Τα καλύτερα άλμπουμ του 2022

Μια διαφορετική προσέγγιση στα άλμπουμ της χρονιάς από τον αγαπητό Γιώργο που τονίζει χαρακτηριστικά τα κορυφαία κατά την γνώμη του δημιουργήματα σύμφωνα και με τα γούστα του φυσικά.

1. Arrayan Path – Thus Always to Tyrants: Αυτό είναι που λέμε «γκολ στο ‘90». Πάνω που είχα ολοκληρώσει τη λίστα με τα αγαπημένα μου άλμπουμ του 2022, να’ σου ξαφνικά αρχές Δεκέμβρη το αριστούργημα των Κυπρίων Arrayan Path, μια από τις πιο υποτιμημένες μπάντες που έχει γνωρίσει η υφήλιος. Προσωπικά το θεωρώ ως ένα συγκλονιστικό έργο, σπάνιας έμπνευσης που θα δυσκολευτούν πολύ να το ξεπεράσουν οι ίδιοι. Για άλλες μπάντες, δεν το συζητάμε καν. Ατόφιο 10άρι.

2. Slipknot – The End So Far…: Σύμφωνοι, δεν είναι το καλύτερό τους άλμπουμ. Παρ’ όλα αυτά, έπαιξε απίστευτα πολλές φορές στα ηχεία μου και πλέον το αγαπώ πολύ. Πειραματικοί και κλασικοί Slipknot, μαζί ένα σε ένα πακέτο που θα μπορούσε να φτάσει ακόμα πιο ψηλά standards, με λίγη παραπάνω δουλειά στα τραγούδια, αλλά έστω και έτσι, θα το μνημονεύουμε ως ένα από τα σημαντικότερα άλμπουμ των Αμερικανών.

3. Machine Head – Of Kingdom and Crown: Μεγάλη επιστροφή για τους Machine Head, μετά το αμφιλεγόμενο (έως αποκαρδιωτικό) “Catharsis”. Ένας δίσκος γεμάτο με τραγούδια που τιμούν απόλυτα το βαρύ όνομα της μπάντας, με ορισμένα πιθανόν να γίνουν κλασικά. Αυτοί είναι οι Machine Head που θέλουμε.

4. Sonja – Loud Arriver: Δίσκος-δήλωση που ήρθε από το πουθενά και σάρωσε. Μια σειρά από απίστευτα πιασάρικα τραγούδια, με στίχους-δηλητήριο και πολύ καλοπαιγμένες εκτελέσεις. Η αρχή της πορείας των Sonja πραγματοποιήθηκε ίσως με τον καλύτερο τρόπο.

5. Lamb of God – Omens: Οι Lamb of God είναι από τα γκρουπ που με τη σαρωτική μουσική τους, σε ισοπεδώνουν χωρίς πολύ κόπο. Το “Omens” δεν αποτελεί εξαίρεση, σε ένα δίσκο που τους παρουσιάζει σε μεγάλα κέφια, παρ’ όλο τον έντονο θυμό που βγάζουν οι κιθάρες και οι στίχοι.

6. Riot City – Electric Elite: Το ντεμπούτο των Καναδών αποτέλεσε σημείο αναφοράς για το κλασικό metal. Το δεύτερο άλμπουμ τους αποδεικνύει ότι η επιτυχία του “Burn the Night” δεν ήταν ένα πυροτέχνημα, αλλά έχει και συνέχεια. Και τι συνέχεια. Ο καλύτερος δίσκος του ιδιώματος για φέτος.

7. Evil Invaders – Shattering Reflection: Οι speed/thrashers παρουσιάζουν την πιο ώριμη δουλειά τους και με τις έντονες και εύστοχες Sanctuary/Judas Priest αναφορές, δημιουργούν ένα δυναμίτη που θα μας συνοδεύει για πολλά χρόνια. Καιρός να μπουν και αυτοί στη μεγάλη κατηγορία.

8. Doomocracy – Unorthodox: Αν υπάρχει μόνο ένας doom δίσκος που πρέπει να ακούσετε φέτος, αυτός θα πρέπει να είναι το “Unorthodox” των δικών μας Doomocracy. Συνθέσεις υψηλότατου επιπέδου, riffs, ερμηνείες, στίχοι, concept, ένα πραγματικό διαμάντι.

9. Judicator – The Majesty of Decay: Από τον άπλετο “Blind-Guardianισμό” στο πειραματικό power/progressive, το οποίο μάλιστα είναι και πάρα πολύ επιτυχημένο. Ένας δίσκος που πρέπει να ακουστεί μονορούφι προκειμένου να ξεδιπλώσει όλες τις αρετές του. Και είναι αρκετές.

10. Threshold – Dividing Lines: Γίνεται το progressive metal να είναι προσβάσιμο στο ευρύ κοινό; Αν λέγεσαι Threshold, φυσικά. Ένας ακόμα εξαιρετικός δίσκος για τους Βρετανούς που απευθύνεται, όχι μόνο στους οπαδούς τους, αλλά και σε όλους τους φίλους της σκληρής μουσικής γενικότερα.

Honorable Mentions: Megadeth – The Sick, The Dying, and the Dead. Blind Guardian – The God Machine. Lord Vigo – We Shall Overcome.​

Αυτά ήταν όλα τα άλμπουμ που κατάφεραν να πιάσουν κορυφή κατά τον Γιώργο και ελπίζω να μείνατε ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα. Νομίζω ότι κανένα δεν είχα στην δική μου λίστα από αυτά τα άλμπουμ δείγμα του πόσο διαφορετικές οι απόψεις ακόμα και στο ίδιο είδος αν ακούμε. Γράψτε και εσείς τις δικές σας προτιμήσεις που θα χαρούμε πολύ να διαβάσουμε και να συζητήσουμε.

Κυρίως black και death metal δεν καλύψαμε επαρκώς την χρονιά που πέρασε αλλά όπως είναι φανερό δεν είναι μέσα στις top προτιμήσεις μας.