Οι Dreadnought είναι από το Ντένβερ του Κολοράντο και παίζουν ένα ιδιόμορφο δικό τους στυλ προοδευτικού μέταλ με λίγο από όλα τα υπόλοιπα είδη μέσα. Βρίσκονται στην μουσική σκηνή από το 2012 και αυτό είναι το πέμπτο τους στούντιο cd. Ακούγοντας το πρώτη φορά το cd γιατί δεν την ήξερα την μπάντα καθόλου παρότι είναι μια δεκαετία γιατί δεν έχω πολλά progressive metal στην συλλογή μου βλέπω ότι είναι και αυτοί κάπως διαφορετικοί από το κοινότυπο προοδευτικό μέταλ.
Περισσότερο κλίνουν προς προοδευτικό ροκ των 90'ς παρά σε μέταλ. Έχει και λίγο doom στοιχείο μέσα αλλά ελάχιστο για να μου κρατήσει το ενδιαφέρον. Πολλές διαφορετικές μπάντες βρίσκω τελευταία και αρχίζει να μου θυμίζει τα 80'ς που τα έψαχνα τα ακούσματα πολύ έντονα και μάζευα βινύλια συλλεκτικά από άγνωστες το πλείστον μπάντες. Μερικές όμως από αυτές βγήκαν μετά πολύ σπουδαίες και αισθανόμουν διπλά χαρούμενος γιατί τους ανακάλυψα όταν δεν τους ήξερε κανείς στα μαγαζιά που ρωτούσα τουλάχιστον.
Αυτό μου θυμίζουν και τώρα οι φίλοι μας οι Dreadnought, μια δύσκολη σε εισαγωγικά μπάντα για λίγους που θα την εκτιμήσουν. Δεν είναι το εύπεπτο power metal η συμφωνικό μέταλ που βγαίνουν κατά δεκάδες και ξέρουμε τι θα πάρουμε από την αρχή. Εδώ είτε σου αρέσει είτε όχι το αποτέλεσμα. Για αυτό πρέπει να ακούσει κανείς πρώτα τα βίντεο στο youtube πριν βγάλει συμπέρασμα βιαστικό.
Εγώ εδώ τι να πω, μετά από δύο περίεργα σε εισαγωγικά, να το πω καλύτερα διαφορετικά cd που άκουσα, τους Darkher και την Sylvaine μου έρχεται τρίτο αυτό που είναι και το πιο prog να κρίνω. Σίγουρα τα προηγούμενα ήταν μια κλάση τουλάχιστον πάνω λόγω κυρίως της ποικιλίας ήχων που είχαν. Εδώ που είμαστε στο καθαρό προοδευτικό μέταλ με λίγο doom στοιχείο ξέρω από την αρχή πως θα κυλίσει το όλο δημιούργημα.
Άσχημο δεν είναι με τίποτα αλλά στοχεύει κυρίως στους φίλους που ακούνε προοδευτικό μέταλ ενώ τα άλλα δύο μπορούσαν να ακουστούν από πιο ευρύ κοινό. Αν με ρωτούσαν ποιο από τα τρία θα ψήφιζες και σε ποια σειρά θα έλεγα αβίαστα, πρώτη η Sylvaine μετά οι Darkher και ακολουθούν οι φίλοι μας από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ρίξτε μια ματιά στο βίντεο παραπάνω για να πάρετε μια γεύση από τα παιδιά και αν σας αρέσει η μουσική τους.
Ενδιαφέρουσα η εναλλαγή αιθέριων με 'σκληρά' φωνητικά από την κοπέλα που τραγουδά. Έτσι πηγαίνει όλο το cd τους περίπου γιατί έχει μόνο 6 τραγούδια. Δεν κουράζουν πάντως απλά πρέπει να τα συνηθίσετε και να σας αρέσει το είδος για να του δώσετε περαιτέρω προσοχή. Αν δεν σας κάνει το είδος προχωρήστε στο επόμενο cd. Για εναλλακτικό ροκ μου φαίνονται καλοί, τώρα για μέταλ είναι σαν να ψάχνονται ακόμα για να βρουν τον προσωπικό τους ήχο.
Πάντως από παραγωγή και εκτέλεση μια χαρά τα πάνε τα παιδιά, δεν έχω κάποιο παράπονο εκεί. Το αστείο είναι ότι αν τους ψήφιζα σαν μια εναλλακτική μπάντα θα έπαιρναν μεγαλύτερη βαθμολογία απλώς στο μέταλ που δεν ακούω συχνά (prog) θα πρέπει να μου αρέσει αρκετά για να βάλω ψηλότερη βαθμολόγηση. Άρα εδώ θα καταλήξω σε ένα 7/10 για να μην απογοητεύσω και τους φίλους μας απλώς πρέπει να βρουν ποιο ακριβώς στυλ θα θέλουν να ακολουθούν στο επόμενο βήμα τους. Ακούστε τους φίλους μας, μπορεί να σας αρέσουν.
Το tracklist του cd είναι το ακόλουθο:
1.Worlds Break
2.Midnight Moon
3.The Endless
4.Liminal Veil
5.Gears Of Violent Endurance
6.The Paradigm Mirror
Η σύνθεση της μπάντας απαρτίζεται από τους εξής ταλαντούχους μουσικούς:
Kelly Schilling - Κιθάρα, φωνητικά
Lauren Vieira - Πλήκτρα, φωνητικά
Kevin Handlon - Μπάσο
Jordan Clancy - Ντραμς
Το cd κυκλοφόρησε στις 26 Αυγούστου του 2022 από την εταιρεία Profound Lore Records.
Είδος: Progressive metal / post metal / progressive doom
Η συνολική διάρκεια του cd είναι περίπου 41 λεπτά.
Μπορείτε να το αγοράσετε από εδώ.
