Κορέα, το Ταιβάν, η Ινδονησία και η Ζάμπια. Μία τέτοια θέσπιση μόνο σεβασμό και υποστήριξη προς τις γυναίκες δείχνει ενώ τονίζει τη σημαντικότητά τους.
Το στίγμα της περιόδου όμως, είναι κάτι που ακόμα υπάρχει σε αρκετούς τομείς της καθημερινότητας. Ήδη από τα σχολικά χρόνια τα κορίτσια κρύβουν το γεγονός πως αδιαθέτησαν, αποφεύγουν να μιλούν για αυτό, πόσο μάλλον μπροστά σε αγόρια, ενώ προσπαθούν να πνίγουν τον πόνο τους. Ακόμη και αργότερα στη ζωή τους, θα ακούσεις να λένε : «Μου ήρθε, έχω επισκέψεις, ε δεν καταλαβαίνεις τι έχω;!» Η λέξη περίοδος αποτελεί πολλές φορές ταμπού για αυτό και αποφεύγουν να τη χρησιμοποιούν.
Ακόμη, να αναφέρω πως παρά την ψήφιση του νομοσχεδίου για την άδεια περιόδου σε πολλές χώρες, λίγες γυναίκες κάνουν χρήση της στον εργασιακό χώρο για να μη στιγματιστούν. Και αυτό είναι αλήθεια. Τα στερεότυπα βρίσκουν δυστυχώς πάντα λίγο χώμα ώστε να καταφέρουν να φυτρώσουν.
Με αφορμή την άδεια που δικαιούνται οι γυναίκες λόγω της φυσικής τους ανάγκης για ανάρρωση από την περίοδο που μας προσέφερε η φύση μας, πολλοί είναι εκείνοι που σπεύδουν να υποβαθμίσουν τη θέση της γυναίκας στον εργασιακό χώρο. Η μη παραγωγικότητα, η αναβλητικότητα, η αναξιοπιστία ακόμη και η τεμπελιά είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά που θα επωμιστούν αυτές οι γυναίκες. Για αυτόν τον λόγο πολλές αρνούνται να κάνουν χρήση της άδειας και προτιμούν να υπομείνουν τους δύσκολους έως αβάσταχτους πόνους της περιόδου.
Προσωπικά, θυμάμαι τον εαυτό μου εκτός από τον πόνο να τρέμω και στην ιδέα να ζητήσω άδεια από την εργασία μου λόγω της περιόδου μου. Απέφευγα μέχρι και να το αναφέρω ενώ με δυσκολία προσπαθούσα να εργαστώ σε ένα ωράριο που εκείνες τις ώρες φαντάζει ατέλειωτο. Περνώντας τα χρόνια και υποστηρίζοντας τον εαυτό μου και τις ανάγκες του περισσότερο αποφάσισα να ζητάω κάτι που ίσως θα έπρεπε να ήταν αυτονόητο.
Παρά την προσπάθειά μου λοιπόν, να παραμείνω στο ωράριό μου οι αβάσταχτοι πόνοι με ώθησαν στο να ζητήσω την πολυπόθητη άδεια για εκείνη την ημέρα. Την πήρα, γύρισα σπίτι και μετά από κάποιες ώρες ο εργοδότης μου με ενημέρωσε πως ένα τέτοιο περιστατικό με την «ψεύτικη δικαιολογία περί πόνου περιόδου» δεν θα έπρεπε να επαναληφθεί γιατί απλά δεν υφίσταται. Τα στερεότυπα φυτρώνουν και στα τσιμέντα κάποιες φορές…
Συνοψίζοντας λοιπόν, με το νομοσχέδιό της η Ισπανία θα αποτελέσει σύμβολο αναγνώρισης και υποστήριξης των γυναικών ελπίζοντας πως θα ανοίξει τον δρόμο και για άλλες ευρωπαϊκές χώρες μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Το μόνο που έχουμε εμείς να κάνουμε είναι να βάλουμε το λιθαράκι μας στο να αποενοχοποιήσουμε την περίοδο και να σεβαστούμε το γυναικείο σώμα και τις ανάγκες του σε κάθε περίσταση.