Η κινηματογραφική μεταφορά των έργων του διασημότερου ίσως συγγραφέα υπερφυσικού τρόμου όλων των εποχών, του πολυαγαπημένου Howard Phillips Lovecraft, αποτελεί ένα συνηθισμένο περιοδικό φαινόμενο στον κόσμο της Έβδομης Τέχνης. Πέφτοντας πρόσφατα πάνω στο The Whisperer in Darkness συνειδητοποίησα για μια ακομα φορά πόσα κινηματογραφικά αριστουργήματα έχουν εμπνευστεί από την πένα του πασίγνωστου συγγραφέα.
Έχουν ακουστεί κατά καιρούς φωνές που υποστηρίζουν ότι είναι πολύ δύσκολο να μεταφερθεί καλά ένα έργο του Λάβκραφτ στην μεγάλη ή στην μικρή οθόνη, φωνές που προφανώς δεν είχαν την χαρά να εκτεθούν στην μαγεία ενός Re - Animator, ενός From Beyond ή ενός In The Mouth of Madness. To The Whisperer in Darkness κυκλοφόρησε το 2011, προσθέτοντας ένα ακόμα κινηματογραφικό "πετράδι" στο, ομολογουμένως, τεράστιο πλέον "στέμμα" που συντίθεται από ταινίες βασισμένες και εμποτισμένες από την Λαβκραφτική μυθολογία.
Πρόκειται για μια εξαιρετικά φιλόδοξη ανεξάρτητη παραγωγή από τους Sean Branney, Andrew Leman και David Robertson, υποστηριζόμενη από την H. P. Lovecraft Historical Society, έναν οργανισμό που μας προσέφερε το, απροσδόκητα ποιοτικό, Call of Cthulhu το 2005. Η προσέγγιση των δημιουργών στην ομώνυμη ιστορία του Lovecraft κρίνεται πολύ πετυχημένη γιατί προσαρμόστηκε ως όφειλε στα μέτρα και σταθμἀ του κινηματογραφικού μέσου. Η επιτυχία της ξεκινά από την χρήση της τεχνικής Mythoscope, γέννημα θρέμμα της H. P. Lovecraft Historical Society, μιας μεθόδου που αναμειγνύει κλασικές και μοντέρνες τεχνικές κινηματογράφησης ούτως ώστε να πετύχει ένα κλίμα εφάμιλλο των θρυλικών ταινιών με τέρατα της Universal την δεκαετία του 1930.
Το υπέροχο ασπρόμαυρο φιλμ πείθει το νου μας ότι παρακακολουθούμε ένα μύθο που διαδραματίζεται ακρίβώς την εποχή που γράφτηκε το διήγημα του Lovecraft, το 1931 δηλαδή. Στο επίκεντρό του βρίσκεται ένας επιστήμονας που απεχθάνεται την δεισιδαιμονία και έχει θέσει ως σκοπό της ζωής του να την μελετά και να ξεσκεπάζει τις αληθινές αιτίες πίσω από αυτή, εξουδετερώνοντας το όποιο υπερφυσικό και μυστικιστικό στοιχείο. Σύντομα, ο ήρωας έρχεται αντιμέτωπος με μια σειρά από ανεξήγητα φαινόμενα που δοκιμάζουν σκληρά τον ορθολογισμό του και τον υποχρεώνουν να αλλάξει τις αντιλήψεις του περί του τι είναι αληθινό και τι παραμύθι.
Η απροσχημάτιστη σύγκρουση επιστήμης και υπερφυσικού κυριαρχεί στις δύο πρώτες πράξεις του δράματος, οι οποίες μας παρέχουν πανέμορφες εικόνες όπου το ασπρόμαυρο φιλμ απεικονίζει έναν ανελέητο αγώνα μεταξύ του φωτισμού και των σκιών στις οποίες κρύβονται επιμελώς οι σκοτεινές δυνάμεις, αρνούμενες να βγουν στο φως. Η κάμερα διστάζει να προχωρήσει προς την πηγή του κακού και προσκολλάται στο βλέμμα του πρωταγωνιστή, υποχρέωνοντάς μας να νιώσουμε την φρίκη του όταν ερμηνεύει με τρόμο το θέατρο σκιών που παίζεται πίσω από την πλάτη του.
Η τρίτη και τελευταία πράξη της ταινίας είναι κατασκευασμένη με σκοπό το σήκωμα της κουρτίνας του σασπένς και την αποκάλυψη των διαβολικών δυνάμεων σε όλη τους την μεγαλοπρέπεια, μια αποκάλυψη η οποία οδηγεί και στην τελική σύγκρουση. Ο περιορισμένος προϋπολογισμός δεν επιτρέπει στους δημιουργούς την πολυτέλεια ειδικών εφέ blockbuster ταινίας, εντούτοις το γεγονός τους βγαίνει σε καλό τελικά. Τα όντα της Κθουλιανής μυθολογίας παρουσιάζονται με πάσα λεπτομέρεια σύμφωνα με τις περιγραφές του μέγιστου Lovecraft και, η παράξενη έως μηχανική, κινησή τους, τα καθιστά περισσότερο απόκοσμα και ανατριχιαστικά από το να υπάκουαν τέλεια στους μηχανισμούς της κινησιολογίας όντων με αντίστοιχα χαρακτηριστικά από το έμβιο γήινο βασίλειο.
Το φινάλε δίνει ένα δραματικότερο τόνο από το αντίστοιχο του Lovecraft, κλείνοντας με ικανοποιητικό τρόπο μια κορυφαία ιστορία επιστημονικού τρόμου. Ο επιστημονικός δογματισμός συγκρούεται με και υποκύπτει σε επιστημονικά δεδομένα που ξεπερνούν τις γήινες αντιλήψεις, αγγίζοντας τα όρια της μαγείας, δίχως να είναι φυσικά. Συνιστώ ανεπιφύλακτα την θέαση της εξαιρετικής αυτής μεταφοράς της ιστορίας του Lovecraft και σας προτείνω να βυθιστείτε στην μαγεία της, αφήνωντας στην άκρη τις ερμηνείες και τις οπτικοακουστικές προσδοκίες που έχετε αναπτύξει από τον σύγχρονο κινηματογράφο, μέχρι να την ολοκληρώσετε. Πέρασε μια δεκαετία από την κυκλοφορία της και δεν έχουμε δει κάποια νέα προσπάθεια από την H. P. Lovecraft Historical Society, άραγε τι περιμένουν για να μας πωρώσουν και πάλι με ένα νέο φιλμικό "διαμάντι";
