Και σε ποιον δεν έχει συμβεί να πιάσει το κινητό του (ίσως ακόμα και ανεπαίσθητα) να μπει στο Instagram, να δει μια δημοσίευση, να επισκεφτεί το προφίλ της δημοσίευσης και από εκεί να επισκεφτεί ένα άλλο προφίλ και ακόμα ένα άλλο και πάει λέγοντας. Ακόμα, ποιος δεν έχει επισκεφτεί ή ακολουθήσει προφίλ διάσημων ανθρώπων προκειμένου να «τρυπώσουν» κατά κάποιον τρόπο στην προσωπική τους ζωή τσεκάροντας τις αναρτήσεις τους ανελλιπώς; Η απάντηση είναι η συντριπτική πλειοψηφία μας. Γιατί το κάνουμε όμως και πως αυτό μας επηρεάζει;
Το γιατί το κάνουμε είναι απλό. Και το έχουμε εξηγήσει σε ένα παλαιότερο άρθρο. Το κινητό και συγκεκριμένα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποτελούν έναν από τους μεγαλύτερους εθισμούς στον πλανήτη. Η ευκολία στην προσβασιμότητά τους ανά πάσα ώρα και στιγμή της μέρας μάς κάνει έρμαια από επιλογή. Το Instagram πλέον αποτελεί τη νούμερο ένα εφαρμογή επισκεψιμότητας. Ένα μόλις πάτημα και μπαίνουμε στα άδυτα του. Εκεί όχι μόνο γινόμαστε θεατές δημοσιεύσεων αψεγάδιαστων κορμιών και προσώπων συνοδευόμενες από δυναμικές λεζάντες αλλά πλέον μπορούμε να βλέπουμε μέσω των ιστοριών (τα γνωστά stories) πού βρίσκονται και τί κάνουν ανά πάσα ώρα και στιγμή.
Για έναν περίεργο λόγο είμαστε εθισμένοι στην έννοια της κλειδαρότρυπας. Η τακτική αυτή υπάρχει από τα παλιά χρόνια. Το έκαναν και οι γιαγιάδες μας και οι μανάδες τους και πάει λέγοντας. Τώρα όμως με την τεχνολογία να έχει κάνει άλματα έχουμε τη δυνατότητα να το κάνουμε από το σπίτι μας και μέσω του κινητού μας. Η ευκολία αυτή μας κάνει να εθιζόμαστε ακόμα πιο πολύ στην έτοιμη τροφή, το junk food, που όμως αυτό το junk δεν μας είναι ποτέ ανεπιθύμητο.
Το επακόλουθο της παρακολούθησης μέσω social media όπως συμβαίνει και στους περισσότερους τομείς της ζωής είναι η μίμηση και η ταύτιση. Θέλουμε να είμαστε όπως τα πρόσωπα των δημοσιεύσεων, να ζούμε αυτά που ανεβάζουν στις ιστορίες τους. Και αν δεν μπορούμε; Αν δεν έχουμε αυτό το σώμα, έναν τέτοιο σύντροφο, την οικονομική δυνατότητα; Το κατάλληλο κινητό για αψεγάδιαστες φωτογραφίες; Τότε θλιβόμαστε, νιώθουμε αποκομμένοι, πικραμένοι, αδικημένοι και συνεχώς νευριασμένοι.
Και αν σου έλεγε κάποιος πως ότι βλέπεις δεν αντιπροσωπεύει την αλήθεια παρά μόνο ένα μέρος της; Τα σώματα αυτά είναι ρετουσαρισμένα ή ειδικά τοποθετημένα ώστε να πετύχουν το ένα μοναδικό κλικ; Οι επιδερμίδες έχουν δεχτεί ειδικά φίλτρα για να μοιάζουν πορσελάνινες; Οι σύντροφοι τους εκτός των αναρτήσεων είναι προσβλητικοί και χειριστικοί; Τα χρήματα για μία μέρα «χλιδάτης» ζωής είναι δανεικά; Και τα στόρι αποτελούν μόνο 15 δευτερόλεπτα προσποίησης; Ξέρω δύσκολο να το πιστέψεις. Γιατί πιστεύεις ότι βλέπεις και ακούς. Πείθεσαι από την εικόνα. Από το φαίνεσθαι. Και δεν σε νοιάζει το είναι γιατί θέλεις να είσαι «in».
Και αν δεν τα καταφέρεις; Το κορμί σου δεν δείχνει έτσι, το δέρμα σου το ίδιο. Ο σύντροφός σου κάνει άλλη δουλειά ή δεν έχεις καν σύντροφο. Τα οικονομικά σου δεν σου επιτρέπουν ταξίδια, ακριβά εστιατόρια, πολλούς φίλους και πάρτι μέχρι το πρωί. Τότε βγαίνεις έξω από τον «αποδεκτό κοινωνικό κύκλο»; Όχι τότε είσαι διαφορετικός. Και αυτό δεν είναι κακό.
Κακό είναι να μην αποδέχεσαι τον εαυτό σου για αυτό που είναι. Για το σημείο στο οποίο βρίσκεται τώρα και για αυτό στο οποίο θα φτάσει. Και αν δε φτάσει πάλι να τον αποδέχεσαι και να τον αγαπάς. Να μάθεις να ξεσκαρτάρεις το αληθινό από το ψεύτικο. Κριτική σκέψη χρειάζεται και λογική. Απομυθοποίησε τα «πρότυπα» που σου πλασάρουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ψάξε για αυτά που θα σε βοηθήσουν να εξελιχτείς σε προσωπικό και πνευματικό επίπεδο. Με αυτά να ταυτίζεσαι.
Και μη δίνεις τόση σημασία. Πρέπει να μάθεις τον εαυτό σου να «ξεκολλάει» κάποιες φορές. Και αν αυτό είναι δύσκολο, τότε θέσε όρια. Όρια στο πόσο χρόνο θα ξοδέψεις στο Instagram, ποια προφίλ θα ακολουθείς και ποια στόρι θα παρακολουθείς. Καθετί αποκτά αξία από την επιλογή μας να του δώσουμε εμείς όση θέλουμε. Και αν δεν του δώσουμε απλά δεν θα έχει. Και μη ξεχνάς πως ο εικονικός κόσμος δεν είναι πραγματικός. Είναι ένας μικρόκοσμος όπου όλοι παρουσιάζονται με τα καλά τους ρούχα, τα ψεύτικα χαμόγελα και αν δεν τα καταφέρουν βάζουν φίλτρα για να πετύχουν την «τέλεια εικόνα». Έξω από εκεί όμως τι γίνεται; Το έχεις σκεφτεί;