Όταν θέλω να ακούσω κάτι καλό και ποιοτικό σε doom metal αμέσως βάζω στο σύστημα κάποιον από τους Paradise Lost, My Dying Bride, Funeral και Swallow the Sun για πιο βαριές ακροάσεις. Είναι μερικές μπάντες που ξέρεις από την αρχή ότι έχουν την δυνατότητα και το ταλέντο να σε κάνουν να ευχαριστηθείς και να μην βγάλεις το cd μετά από 3-4 τραγούδια.
Για αυτό και βρήκα το The Ghost Of Orion των My Dying Bride από το 2020 κυκλοφορία να παρουσιάσω επί την ευκαιρία και λόγω ελλείψεως καινούριου αξιόλογου υλικού. Άκουγα κάποιους καινούριους που θέλουν να μοιάσουν και αντιγράφουν τους φανταστικούς Amorphis. Άλλους πάλι που ήταν σαν τους Scorpions και ο τραγουδιστής μιμούνταν τον Klaus Meine. Δεν γίνεται έτσι τίποτα με φτηνές αντιγραφές η απομιμήσεις κλασικών συγκροτημάτων.
Αλλά φυσικά τόσα χρόνια τα έχουν πει όλα και είναι δύσκολο για μια μπάντα να βρει τον δικό της ήχο. Για αυτό και γυρνάμε πάντα στις κλασικές αξίες από το 80 ή και την δεκαετία του 90. Είναι και μερικά στυλ του μέταλ που δεν μου αρέσουν οπότε τα αφήνω να περνάνε στο έτσι. Άκουσα και δύο τέτοια cd από καινούριες μπάντες αλλά το death metal που έπαιζαν μου φάνηκε αδιάφορο και βαρετό. Μόνο μια μπάντα από την Πορτογαλία νομίζω είναι πολύ καλή στο μελωδικό black metal που παίζει και περιμένω το καινούριο της cd για να το ακούσω και παρουσιάσω.
Τα υπόλοιπα, κάτι brutal η technical death metal περνάνε στο έτσι, δεν λένε και τίποτα σπουδαίο. Μόνο κάτι αξιόλογο στο doom δεν βλέπω στον ορίζοντα και αναγκάζομαι να γυρνάω πίσω στον χρόνο στις κλασικές μπάντες όπως για παράδειγμα οι εξαιρετικοί My Dying Bride που έχω σήμερα. Και μάλιστα γίνονται και καλύτεροι τουλάχιστον στα δύο τελευταία τους, το ένα του 2015 με τον τίτλο Feel the Misery που ήταν πολύ καλό και αυτό που ακούω που μου φαίνεται λίγο καλύτερο η τουλάχιστον στο ίδιο επίπεδο.
Μεσολάβησαν και τα πέντε χρόνια από το 2015 έως το 2020 που δεν ήταν και τα ευκολότερα για την μπάντα αλλά κατόρθωσε να κρατηθεί και να μας προσφέρει ένα εξαιρετικό δημιούργημα που μόνο μια κλασική μπάντα θα έβγαζε τόσο τέλειο. Αυτή είναι και η σημαντική διαφορά μιας καλής μπάντας με πείρα σε αντίθεση με καινούριους που πελαγοδρομούν ψάχνοντας τα βήματα τους.
Και ειδικά όταν πιάνονται με δύσκολα είδη της μέταλ που θέλουν προσοχή για να μην καταντήσουν βαρετά όπως για παράδειγμα το μελωδικό death metal εκπροσώπους του οποίου έχω ακούσει δεκάδες από όλο τον κόσμο αλλά μένω πάντα στις κλασικές μπάντες που είναι ποιοτικές. Άντε να ξεχωρίσουν και κάνα δύο στις 10 που ακούω και αυτό είναι. Στο συμφωνικό μέταλ έχουν περισσότερη ευελιξία και επιβιώνουν περισσότερες όπως και στο power metal. Υπάρχουν και πάρα πολλές καινούριες μπάντες που το έχουν ρίξει στο κλασικό μέταλ του 80.
Εκεί δεν υπάρχει καθόλου χώρος για νέους, τα έχουμε ακούσει όλα τόσα χρόνια. Στο doom δεν βλέπω πολύ κίνηση εκτός ίσως από το death / doom που δείχνει να κινείται σχετικά καλά. Στο gothic metal υπάρχει χώρος και είναι πιο απλό αλλά σχεδόν όλοι μιμούνται τους παλιούς Theatre of Tragedy και Tristania. Στο thrash όλοι το παίζουν παλιοί Metallica, Anthrax και Slayer. Εν τω μεταξύ στις 2 Σεπτεμβρίου κυκλοφορεί και το νέο cd των θρυλικών Megadeth που το περιμένω για μια ωραία παρουσίαση. Θέλω να δω τι θα μας έχει ετοιμάσει ο μέγας Dave Mustaine και τα άλλα παιδιά. Το δέκατο έκτο album της κλασικής μπάντας.
Γυρνώντας πάλι στους My Dying Bride για την τελική αξιολόγηση του cd και του έργου τους συνολικά θα βάλω ένα ωραίο 10/10 και για το cd και την προσφορά τους βέβαια αυτά τα 30 χρόνια. Προτιμώ έτσι να κάνω για κλασικές μπάντες παρά να βγάζω ένα ένα τα cd τους. Το ίδιο θα κάνω και για τους Megadeth, δεν μπορώ να τους κρίνω μόνο από το καινούριο τους. Μπορεί μια μπάντα να αστοχήσει με κάποιο δημιούργημα της αλλά δεν αναιρείται η προσφορά της στον χώρο και η επιρροή που έχει δώσει στους νέους.
Το tracklist είναι το ακόλουθο:
1. Your Broken Shore
2. To Outlive The Gods
3. Tired of Tears
4. The Solace
5. The Long Black Land
6. The Ghost of Orion
7. The Old Earth
8. Your Woven Shore
Η μπάντα σε αυτό το cd αποτελείται από τους εξής ταλαντούχους μουσικούς:
Andrew Craighan – Κιθάρα
Aaron Stainthorpe – Φωνητικά
Lena Abe – Μπάσο
Shaun Macgowan – Πλήκτρα, βιολί
Jeff Singer – Ντραμς
Neil Blanchett - Κιθάρα
Το cd κυκλοφόρησε στις 6 Μαρτίου του 2020 από την εταιρεία Nuclear Blast.
Είδος: Doom metal
Η συνολική διάρκεια του cd είναι περίπου 56 λεπτά.
Μπορείτε να το αγοράσετε από εδώ.
Αφήστε μια απάντηση