Όπως είχα υποσχεθεί κάτι μήνες τώρα έφτασε η ώρα να κάνουμε μια σούμα της χρονιάς που λήγει εντός ολίγου και να επιλέξουμε τα top-10 album που μας έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση και ξεχώρισαν φυσικά από τον σωρό. Κάτι ανάλογο θα πρέπει να γίνει και με τα παιχνίδια της χρονιάς σε άλλο άρθρο βέβαια. Εδώ έχουμε μόνο μουσική. Πάμε να τα δούμε ξεχωριστά και αναλυτικά ανάλογα βέβαια και με τα είδη που είναι διαφορετικά. Μην τα τσουβαλιάσουμε όλα μαζί γιατί είναι άδικο.

Ξεκινάω λοιπόν με τα πρώτα όπως τα έχω επιλέξει και είναι στο συμφωνικό μέταλ που μου αρέσει ιδιαίτερα. Επειδή σε αυτό το είδος ήταν πάρα πολλές οι υποψηφιότητες θα βάλω τα τέσσερα που πιάσανε το δεκάρι και μετά τα υπόλοιπα που άξιζαν να φτάσουν στην κορυφή αλλά την έχασαν στις μικρολεπτομέρειες.

Πρώτο στην λίστα ήταν το καινούριο cd από τους εξαιρετικούς Glasya με τον τίτλο Attarghan και το είχα παρουσιάσει σχετικά νωρίς. Μετά μαζί έχω το Revel in Time του μεγάλου μαέστρου Arjen Lucassen και μαζί τους το εξαιρετικό project του φοβερού Martijn Westerholt που επινόησε τους Eye of Melian έως ότου μαζευτούν πάλι οι θρυλικοί Delain που θα βγάλουν το καινούριο τους την επόμενη χρονιά και το περιμένω με ανυπομονησία για να το παρουσιάσω (με την καινούρια τραγουδίστρια που είναι και πολύ καλή). Όπως και τους εξαιρετικούς Battle Beast που παραλίγο να τους ξεχάσω και το πολύ καλό Circus Of Doom.

Κοντά σε αυτά τα τέσσερα έχουμε πολλά ακόμη που σκαρφάλωσαν ψηλά αλλά δεν πιάσανε την κορυφή στις λεπτομέρειες όπως οι αγαπημένοι μου Visions of Atlantis με τους πειρατές τους (Pirates) όπως επίσης και οι Imperial Age με το 'New World'. Ας πιάσω τώρα και τα doom που έχουν πολλά και εκεί και με αγαπημένες μπάντες.

Πρώτοι και καλύτεροι οι Soliloquium φυσικά με το Soulsearching, ένα εξαιρετικό progressive death doom. Μαζί τους και οι Strigoi με το εξαιρετικό τους 'Viscera'. Και οι Tomb of Finland με το 'Across the Barren Fields' ήταν στα πολύ καλά του είδους. Είχα και κανά δύο από την κατηγορία των funeral doom αλλά δεν τα βρίσκω αυτή την στιγμή. 🙂

Στο μελωδικό death metal τώρα είχαν καπαρώσει την πρώτη θέση οι αγαπητοί The Halo Effect ακολουθούμενοι από τους Amorphis και τους Brymir, μια ωραία τριάδα από την Σκανδιναβία.

Στο folk metal έχουμε την άνετη επικράτηση των Alestorm φυσικά με ξεχωριστή αναφορά όμως και στους εκπληκτικούς Folkrim όπως και στους Saor με το δικό τους μέταλ στο Origins, ένας εξαιρετικός συνδυασμός folk με black metal.

Για black metal δεν τα ακούω πολύ εκτός από τους θαυμάσιους Gaerea από την Πορτογαλία και τώρα τελευταία προστέθηκαν και οι Ramchat αλλά και οι παλιοί και έμπειροι Drudkh από την Ουκρανία.

Στο power metal καλύτεροι για μένα οι Terra Atlantica από την Γερμανία ακολουθούμενοι από τους Avantasia και τους Symphonity με τα καινούρια τους πολύ καλά albums.

