Κάθε φορά, ο Ozzy μας κάνει να πιστεύουμε ότι ο τελευταίος δίσκος του θα είναι και οριστικός, αλλά όλο κάτι γίνεται και μας ξεφεύγει. Το πιστέψαμε με τη δεκαετή παύση που μεσολάβησε του “Scream” (όπου έπαιζε ο δικός μας Gus G) μέχρι το προπέρσινο “Ordinary Man”, το οποίο έδινε όντως την εντύπωση ότι αποτελεί τον αποχαιρετιστήριο δίσκο του Madman. Ένας δίσκος που σίγουρα δεν ήταν ο ιδανικότερος για επίλογος μιας τεράστιας καριέρας, κάτι που πιθανόν και ο ίδιος αντιλήφθηκε, εξ’ ου και η (αρκετά σύντομη για τα δεδομένα του) δισκογραφική επιστροφή του.
Η αλήθεια είναι ότι δεν μιλάμε για κάποιο μουσικό έργο του ιδίου, αλλά περισσότερο της ομάδας που έχει αναλάβει εδώ και πολλά χρόνια το «στήσιμο» της περσόνας του Ozzy Osbourne. Εξάλλου, εδώ και χρόνια, οι παραγωγοί του είναι αυτοί που κάνουν κουμάντο τόσο στις συνθέσεις όσο και στις εκάστοτε συνεργασίες του Ozzy, όσο παράξενες και αν ακούγονται (βλέπε Post Malone στο προηγούμενο δίσκο). Ομολογουμένως, αυτή τη φορά, ο Andrew Watt και η παρέα του τα πήγαν αρκετά καλύτερα και στις δύο περιπτώσεις.
Το «Patient Number 9» είναι ένας κλάσεις ανώτερος δίσκος του προκατόχου του, που χωρίς να σημαίνει ότι φτάνει τα δυσθεώρητα ύψη των δίσκων της δεκαετίας του ’80, κυμαίνεται σε αξιοπρεπή επίπεδα για έναν άνθρωπο που αισίως έχει φτάσει τα 73 του χρόνια. Βέβαια, μια «μικρή» φωνητική επεξεργασία στο στούντιο είναι εμφανής, εντούτοις ο δίσκος περιέχει μερικά πολύ αξιόλογα κομμάτια, όπως το “Mr Darkness”, το “Parasite” ή το καταπληκτικό “Degradation Rules” με τη συμμετοχή του «παλιόφιλου» Tony Iommi.
Εκτός του αγαπημένου μας μουστάκια, ο πάντα πιστός «στρατιώτης» Zakk Wylde προσφέρει την μοναδική κιθάρα του σε τέσσερα κομμάτια, ο μεγάλος (από κάθε άποψη) Jeff Beck αναλαμβάνει το εναρκτήριο τραγούδι, σε μια 100% Ozzy σύνθεση, ίσως λίγο πιο μεγάλη σε διάρκεια απ’ ότι θα περιμέναμε, και ένα ακόμα, ενώ υφίσταται μια συμμετοχή-έκπληξη, αυτή του Eric Clapton στο “One of Those Days”.
Ο δίσκος δεν πρόκειται να σκορπίσει θύελλα ενθουσιασμού, ούτε να σαρώσει στις λίστες των κορυφαίων της χρονιάς. Παρ’ όλα αυτά πρόκειται για μια συγκροτημένη δουλειά, με μεστό χαρακτήρα, συγκεκριμένο ύφος και κατασταλαγμένη άποψη (πράγματα που δεν είχε το “Ordinary Man”), ενώ κινείται στα γνωστά Ozzy πλαίσια, όπως τον μάθαμε να τον ακούμε τόσα χρόνια. Αν δισκογραφικά πρόκειται για το ύστατο χαίρε του, εκτιμώ ότι το “Patient Number 9” δεν αποτελεί έναν διόλου κακό αντίο. Μέχρι να μας διαψεύσει ξανά, βέβαια…
Βαθμός: 6,5/10
Label: Epic
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 09 Σεπτεμβρίου 2022
Playlist
1 Patient Number 9 (Jeff Beck) 7:22
2 Immortal (Mike McCready) 3:04
3 Parasite (Zakk Wylde) 4:06
4 No Escape from Now (Tony Iommi) 6:47
5 One of Those Days (Eric Clapton) 4:41
6 A Thousand Shades (Jeff Beck) 4:27
7 Mr Darkness (Zakk Wylde) 5:36
8 Nothing Feels Right (Zakk Wylde) 5:36
9 Evil Shuffle (Zakk Wylde) 4:11
10 Degradation Rules (Tony Iommi) 4:11
11 Dead and Gone 4:33
12 God Only Knows 5:01
13 Darkside Blues 1:48
Total playtime: 61:01
Αφήστε μια απάντηση