Οι Epitaph από την Γαλλία είναι μια σχετικά άγνωστη και underground μπάντα που παίζει ένα βαρύ death doom που ίσως ξενίσει κάποιους που περιμένουν να ακούσουν κάτι ανάλογο μιας φινλανδικής μπάντας για παράδειγμα. Δεν βασίζεται στην ατμόσφαιρα και τις μελωδίες αλλά το extreme death στοιχείο υπερισχύει του doom με ότι αυτό συνεπάγεται στον ήχο τους. Έχουν μια σταθερά καλή απόδοση αλλά δεν είναι και οι Swallow the Sun, ούτε και μοιάζουν στο αγγλικό στυλ των Paradise Lost και των My Dying Bride.
Μερικές φορές σκέφτομαι αν θα πρέπει να παρουσιάζω μικρότερης εμβέλειας μπάντες γιατί δεν έχουν τα μέσα δυστυχώς να επεκταθούν περισσότερο. Τα μέσα τους αγνοούν επειδή είναι στην underground σκηνή οι περισσότεροι και έτσι πάνε χαμένα πολλά ταλέντα. Εγώ πάλι προσπαθώ να τους βοηθήσω όσο μπορώ αλλά δεν γίνεται δουλειά έτσι χωρίς να προσπαθούν και οι ίδιοι να διοχετεύουν φωτογραφίες και υλικό στα σοσιαλ μίντια που κυριαρχούν στις μέρες μας.
Ξέρω είναι δύσκολη κατηγορία μουσική για λίγους φανατικούς αλλά όλοι θα πρέπει να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες για προβολή και όχι μόνο αυτοί που σπρώχνονται μαζικά από τα μέσα και ας είναι παλτά πολυτελείας. Ο κόσμος θα πρέπει να είναι ο τελικός κριτής όλων των συγκροτημάτων όσο μικρά και άσημα κι αν είναι. Και συνήθως αν δεν πέσει κάποιο χρήμα τους πάνε στα αζήτητα και επιπλέουν οι γνωστοί και οι φημισμένες μπάντες δεκαετιών άσχετα να δεν έχουν πια να πουν τίποτα.
Εδώ για αυτό το cd τι να πω παραπάνω.Ελπίζω να βρω κάποιο κομμάτι να πάρετε μια γευση του τι παίζουν τα παιδιά. Πάντως σίγουρα έχουν ακόμη δρόμο στην μουσική σκηνή και θα πρέπει να βελτιωθούν για να μπορέσουν αν σταθούν αντάξια με τους υπόλοιπους που τώρα τελευταία είναι πολλοί ακόμα και στο δύσκολο death doom metal. Δεν περίμενα τέτοιο ανταγωνισμό αλλά λόγω έλλειψης καινούριων cd από τις γνωστές αγγλικές μπάντες ο τίτλος του καλύτερου για φέτος θα πάει μάλλον στη Σκανδιναβία και στις δεκάδες πολύ αξιόλογες μπάντες που έχει.
Ήδη μόνο σήμερα άκουσα δύο πολύ καλά cd από φινλανδικές μπάντες που είναι εξπέρ του είδους με τις παγερές ατμόσφαιρες και τον μελαγχολικό ήχο τους. Θέλω να δω ποιος θα εκθρονίσει τους Swallow the Sun από την πρώτη θέση, όπως φυσικά και τους Amorphis από το δικό τους είδος. Για τους Insomnium βρέθηκαν οι εκπλήξεις της χρονιάς Saor και The Halo Effect. Στο doom και το συμφωνικό μέταλ έχουμε ακόμα δρόμο μπροστά μας και αρκετές κυκλοφορίες αξιόλογες, στα υπόλοιπα μάλλον έχουν κλειδώσει οι υποψηφιότητες.
Μια ένσταση μόνο για το power metal που δεν έχω βρει ακόμα κάτι που να πω να αυτό πάει για δίσκος της χρονιάς. Αρκετές οι υποψηφιότητες, μέτρια τα περισσότερα. Στο darkwave και το gothic έχουμε την εξαιρετική Sylvaine και την πολύ καλή Darkher. Στα prog υπάρχουν ένας τόνος παλτά όπως και το κλάσικ μέταλ. Στο thrash οι θρυλικοί Kreator οδηγούν την κούρσα περιμένοντας τον επόμενο παλιό μάλλον γιατί οι καινούριοι είναι αντιγραφείς των Metallica κατά πρώτο λόγο.
Στο μελωδικό μέταλ υπάρχουν άφθονα καινούρια που είναι μια από τα ίδια, τα έχουμε ακούσει αυτά πριν από 35 χρόνια και βάλε. Το συμφωνικό θα μας σώσει την χρονιά τελικά με τις πάρα πολλές και αξιόλογες παραγωγές του. Επιστρέφοντας στους φίλους μας από την Γαλλία να πω ότι δεν μου τράβηξε το ενδιαφέρον το cd τους όσο τα προηγούμενα από την Φινλανδία. Έτσι ένα 6/10 πιστεύω ότι αρμόζει στην περίσταση για να μην πικράνω και τα παιδιά που προσπαθούν σε ένα πολύ δύσκολο είδος. Μακάρι την επόμενη φορά να τα πα΄νε πολύ καλύτερα και θα πάρουν πολύ περισσότερο.
Το tracklist του cd είναι το εξής:
1.Sycomore
2.Celestial
3.Melancholia
4.Insignificant
5.Merging Within Nothingness
Η σύνθεση της μπάντας είναι η εξής:
DRZ (Μπάσο, extra φωνητικά)
VLVR (Ντραμς)
LBK (Κιθάρα, extra φωνητικά)
PBFK (Φωνητικά)
Το cd κυκλοφόρησε στις 11 Απριλίου του 2022 από την εταιρεία Aesthetic Death.
Είδος: Death / doom metal
Η συνολική διάρκεια του cd είναι περίπου 63 λεπτά.
Μπορείτε να το αγοράσετε από εδώ.