Σήμερα έχω όρεξη για γράψιμο και θυμήθηκα μια από τις αγαπημένες μου ροκ μπάντες όλων των εποχών, τους υπέροχους Journey φυσικά. Και μόνο να ακούω το εκπληκτικό τραγούδι Don't Stop Believin' με την μαγική εισαγωγή της κιθάρας του θεού Neal Schon και την εξαίσια φωνή του Steve Perry με πιάνει ανατριχίλα. Σκέφτομαι τι βγάζανε οι άνθρωποι παλιά, επικά τραγούδια που ακούγονται από όλες τις ηλικίες. Και τι φωνές υπήρχαν παλιότερα και που έχουμε καταντήσει τώρα το αυθεντικό ροκ. Καλά από κιθαρίστες μαέστρους έχουμε και σήμερα αλλά τέτοιες φωνές έχουν μείνει στην ιστορία. Απόλυτος σεβασμός σε ιερά τέρατα της μουσικής σκηνής, με αυτούς μεγάλωσα και τους ακούω ακόμα μετά από 50 χρόνια.
Ούτε που μου περνάει από το μυαλό να συγκρίνω τέτοιες μπάντες με κάποιους καινούριους, είναι ιεροσυλία. Ακόμη και ο Arnel Pineda που αντικατέστησε κάποια στιγμή τον μεγάλο Steve Perry είναι εξαιρετικός. Τέτοιο ταλέντο ξεχώρισε αμέσως στα μάτια του θρυλικού Neal Schon και τον φώναξε αμέσως στην μπάντα. Τέτοια ομοιότητα στην φωνή δεν έχω ξανακούσει σε κάποιον άλλο μεγάλο ροκ τραγουδιστή. Είναι τόσο φανταστική μπάντα που δεν ξέρω τι να πρωτογράψω. Τα έχω όλα σε βινύλια, cd, μικρότερα δισκάκια που κυκλοφορούσαν παλιότερα, αφίσες, δεν νομίζω να μου λείπει κάτι από την συλλογή.
Το σκεφτόμουν πολύ καιρό να τους κάνω ένα αφιέρωμα αλλά προέκυπταν διάφορα καινούρια cd οπότε πήγαινε πίσω η όλη υπόθεση. Και στους Saxon θέλω να κάνω κάποιο αφιέρωμα αλλά μερικές φορές δεν προλαβαίνω τίποτα. Αυτό βέβαια είναι ευχάριστο πολλές φορές γιατί θα ακούω κάτι καλό καινούριο σίγουρα αλλά τα παλιά δεν τα φτάνει κανείς, έχουν μείνει στην ιστορία της μουσικής. Κάποιος μου είπε δεν κάνεις και ένα αφιέρωμα στους παλιούς Helloween της εποχής των Keeper και του μαγικού Walls of Jericho. Βεβαίως λέω γιατί με αυτά μεγάλωσα και κατέχουν μια ειδική θέση στην καρδιά μου.
Αρκεί να μην επεκταθούμε και στα καινούρια, μέχρι τον δίσκο των θρυλικών Gamma Ray του μεγάλου Kai Hansen, το Heading for Tomorrow πηγαίνω. Lust for Life και λαικό προσκύνημα με την δαιμονιώδη κιθάρα του Kai και φωνητικά από τον εκπληκτικό Ralf Scheepers. Από τους καλύτερους power metal δίσκους που έχω στην συλλογή μου μετά τα πρώτα των Helloween. Εκπληκτικοί μουσικοί και τεράστιες συνθέσεις, επικά πράγματα που έχουν μείνει στην ιστορία του καλού μέταλ.
Στα πλαίσια του αφιερώματος πρέπει να κάνουμε ένα μεγάλο άλμα στο παρελθόν για να δούμε πότε και πως ξεκίνησαν την πορεία τους οι Journey αλλά και πως προόδευσαν μέσα στα έτη. Οι πολυαγαπημένοι μας Journey είναι μια αμερικάνικη μπάντα που δημιουργήθηκε στο Σαν Φρανσίσκο το 1973 από πρώην μέλη των συγκροτημάτων Santana, Steve Miller Band και Frumious Bandersnatch. Η μπάντα έφτασε στο αποκορύφωμα της εμπορικής αλλά και καλλιτεχνικής της επιτυχίας μεταξύ των ετών 1978 και 1987 όταν στο μικρόφωνο βρισκόταν ο ανεπανάληπτος Steve Perry.
