Η καριέρα του θρυλικού Joe Lynn Turner είναι μια από τις πιο αξιοζήλευτες στο χώρο της μουσικής. Αρχικά, ως μέλος της μπάντας Fandango, με την οποία κυκλοφόρησε τέσσερα άλμπουμ, και μετά την «ανακάλυψη» του Ritchie Blackmore, ήρθε … η εκτόξευση. Τραγουδιστής των Rainbow, των Deep Purple, του Malmsteen, αλλά και δεκάδων άλλων συνεργασιών με διάσημους καλλιτέχνες, για τις οποίες θα χρειαζόμασταν ώρες ολόκληρες για να αναφέρουμε απλώς, πόσο μάλλον να εμβαθύνουμε σε αυτές.
Φυσικά, υπήρξε και αξιόλογος σόλο καλλιτέχνης, με την τελευταία του δουλειά ως Joe Lynn Turner… σκέτο και όχι ανήκοντας σε κάποιο group (όπως είναι π.χ. οι Sunstorm) να χρονολογείται πίσω στο 2007. Η νέα του προσπάθεια όμως είναι μια δουλειά που ξεφεύγει αρκετά έως πολύ από τον ήχο που τον έχουμε συνηθίσει. Σίγουρα, ο σκληρός ήχος δεν του είναι άγνωστος, ωστόσο είναι η πρώτη φορά που τον ακούμε να συμμετέχει σε ολόκληρο δίσκο, όπου κυριαρχούν «μοντέρνες» προσεγγίσεις, όπως οι κοφτές κιθάρες, τα βαριά μπάσα, οι «χορευτικοί» ρυθμοί και ενίοτε οι συμφωνικές στιγμές.
Ομολογουμένως, η εν λόγω άποψη δε μας εκπλήσσει, καθώς πίσω από τις… λέξεις δεν κρύβεται ο Αλέξης, αλλά ο γνωστός και μη εξαιρετέος Peter Tägtgren, ο οποίος, πέρα από αξιόλογος παραγωγός, αποτελεί και το μυαλό πίσω από μπάντες όπως οι Pain και οι Hypocrisy. Ιδιαίτερα με τους πρώτους, το “Belly of the Beast” διαθέτει πολλά κοινά στοιχεία, σε σημείο που εύκολα θα μπορούσε να είναι ήταν ο καινούριος δίσκος των Pain, απλώς με τον Joe στα φωνητικά.
Η αλήθεια είναι ότι υφίσταται μια περιρρέουσα αρνητική ατμόσφαιρα γύρω από την επιλογή του Joe να συνεργαστεί με τον Tägtgren, κυρίως από τους παραδοσιακούς οπαδούς του και όσους τον γνώρισαν σε δίσκους όπως το “Difficult to Cure” ή το “Odyssey”. Λογικό, αλλά δε βρισκόμαστε στο 1980 και από την άλλη, αν ακούσει κανείς το δίσκο με καθαρό μυαλό, μακριά από το τι είναι ο Joe Lynn Turner, τι έχει προσφέρει και τι έχει πετύχει στην πεντηκονταετή καριέρα του, θα διαπιστώσει ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά όσο παρουσιάζονται.
Το ”Belly of the Beast” περιέχει όντως μερικά πολύ καλά κομμάτια, όπως το ομώνυμο, το “Black Sun” ή το “Desire”, ενώ το “Dark Night of the Soul” θυμίζει λίγο το παρελθόν του σε μια εξαιρετική power ballad. Σύμφωνοι, δεν είναι αυτό που έλειπε από την καριέρα του Joe Lynn Turner. Παρ’ όλα αυτά, οφείλω να κρίνω το δίσκο γι’ αυτό που είναι και όχι γι’ αυτό που περίμενα ή θα ήθελα να ακούσω.
Έτσι λοιπόν, το νέο πόνημα του Αμερικανού θρύλου είναι ένας σύγχρονος heavy metal δίσκος που κυλάει ικανοποιητικά και ευχάριστα στα 50 λεπτά που διαρκεί. Διαθέτει αρκετές όμορφες μελωδίες, δυνατές και προσεγμένες κιθάρες, ενώ η φωνάρα του διατηρείται σε πολύ υψηλό επίπεδο, παρά τα 71 του χρόνια. Δεν είναι πολλοί που το έχουν κατορθώσει αυτό. Μια ακρόαση θα σας πείσει για του λόγου το αληθές.
Βαθμός: 7/10
Label: Mascot Label Group
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 28 Οκτωβρίου 2022
Playlist:
1. Belly of the Beast 5:11
2. Black Sun 4:47
3. Tortured Soul 5:10
4. Rise Up 4:29
5. Dark Night of the Soul 4:03
6. Tears of Blood 4:27
7. Desire 4:57
8. Don't Fear the Dark 3:53
9. Fallen World 4:19
10. Living the Dream 4:43
11. Requiem 4:06
Total playtime: 50:10