Πριν αρκετό καιρό παρακολούθησα μία από τις πιο ενδιαφέρουσες, αλλά και ελπιδοφόρες θα έλεγα, ομιλίες. Ο Bruce Lipton, ένας Αμερικανός αναπτυξιακός βιολόγος ο οποίος φημίζεται για τις απόψεις του σχετικά με την επιγενετική μίλησε για την κληρονομικότητα και το DNA. Συγκεκριμένα, ο Lipton θεωρεί πως τα γονίδια δεν επηρεάζουν τα κύτταρά μας αλλά το περιβάλλον μας είναι "υπεύθυνο" για αυτά.
Ουσιαστικά, η υγεία μας ελέγχεται από τις πεποιθήσεις μας και όχι από την κληρονομικότητά μας. Αρκετά ενδιαφέρον αν σκεφτείς πως με αυτήν την οπτική εμείς είμαστε ολοκληρωτικά οι κύριοι του εαυτού μας και του πεπρωμένου μας.
Μιλώντας με παραδείγματα ανέφερε μία έρευνα που έγινε σε μια μερίδα καρκινοπαθών ανθρώπων. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας τους χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Η ομάδα που τοποθετήθηκε σε ένα «θετικό περιβάλλον» και ακολούθησε ένα θετικό μοντέλο ζωής παρουσίασε βελτίωση σε σχέση με την άλλη ομάδα. Μα πως έγινε αυτό; Πολύ απλά οι πεποιθήσεις νίκησαν τα γονίδια. Ο θετικός τρόπος σκέψης μέσα σε ένα θετικό περιβάλλον υπερνίκησαν την ασθένεια. Αυτό το μοντέλο μας αποδεικνύει πως τελικά «το πεπρωμένο φυγής δυνατόν».
Ο άνθρωπος, ειδικότερα τις τελευταίες δεκαετίες, έχει μετατραπεί σε ένα απαισιόδοξο ον με αυτοκαταστροφικές σκέψεις. Φοβάται να συναναστραφεί, να τολμήσει, να επενδύσει συναισθηματικά έχοντας συνεχώς στον νου του την αποτυχία. Και συνήθως πέφτει μέσα σε αυτές τις προβλέψεις γιατί ακριβώς αυτό πιστεύει. Οι πεποιθήσεις μας για τον εαυτό μας και οι σκέψεις που κάνουμε κάθε μέρα μες στο κεφάλι μας μεταφέρονται στα κύτταρά μας και τελικά μας ορίζουν. Είμαστε ό,τι πιστεύουμε πως είμαστε. Η φωνή αυτή που συνεχώς μας αποθαρρύνει και μας μηνύει τα χειρότερα.
Το να αποποιούμαστε κάθε ευθύνης είναι ίσως το πιο εύκολο και βολικό. Επιρρίπτοντας τις ευθύνες στα γονίδια μας, στο DNA μας, στους προγόνους μας και πάει λέγοντας σφραγίζουμε μέσα μας μια ελαττωματική συμπεριφορά ή/και ένα δυσοίωνο πεπρωμένο.
Γνωρίζοντας όμως τώρα, πως μπορούμε να επέμβουμε εμείς οι ίδιοι στα κύτταρά μας και να αλλάξουμε αν θέλουμε τα γονίδιά μας γιατί να μην το κάνουμε; Όλοι θέλουμε μία καλύτερη ποιότητα ζωής και κυρίως θέλουμε να πετυχαίνουμε. Θέλουμε να μπορούμε να ξεπερνάμε δυσκολίες, να αλλάζουμε δύσκολα στοιχεία του χαρακτήρα μας, να βελτιώσουμε την ψυχολογία μας και τη ζωή μας.
Ξεκίνα αλλάζοντας το περιβάλλον σου
Για να πετύχουμε το οτιδήποτε χρειαζόμαστε ένα θετικό περιβάλλον. Αναφέρομαι φυσικά και στον χώρο αλλά και στους ανθρώπους. Αρχικά χρειαζόμαστε έναν χώρο που θα μας ανεβάζει ψυχολογικά και θα μας εμπνέει. Έναν χώρο καθαρό, με οξυγόνο και όσο το δυνατό πιο ανάλαφρο από αντικείμενα. Όπως το μυαλό μας λειτουργεί καλύτερα όταν δεν το βομβαρδίζουμε με σκέψεις έτσι και ο χώρος που ζούμε.
Έπειτα, χρειαζόμαστε δίπλα μας θετικούς ανθρώπους. Ανθρώπους αισιόδοξους και εμπνευστές. Ακόμα χρειαζόμαστε την απουσία των τοξικών ανθρώπων, αυτών που συνεχώς κινδυνολογούν και δεν μας ενθαρρύνουν ποτέ. Το ξεκαθάρισμα ανθρώπων από τη ζωή σου είναι πιο σημαντικό από το ξεκαθάρισμα που κάνεις στην ντουλάπα σου σε κάθε αλλαγή εποχής.
Μην ξεχνάς τέλος, πως πολλοί άνθρωποι εμφανίζουν ασθένειες στη ζωή τους που δεν έχουν κληρονομήσει από κάποιον. Πως εξηγείται αυτό; Μα φυσικά από τον τρόπο ζωής τους. Καταχρήσεις, κακή ποιότητα ζωής αλλά και αρνητικά συναισθήματα εκδηλώνονται αργά η γρήγορα στην υγεία μας. Το άγχος και το στρες οφείλονται για αρκετά ψυχοσωματικά προβλήματα που πιθανό να εμφανιστούν στη ζωή μας. Εμείς οι ίδιοι επομένως, επηρεάζουμε το γενετικό μας υλικό μέσα από τον τρόπο ζωής μας, τις σκέψεις μας, τα συναισθήματά μας.
Την επόμενη φορά λοιπόν, πριν κατηγορήσεις την κληρονομικότητά σου για κάποιο πιθανώς δυσάρεστο χαρακτηριστικό σου, ικανότητα ή θέμα θυμήσου την επιγενετική και επικεντρώσου στον τρόπο με τον οποίο θα τα βελτιώσεις. Τελικά τα πάντα είναι στο χέρι μας.