Τα καλύτερα άλμπουμ τους είναι τα Escape, Frontiers και Raised on Radio από τα οποία ξεπήδησαν διαχρονικές επιτυχίες όπως το μυθικό Don't Stop Believin', το φοβερό Open Arms, το υπέροχο Separate Ways και το αξέχαστο Girl Can't Help it. Το άλμπουμ Escape σκαρφάλωσε στην πρώτη θέση του Billboard 200 και το Frontiers έσκισε στις ΗΠΑ καταλαμβάνοντας την δεύτερη θέση στα charts ενώ διέγραψε και εξίσου καλή πορεία στην Μεγάλη Βρετανία φτάνοντας στην 6η θέση των charts.
Η τεράστια ποιότητα της μουσικής των Journey και η αγάπη των μουσικόφιλων για την μπάντα αντικατοπτρίζεται και στις πωλήσεις των δίσκων τους. 25 χρυσοί και πλατινένιοι δίσκοι, άπειρα βραβεία και τιμητικές διακρίσεις και 80 εκατομμύρια πωλήσεις δίσκων, ένα νούμερο που τους κατατάσσει δικαιωματικά στα εμπορικότερα συγκροτήματα όλων των εποχών.
Μετά από μια παύση στις δραστηριότητες του γκρουπ που κράτησε από το 1987 έως το 1995, οι Journey επανενὠθηκαν για την δημιουργία του δέκατου άλμπουμ τους και ξαναδιαλύθηκαν στην συνέχεια, οδηγώντας στην αποχώρηση του Steve Perry και στην αναδιοργάνωση της μπάντας το 1998 μέχρι το 2006 υπό τον Steve Augeri και την εμφάνιση του καταπληκτικού Arnel Pineda από το 2007 μέχρι σήμερα. Το lineup των Journey στις μέρες μας περιλαμβάνει τον μέγιστο κιθαρίστα Neal Schon ο οποίος είναι και το μοναδικό άτομο που έχει απομείνει από το αρχικό line up, τους πληκτράδες Jonathan Cain και Jason Derlatka, τον ντράμερ Deen Castronovo και τον τραγουδιστή Arnel Pineda.
Για μένα η εποποία των Journey χωρίζεται σε δύο περιόδους, την θριαμβευτική εποχή του Steve Perry και την σύγχρονη εποχή με τον Arnel Pineda. Ουσιαστικά οι δύο εποχές μπορούν να ταυτιστούν όσον αφορά την ποιότητα των φωνητικών αφού ο Pineda είναι τόσο μεγάλο ταλέντο ώστε να αποδίδει τις κλασικές επιτυχίες του γκρουπ στο ίδιο επίπεδο με τον ανεπανάληπτο Perry. Να δούμε πότε θα έρθουν από τα μέρη μας για να τους προσκυνήσουμε και από κοντά, μέχρι τότε θα επιχειρήσουμε να πάρουμε συνέντευξη.
Τι ἀλλο να προσθέσω για αυτή την επική μπάντα που μας έχει συντροφέψει με τους ήχους και τους στίχους της από την παιδική μας ηλικία; Μεγαλώσαμε απολαμβάνοντας τους σε κασσέτες, ραδιόφωνα και δίσκους, βελτιώνοντας τις εντονότερες εμπειρίες μας με μουσική υπόκρουση τα τραγούδια τους. Και που δεν τους έχουμε ακούσει, σε ταινίες, σε κλαμπ, παντού. Ήρθε η ώρα να παραθέσουμε και την δισκογραφία τους προκειμένου να την θυμηθούν οι παλιοί και να την μάθουν οι καινούργιοι, κλείνοντας έτσι την μικρή αλλά γεμάτη αγάπη αναφορά μας σε ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα όλων των εποχών.
Δισκογραφία Journey
Journey (1975)
Look into the Future (1976)
Next (1977)
Infinity (1978)
Evolution (1979)
Departure (1980)
Dream, After Dream (1980)
Escape (1981)
Frontiers (1983)
Raised on Radio (1986)
Trial by Fire (1996)
Arrival (2000)
Generations (2005)
Revelation (2008)
Eclipse (2011)
Freedom (2022)
Αφήστε μια απάντηση