DragonForce Ultra Beatdown review

Εν αναμονή της μεγάλης συνέντευξης με τον θαυμάσιο βιρτουόζο κιθαρίστα Herman Li ας κάνω μια μίνι αναδρομή σ΄ένα από τα καλύτερα cd των DragonForce, το Ultra Beatdown του 2008. Δεν έχει καμμιά σημασία το πότε κυκλοφόρησε για πρώτη φορά, είναι τόσο υπέροχο που αξίζει την αναφορά πιστεύω. Ας δούμε πιο αναλυτικά τι έχει να μας προσφέρει ο μάγος της κιθάρας Herman και τα υπόλοιπα παιδιά των DragonForce στην μουσική μας απόλαυση.

Ως γνωστό οι DragonForce δημιουργήθηκαν στο Λονδίνο το 1998. Δύο από τα ιδρυτικά τους μέλη οι Steve Williams και Steve Scott εγκατέλειψαν την μπάντα για να φτιάξουν τους εξίσου καλούς Power Quest. Ευτυχώς, ο Herman και τα υπόλοιπα παιδιά που πρέμειναν, κατάφεραν όχι μόνο να κρατήσουν ψηλά την μπάντα αλλά και να την ανεβάσουν ψηλότερα στα ranks και από τους Power Quest. Οι δίδυμες κιθάρες και ο ξέφρενος ρυθμός του Herman είναι το σήμα κατατεθέν τους και το Ultra Beatdown cd από τα καλύτερα τους. Όχι ότι υστερεί κάποιο τους ιδιαίτερα, εδώ έχουμε να κάνουμε με μια μπάντα υψηλού επιπέδου.

Το μοναδικό τους χαρακτηριστικό συνολικά στα έργα τους αλλά και στο Ultra Beatdown εκτός από τις δίδυμες κιθάρες και τον ξέφρενο ρυθμό είναι η σωστή χρήση των πλήκτρων αλλά και η επιλογή τους να χρησιμοποιούν ήχους από βιντεοπαιχνίδια. Φαίνεται ότι είναι μανιώδεις gamers με την τόση δόση από ήχους games που ακούγονται συχνά πυκνά στα τραγούδια τους. Άλλο χαρακτηριστικό τους είναι ότι τραγουδούν όλοι σχεδόν τα κομμάτια τους δίνοντας μια άλλη διαφορετική αίσθηση στο αποτέλεσμα.

Για τα τόσα χρόνια που βρίσκονται στο προσκήνιο δεν έχουν αλλάξει και πολλά μέλη γι'αυτό μου φαίνεται να έχει δέσει σαν σύνολο η μπάντα. Όταν γίνονται σχεδόν κάθε χρόνο αλλαγές στην σύνθεση μιας μπάντας είναι απόλυτα λογικό να μην υπάρχει η απόλυτη χημεία μεταξύ τους και αυτό να βγαίνει στο τελικό προιόν που έχουμε στα χέρια μας για αξιολόγηση. Κάτι σαν τις ομάδες ποδοσφαίρου μου φαίνεται αυτό. Εδώ όμως διακρίνεται η ομοιογένεια και ο επαγγελματισμός με την καλή έννοια φυσικά των DragonForce. Στο Ultra Beatdown ξανά.

Στην αρχή ήμουν σε δίλημμα για το πιο cd τους να παρουσιάσω ανάμεσα στο Ultra Beatdown και το παλιότερο Valley of the Damned, το οποίο ήταν αυτό που με έβαλε στον μαγικό τους κόσμο. Τελικά επέλεξα αυτό αν και με τόσα ποιοτικά cd που έχουν είναι πολύ δύσκολη η επιλογή καλύτερου και χειρότερου. Για μένα οι DragonForce ακούγονται καλύτερα κι από τους Blind Guardian που άκουγα χθες ένα παλιότερο cd τους. Έχουν αυτό το μοναδικό στυλ του speed metal που γίνεται αμέσως μια ηχητική μελωδία για τ΄αυτιά όλων μας πιστεύω.

Εντάξει δεν είναι οι Rhapsody αλλά όπως έχω αναφέρει αρκετές φορές μου αρέσουν περισσότερο τα γκρουπ που μεταδίδουν την ενέργεια τους στο κοινό κι όχι οι στυγνές επαγγελματικές μπάντες του τύπου, παίζουμε κάτι, τα παίρνουμε και φύγαμε. Θέλω ο μουσικός να παίζει για το κοινό και να χαίρεται αυτό που κάνει. Η μουσική δεν θεωρώ ότι είναι επάγγελμα να κάνουμε το ωράριο μας και να φεύγουμε. Γι΄αυτό προτιμώ τις μπάντες από Μεγάλη Βρετανία κυρίως, σαν τους Alestorm π.χ. που δίνουν τα πάντα για τους φίλους τους που σπεύδουν στις συναυλίες να τους δουν.

Εδώ οι DragonForce έχουν την τύχη να έχουν έναν από τους καλύτερους και πιο γρήγορους κιθαρίστες του κόσμου, τον Herman που ζωγραφίζει πραγματικά με την μαγική του κιθάρα σαν να παίζει στο Guitar Hero. Δύσκολα διακρίνω τέτοιο ταλέντο σε ταχύτητα, μόνο παλιότεροι εξαιρετικοί κιθαρίστες μου έρχονται στο νου ακούγοντας τον. Απλά φανταστικός.

Να ξαναγυρίσω και στο Ultra Beatdown γιατί ξέφυγα πολύ αλλά το αξίζει πιστεύω αυτός ο καταπληκτικός μουσικός. Το cd αξίζει από το πρώτο έως το τελευταίο του λεπτό, δεν θα ήταν δυνατόν να πω ότι έχει έστω και το παραμικρό ψεγάδι. Οι DragonForce έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό και μας παρουσίασαν κάτι το εξαιρετικό. Ήδη το έχω ακούσει 3 φορές στην σειρά μόλις τώρα και δεν το βαριέμαι καθόλου. Από την πρώτη φορά πρέπει να έχει παίξει 200 η 300 φορές, ούτε που θυμάμαι.

Ένα 10 με τόνο στο χαλαρό παίρνει το Ultra Beatdown και φυσικά συνιστάται σε όσους δεν το έχουν ήδη να τρέξουν να το βρουν. Είναι μια μοναδική απόλαυση που δεν πρέπει να χαθεί από τους φίλους της καλής power metal μουσικής. Ένα μεγάλο μπράβο αξίζει στον Herman και την παρέα του γι΄αυτό το καταπληκτικά απολαυστικό cd.