Μια βόλτα από την γειτονική μας Ιταλία και θα βρούμε τους White Skull ένα συγκρότημα που ξεκίνησε από το μακρινό 1998, άρα με μεγάλη πείρα και σίγουρα πολλές εμπειρίες αυτά τα χρόνια. Αυτό που τους κάνει να ξεχωρίζουν είναι η πολύ δυναμική Frederica De Boni που όσο μεγαλώνει γίνεται και καλύτερη. Ο δίσκος που θα μελετήσουμε είναι το Will of the Strong του 2017 όπου μου παρουσιάζονται σαφώς πιο βελτιωμένοι σε σχέση με τα προηγούμενα τους.
Δεν βγάζουν συνέχεια καινούριες στούντιο ηχογραφήσεις οι White Skull, πράγμα απόλυτα σωστό κατά την γνώμη μου γιατί προτιμώ τα ποιοτικά έργα παρά επαναλαμβανόμενες συνθέσεις κάθε χρόνο για να βγάλουμε κάτι. Αν θυμάμαι καλά τους άκουσα πρώτη φορά τα τέλη της δεκαετίας του 90 με τον δίσκο τους Tales from the North, πολύ καλός για το είδος που παίζουν. Συγκεκριμένα ένα δυναμικό επικό αλλά και μελωδικό power metal με στίχους από την ιστορία της πατρίδας τους, Καίσαρες και τα λοιπά.
Αυτό που ξεχώρισα αμέσως από τους White Skull ακούγοντας τους για πρώτη φορά είναι η πολύ σωστή και πειστική φωνή της Frederica, απόλυτα ταιριαστή με την προφορά της και τον έντονο χαρακτήρα της. Ότι ακριβώς ταιριάζει σε power metal με γυναίκα στα φωνητικά. Επίσης οι υπόλοιποι στην μπάντα ξέρουν πραγματικά τι κάνουν, σαν ν΄έχουν διδαχθεί από τους τεράστιους συμπατριώτες τους Rhapsody αλλά σε έντονο στυλ κι όχι τόσο συμφωνικό. Οι κιθάρες όπως ακριβώς χρειάζεται το είδος συνοδεύουν άριστα την δυνατή φωνή της Frederica. Κάπου-κάπου μου θυμίζει την θρυλική Doro με τον δυναμισμό της.
Ακούγοντας το cd αυτό των White Skull ξανά και ξανά δεν ξεχώρισα κάποιο συγκεκριμένο τους τραγούδι σαν καλύτερο κι αυτό το βρίσκω θετικό μιας και δεν κάνει κάποια κοιλιά. Το βλέπω στο σύνολο και είναι απόλυτα πειστικό και ταιριαστό για power metal φυσικά. Δεν έχει και πολλές διαφορές σε σχέση με τα Tales from the North και Public Glory, Secret Agony που μου αρέσουν ιδιαίτερα. Απλώς τώρα η παραγωγή έχει προσεχθεί πολύ και το τελικό προιόν είναι αψεγάδιαστο. Υπάρχουν τα πιο γρήγορα κομμάτια αλλά και τα πιο slow. Τους προτιμώ στα γρήγορα φυσικά όπου εκεί δείχνουν τις ικανότητες τους.
Το παρόν cd Will of the Strong είναι το δέκατο για τους White Skull κατά σειρά σε μια μακριά διαδρομή στον χώρο της μέταλ. Από το 1998 μέχρι και σήμερα έχουν μόλις 10 στούντιο ηχογραφήσεις. Κι αυτό το συγκεκριμένο είχε μια διαφορά 5 χρόνων από το προηγούμενο τους. Πολλοί κατακρίνουν την Frederica ότι προσπαθεί να μιμηθεί την Doro αλλά αυτό δεν παίζει κανένα ρόλο αν κάνει αυτό που κάνει σωστά και πετυχημένα. Η ουσία στην μουσική είναι όπως έχω ξαναγράψει η απόλαυση και το πόσο πειστικός γίνεται κάποιος που παίζει κάτι που αγαπά και δεν το βλέπει μόνο σαν δουλειά.
Γι΄αυτό και προτιμώ μικρές μπάντες αν και εδώ οι White Skull μόνο μικρή μπάντα δεν είναι μετά από τόσα χρόνια στον χώρο. Σίγουρα δεν είναι οι Rhapsody και ούτε πρέπει να τους βλέπουμε έτσι επειδή είναι από την ίδια χώρα. Όπως και οι συμπατριώτες τους Drakkar που αναφέρθηκα σε κάποιο άλλο άρθρο είναι μοναδικοί και προσφέρουν μια διαφορετική πτυχή του μέταλ. Δεν χρειάζεται να τους συγκρίνουμε με γνωστότερες μπάντες για να τους μειώνουμε, αρκεί να μας αρέσουν και όλα είναι εντάξει.
Σαν τελικό μου συμπέρασμα θα πω ότι το εν λόγω cd Will of the Strong των White Skull μπορεί κατά την γνώμη μου πάντα να μην φτάνει τα 2 δικά τους που θεωρώ καλύτερα, τα Tales from the North και Public Glory, Secret Agony αλλά είναι μια χαρά για την εποχή μας που οι περισσότερες μπάντες επαναλαμβάνονται και βγάζουν αδιάφορα cd. Και δεν το κάνουν αυτό μόνο οι μικρές αλλά και πασίγνωστες που θα έπρεπε να σέβονται περισσότερο τον ακροατή γιατί αυτός είναι που τους συντηρεί στο προσκήνιο αγοράζοντας ότι βγάζουν. Ένα 8/10 το παίρνει άνετα και περιμένω την επόμενη δουλειά τους σύντομα ελπίζω.
Αφήστε μια απάντηση