Ουσιαστικά αυτό το cd δεν είναι καινούρια δουλειά από την κλασική μπάντα των Καναδών Annihilator αλλά μια επανέκδοση του δίσκου τους από το 2007 αλλά το βάζω γιατί μου αρέσει ιδιαίτερα και δείχνει πως πρέπει να είναι το αυθεντικό thrash metal. Επίσης δείχνει τον κλασικό ήχο των πρώτων τους κλασικών cd που τα έχω σε όμορφα βινύλια, το Alice in Hell και Never Neverland. Η μπάντα ιδρύθηκε το μακρινό 1984 από τους Jeff Waters και John Bates. Από τότε έχουν αλλάξει πολλά μέλη αρκετές φορές για διάφορους λόγους που δεν χρειάζεται να αναφέρω.
Αυτό που μου αρέσει ιδιαίτερα στο παρόν cd τουλάχιστον είναι η πιστή μεταφορά του ήχου των 80 στην δεκαετία του 2000 και βάλε αφού κυκλοφόρησε πρώτη φορά το 2007. Εκεί που άλλες μπάντες πειραματίστηκαν και άλλαξαν τον ήχο τους σε κάτι που δεν τους βγήκε τελικά, οι Annihilator προσφέρουν τον ωραίο τους ήχο σε όλους εμάς που έχουμε μείνει στα κλασικά ακούσματα τουλάχιστον στο thrash-speed metal. Το τραγούδι Heavy Metal Maniac, το οποίο είναι μια ωραιότατη διασκευή του κομματιού της κλασικής thrash μπάντας των Exciter, με εκφράζει απόλυτα πιστεύω από το cd αυτό για αυτό και είναι το αγαπημένο μου.
Γενικά το album αυτό μπαίνει άνετα στα καλύτερα του είδους για την δεκαετία του 2000 αλλά και σήμερα δεν πάει πίσω για όποιον θέλει να ακούσει κάτι δυναμικό και αυθεντικό και έχει κουραστεί από τις συνεχείς αλλαγές ρυθμών άλλων γνωστών μπαντών του είδους. Ξέρω ότι χρειάζεται και η εναλλαγή ρυθμών μερικές φορές όπως και ο πειραματισμός αλλά στο κλασικό μας μέταλ όπως το γνωρίσαμε την θρυλική δεκαετία του 80 με τους Anthrax, τους Metallica στα καλά τους, Kreator, Slayer και πάει λέγοντας, η λίστα είναι τεράστια με μπάντες που άφησαν το στίγμα τους στο είδος και πάντα θα αγαπάμε και θα σεβόμαστε.
Δεν βαριέμαι ποτέ να ακούω τα ίδια τουλάχιστον εγώ, χιλιάδες φορές ενίοτε, έχουν λιώσει τα βινύλια πια από τις πολλές φορές επανάληψής τους. Τώρα έβαλα να ακούσω και την πιο καινούρια δουλειά τους από το 2020 με τίτλο Ballistic, Sadistic, έχει και ωραίο εξώφυλλο το cd, άσχετο αυτό βέβαια. Περιμένοντας την καινούρια τους δουλειά κάποια στιγμή, έχουν πει ότι την ετοιμάζουν, ακούω τα παλιά κλασικά για προετοιμασία κατάλληλη. Καλό είναι και το cd από το 2020 που ανέφερα παραπάνω, αυθεντικό μέταλ παλιάς κοπής.
Φαίνονται οι καλοί μουσικοί αμέσως, δεν χρειάζονται πολλά ακούσματα, οι άνθρωποι είναι θρύλοι του μέταλ που ξέρουν ότι ο κόσμος διψάει για γρήγορο, ωραίο μέταλ και μας το προσφέρουν απλόχερα. Ούτε που μου περνάει από το μυαλό να βάλω χαμηλότερη βαθμολογία από ένα ωραίο δεκαράκι σε μια τόσο θρυλική μπάντα που συνεχίζει να εντυπωσιάζει στις μέρες μας που κυριαρχούν κάτι ατάλαντοι και έχουν την προώθηση από τα μέσα. Τουλάχιστον από μένα δεν περνάνε τέτοια mainstream παλτά, εδώ έχουν θέση μόνο κλασικές μπάντες και ταλαντούχοι φυσικά καινούριοι μουσικοί. Τα υπόλοιπα προσπερνούνται κι ας έχουν χιλιάδες views στα video τους στο youtube.
Ευτυχώς που οι θρύλοι του μέταλ βγάζουν ακόμη ποιοτικό υλικό και έχουμε ωραία πράγματα να ακούμε. Είχε πέσει κάποια στιγμή η ποιότητα αλλά η χρονιά αυτή βαδίζει σωστά όσον αφορά τις γνωστές μπάντες τουλάχιστον. Υπάρχει άφθονο υλικό για αξιολόγηση από πολλούς και πολλές που μερικά τα προσπερνώ γιατί ειλικρινά βαριέμαι να ακούω απομιμήσεις μεγάλων συγκροτημάτων και αδιάφορα γκρουπάκια χαμηλής εμβέλειας. Ούτε το Θεό UDO δεν έχω προλάβει να ακούσω ακόμη με αυτές τις σαχλαμάρες από κάτι μπάντες της πλάκας από όλο τον κόσμο που προκύπτουν ξαφνικά.
Κλείνοντας την αναφορά μου στους Annihilator ούτε που κατάλαβα πως έβαλα το Alice in Hell στο σύστημα, οι παλιές αγάπες δεν ξεχνιούνται ποτέ. Ωραίοι πάντως εδώ και 35 χρόνια και βάλε παίζουν τον ωραίο τους δυναμικό ήχο που αγαπήσαμε στα 1980. Θέλω να δω και Metallica να βγάζουν κάτι σαν το Master of Puppets κάποια στιγμή βέβαια. Τι δισκάρες ήταν αυτές αναρωτιέμαι πολλές φορές. Που την καταντήσαμε την μέταλ τώρα τελευταία με τα καινούρια παλτά που έχουν βρει φως και μπήκαν σφήνα σε κλασικούς θρύλους του είδους.
Είχαν και πολλούς εκλεκτούς καλεσμένους στο cd Metal όπως θα δείτε παρακάτω στο tracklist. Το Metal II cd είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Eddie Van Halen και του Alexi Laiho. Με τόσους αξιόλογους μουσικούς πως να μην είναι καλό το δημιούργημα αυτό. Ρίξτε μια ματιά και μόνο στα ονόματα που συμμετέχουν και θα καταλάβετε.:
Chasing The High (με τον William Adler από τους Lamb of God)
Downright Dominate (με τον Alexi Laiho από τους Children of Bodom)
Army Of One (με τον Steve “Lips” Kudlow από τους Anvil)
Couple Suicide (με τους Danko Jones και την Angela Gossow από τους Arch Enemy)
Heavy Metal Maniac (Exciter Cover)
Haunted (με τον Jesper Strömblad από τους In Flames)
Romeo Delight (Van Halen Cover)
Detonation (με τον Jacob Lynam από τους Lynam)
Clown Parade (με τον Jeff Loomis από τους Arch Enemy/Nevermore)
Smothered (με τον Anders Björler από τους At the Gates, The Haunted)
Kicked (με τον Corey Beaulieu από τους Trivium)
Η μπάντα στο cd αυτό αποτελούνταν από τους παρακάτω μουσικούς:
Jeff Waters κιθάρα και μπάσο
Dave Lombardo στα ντραμς
Stu Block στα φωνητικά