Μιας και το έχει η μέρα σήμερα ας πάω πάλι σε κάτι που έχει και doom μέσα αν και το βλέπω περισσότερο σαν gothic rock. Ο λόγος φυσικά για την μεγάλη μπάντα του μέταλ ήχου γενικότερα, τους Άγγλους Paradise Lost. Έχοντας ξεκινήσει από πολύ νωρίς, από το 1988 για την ακρίβεια, έχουν περάσει από διάφορες φάσεις αλλάζοντας τον ήχο τους καθώς περνούν τα χρόνια. Αυτό που είναι όμως αξιοσημείωτο είναι η σταθερότητα που δείχνουν σαν μπάντα που δεν αλλάζει συχνά μέλη σαν κάτι άλλους που κάθε χρόνο έχουν και διαφορετική σύνθεση.
Αυτό το χαρακτηριστικό τους κάνει να έχουν την απαραίτητη ομοιογένεια και να προσφέρουν αξιολογότατες κυκλοφορίες όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκονται στον χώρο. Δίκαια θεωρούνται από τις καλύτερες μπάντες στο doom metal μιας και με τις αρχικές κυκλοφορίες τους καθιέρωσαν το death/doom όπως το γνωρίζουμε σήμερα από αρκετές μεν αλλά πιο καινούριες μπάντες. Αργότερα αλλάξανε σε gothic metal, παραμένοντας όμως στις κορυφαίες επιλογές για κάποιον που ξεκινά να ακούσει το είδος και επηρέασαν δεκάδες άλλα μικρότερα γκρουπ.
Τώρα τελευταία βέβαια και ειδικά στο cd που μελετάμε τώρα και είναι το 16ο τους και το ακούω αυτή την στιγμή έχουν υιοθετήσει ένα πιο gothic rock ήχο, σκοτεινό και ατμοσφαιρικό σαν τους Sisters of Mercy για παράδειγμα αλλά σε πιο doom μονοπάτια. Επειδή σε μένα αρέσει πολύ και το καθαρό gothic rock αλλά και το ατόφιο καθαρόαιμο doom, αυτή τους η αλλαγή είναι πολύ ευπρόσδεκτη. Μου θυμίζουν κάπως την αλλαγή που έχουν κάνει οι Moonspell που τώρα έχουν γίνει καθαρόαιμο gothic metal από το black metal που δοκίμασαν ξεκινώντας την πορεία τους.
Έτσι όπως το βλέπω το cd είναι μια ολοκληρωμένη προσπάθεια από εμπειρότατους μουσικούς που κρατώντας τον χαρακτηριστικό τους ήχο των τελευταίων χρόνων σαν να κάνουν μια προσπάθεια να απευθυνθούν σε όλο και ευρύτερο κοινό ενσωματώνοντας gothic rock στοιχεία που γίνονται εύκολα αντιληπτά και θα αρέσουν σίγουρα και σε νεότερες γενιές που πιθανόν να ξεκινάνε τώρα στο μαγικό κόσμο του μέταλ ήχου.
Αυτό που μου άρεσε επίσης είναι ότι παραμένουν στον δυναμικό τους doom ήχο με την εναλλαγή καθαρών με πιο σκληρά φωνητικά χωρίς τα χρόνια που μεσολάβησαν να έχουν επίπτωση στον ήχο τους. Ενώ άλλες μεγάλες μπάντες που έχουν στην πλάτη τους 30 και πάνω χρόνια αρχίζουν και χάνουν από έμπνευση, η αγαπητή μας μπάντα από την Αγγλία συνεχίζει απτόητη λες και ο χρόνος δεν την αγγίζει.
Βάζοντας ένα cd τους στο σύστημα ξέρω ότι θα ακούσω το doom που ψάχνω να βρω και που δυστυχώς δεν υπάρχουν και πολλά καλά στις μέρες μας και έτσι όλο και γυρνάω στα κλασικά παλιά. Και ο συνδυασμός που κάνουν με το αυθεντικό παλιού στυλ gothic rock είναι μοναδικός. Και μόνο για αυτό θα έβαζα υψηλή βαθμολογία στο cd τους. Σαν λάτρης του καλού gothic rock κάτι τέτοιες εκπλήξεις δεν τις αφήνω να περάσουν απαρατήρητες.
Ένα 9/10 το παίρνουν άνετα και ωραία οι αγαπητοί μας Paradise Lost και ελπίζω να βγάλουν κάτι καινούριο σύντομα αν και θα έπρεπε να τους κάνω ειδικό αφιέρωμα αφού έχω αρκετά cd εδώ και κει πεταμένα και τα περισσότερα αξίζουν με το παραπάνω για ειδική αναφορά.
Το tracklist του cd στην deluxe έκδοση περιλαμβάνει 2 επιπλέον κομμάτια και είναι το ακόλουθο:
Darker Thoughts
Fall From Grace
Ghosts
The Devil Embraced
Forsaken
Serenity
Ending Days
Hope Dies Young
Ravenghast
Hear The Night (Bonus Track)
Defiler (Bonus Track)
Η σύνθεση της μπάντας για αυτό το cd αποτελείται από τους εξής μουσικούς:
Nick Holmes – Φωνητικά
Greg Mackintosh – Κιθάρα
Aaron Aedy – Κιθάρα
Steve Edmondson – Μπάσο
Waltteri Väyrynen – Ντραμς
Το cd κυκλοφόρησε στις 15 Μαίου του 2020 από την εταιρεία Nuclear Blast Records.
Η συνολική διάρκεια του cd με τα 2 extra τραγούδια είναι 56 λεπτά.
Είδος: gothic/doom metal