Άρα για να τα βάλουμε και σε μια σειρά σύμφωνα πάντα με το πόσες φορές τα άκουσα και για μεγαλύτερη ευκολία έχουμε τα εξής albums μαζί με το αντίστοιχο που άκουσα τις ίδιες φορές:

1. Glasya - Attarghan και Alestorm - Seventh Rum of a Seventh Rum και Battle Beast - Circus Of Doom

2. Saor - Origins και Folkrim - On Foaming Waves

3. Soliloquium - Soulsearching και dArtagnan - Felsenfest

4. Gaerea - Mirage και Strigoi - Viscera και The Mystic Euphoria Project του αγαπητού μας μαέστρου Mistheria.

5. Amorphis - Halo και Terra Atlantica - Beyond The Borders

6. Eye of Melian - Legends of Light και Parasite Inc. - Cyan Night Dreams

7. Arjen Anthony Lucassen's Star One - Revel In Time και Persefone - Metanoia

8. Brymir - Voices in the Sky και Powerwolf - Missa Cantorem II

9. Avantasia - A Paranormal Evening with the Moonflower Society και Power Paladin - With The Magic Of Windfyre Steel

10. Visions of Atlantis - Pirates και Dreamtale - Everlasting Flame

Υπάρχουν βέβαια και πολλά που δεν χώρεσαν στο top αλλά είναι με το ένα πόδι μέσα όπως και μερικά που ήταν καλά αλλά δεν τα θυμάμαι να τα έβαζα τόσο συχνά όσο αυτά που ανέφερα παραπάνω. Αν ήταν να επιλέξω τα τρία καλύτερα για μένα της χρονιάς θα έλεγα με την σειρά Glasya, Saor, Soliloquium που καλύπτουν και τα τρία αγαπημένα μου είδη το συμφωνικό, το folk metal και φυσικά το death doom με progressive στοιχείο. Καλό ήταν και το album από τους θρυλικούς Meshuggah αλλά όχι για την κορυφή του progressive death metal.

Ξέρω ότι έμειναν αρκετά απέξω και από γνωστές μπάντες αλλά πρώτον δεν τα βρίσκω τώρα μπροστά μου πρόχειρα και δεύτερον θα χρειαστεί ένα τεράστιο κείμενο για να τα αναφέρουμε όλα αναλυτικά για αυτό εστίασα μόνο σε αυτά που άκουσα περισσότερο από τα καινούρια γιατί ακούω και παλιά φυσικά. Μερικές κατηγορίες πάλι τις άφησα απέξω γιατί πολύ απλά δεν τις ακούω όπως το progressive metal αλλά και τα περισσότερα από το καθαρό death και black metal.

Ελπίζω να τα κάλυψα όλα, αν θυμηθώ και κάποιο που άφησα κατά λάθος απέξω θα το ανανεώσω το κείμενο. Πάω τώρα να ετοιμάσω και κάτι ανάλογο αλλά με τα παιχνίδια της χρονιάς που μπορεί να είναι πάρα πολλά αλλά επειδή παίζω συγκεκριμένα είδη περιορίζονται οι επιλογές σε μερικά μόνο που αξίζουν. Τώρα που το θυμήθηκα και το καινούριο των έμπειρων Battlelore ήταν πολύ καλό για συμφωνικό gothic metal και μέσα στα καλύτερα της χρονιάς.

Υπήρχαν και πολλές απογοητεύσεις που αλλιώς τα περίμενα και αλλιώς εξελίχθηκαν και δεν θα τα αναφέρω καθόλου εδώ, τα έχω πει στα δικά τους άρθρα αν θυμάμαι καλά. Γενικά θα πω ότι ήταν μια καλή χρονιά για την μέταλ σκηνή με πολλές αξιόλογες κυκλοφορίες σε όλα σχεδόν τα είδη απόρροια του κλεισίματος από την πανδημία και την ανάγκη σε πολλές μπάντες να βγάλουν το υλικό που είχαν ετοιμάσει κατά την διάρκεια αυτής.

Τώρα που το θυμήθηκα ξέχασα την κατηγορία του σκοτεινού ροκ, μέταλ και θυμήθηκα το cd των Frayle που ήταν πολύ καλό. Όπως φυσικά και το καινούριο cd από την αγαπημένη μας Scarlet Dorn αλλά και τους Walk in Darkness που δεν τους ξέχασα αλλά δεν ήξερα σε πια κατηγορία να τους βάλω. Ας τους βάλουμε στο dark metal λοιπόν αν και παίζουν λίγο από όλα με το δικό τους προσωπικό στυλ.

Ιδιαίτερη μνεία επιβάλλεται για τους πολυαγαπημένους Therion και τον κορυφαίο καλλιτέχνη - ψυχή της μπάντας εν ονόματι Christofer Johnsson, ο οποίος μας τίμησε παραχωρώντας μας αποκλειστική συνέντευξη στο portal μας. Το gothic rock δεν το έβαλα καθόλου όπως και το απλό progressive rock σαν το τελευταίο εξαιρετικό δημιούργημα του θρυλικού Roger Waters που παρουσίασα πρόσφατα.

Επίσης να προσθέσουμε στα εξαιρετικά άλμπουμς της χρονιάς και το Compass to Your Heart's Desire της αγαπητής Φινλανδής καλλιτέχνιδας Kate Nord, το οποίο κυκλοφόρησε μόλις προχθές.