Μετά το εκπληκτικό cd των δικών μας Battleroar με τον τίτλο Codex Epicus που δεν πρέπει να χάσει κανείς ήρθε η ώρα να ξαναγυρίσω στους αγαπημένους μου Visions of Atlantis και το καλύτερο κατά την γνώμη μου cd τους, το The Deep and the Dark του 2018. Όχι ότι το καινούριο τους, το Pirates, υστερεί απλά προτιμώ το παλιότερο επειδή υπάρχει το φανταστικό Return to Lemuria τραγούδι. Ήταν τυχεροί στην μπάντα που βρήκαν την εκπληκτική Clementine και ανέβηκαν αρκετά επίπεδα απ΄ότι ήταν προηγούμενα.

Τέτοια ξεχωριστή φωνή και φινέτσα δεν την έχω ξανασυναντήσει σε συμφωνικό μέταλ συγκρότημα. Δεν ξέρω ποιός είναι ο υπεύθυνος από την μπάντα για την προσθήκη νέων μελών αλλά πέτυχε διάνα στην επιλογή του με την Clementine. Τώρα τελευταία είναι της μόδας οι συχνές αλλαγές τραγουδιστριών για διάφορους λόγους βέβαια. Το έκαναν οι Xandria με μια κοπελιά που έχει μεν την φωνή αλλά τραγουδά σε κάτι άλλο από αυτό που πρέπει.

Το κάνανε και οι Delain αντικαθιστώντας την καλή για μένα Charlotte Wessels με μια νεότερη μεν με καλή φωνή αλλά όπως έχω τονίσει επανειλημένα δεν θέλουμε μοντέλα στην μέταλ σκηνή, μόνο αυθεντικές ροκ τραγουδίστριες. Αν ακούγαμε ποπ η ότι άλλη αηδία κυκλοφορεί εντάξει να το δεχτώ αλλά στην μέταλ είμαι απόλυτος. Μόνο η φωνή μετράει για μένα. Γι΄αυτό και συμπαθώ ιδιαίτερα τις κοπέλες που βγάζουν δυναμισμό στην σκηνή σαν την Ιταλίδα Frederica De Boni η την Ισπανίδα Elisa Martin. Τα μοντελάκια τραγουδίστριες ας βρούνε την θέση τους σ΄άλλα είδη κι όχι στο μέταλ που υπεραγαπάμε.

Γι΄αυτό και τονίζω την σημασία που είχε η έλευση της Clementine στους Visions of Atlantis. Αφού αλλάξανε 3-4 τραγουδίστριες επιτέλους βρήκαν το λιμάνι τους. Πιστεύω ότι οι Γαλλίδες τραγουδίστριες έχουν αυτό το κάτι παραπάνω που τις κάνει μοναδικές στο είδος τους. Έναν τέτοιο δυναμισμό αλλά όχι φινέτσα μου βγάζει και η Ylva Eriksson των πολύ καλών Brothers of Metal από την Σουηδία. Πρέπει να κάνω ιδιαίτερη αναφορά και στον πολύ καλό Michele Guaitoli που συνοδεύει υπέροχα την Clementine στο ταξίδι τους στην χαμένη Ατλαντίδα. Δύσκολα συναντώ τέτοιο ταιριαστό ντουέτο στην μουσική σκηνή.

Και τα υπόλοιπα παιδιά πάντως είναι εξαιρετικοί μουσικοί και μετά από τόσα χρόνια και χιλιόμετρα στα πόδια τους ξέρουν ακριβώς τι να κάνουν για να αξιοποιήσουν το εξαιρετικό ντουέτο. Τους Visions of Atlantis τους ακολουθούσα από την εποχή του πρώτου τους cd Eternal Endless Infinity από το 2002 με άλλη τραγουδίστρια τότε. Στα γνωστά λημέρια του μέταλ ούτε που τους ξέρανε και λογικό είναι, μια μικρή τότε μπάντα από την Αυστρία. Τα χρόνια πέρασαν και μετά από αρκετές αλλαγές ελπίζω να παραμείνουν έτσι όπως είναι τώρα. Μην χαλάσουνε αυτό το φανταστικά δεμένο σύνολο που παράγει αριστουργήματα σαν το παρόν cd αλλά και το καινούριο Pirates.

Τώρα που το ξανάκουσα το The Deep and the Dark με έπιασε πόρωση και πάω να ξανακούσω όλη την δουλειά τους από την αρχή. Τέτοια φανταστική δουλειά δεν πιστεύω να αφήσει κανέναν οπαδό του καλού συμφωνικού μέταλ ανικανοποίητο. Όλα σ΄αυτό το cd είναι προσεγμένα και στην σωστή θέση. Ψάχνοντας να βρω αν θα έρθουν στα μέρη μας για ένα live δεν βλέπω τίποτα κι ανησυχώ. Εδώ θα μαζέψουμε όλη την γερουσία του μέταλ και όλα τα παλτά και δεν υπάρχουν οι Visions of Atlantis. Μου έρχεται να πεταχτώ έως το Μιλάνο για να τους απολαύσω από κοντά.

Ελπίζω να κάνω λάθος και να τους δούμε τελικά, αυτή θα είναι μια εμπειρία μοναδική, δεν χάνονται τέτοια events με τίποτα.

Το tracklist για όποιον ενδιαφέρεται στην κανονική έκδοση του cd:

01. The Deep & The Dark
02. Return to Lemuria
03. Ritual Night
04. The Silent Mutiny
05. Book Of Nature
06. The Last Home
07. The Grand Illusion
08. Dead Reckoning
09. Words Of War
10. Prayer To The Lost