Λίγους μήνες μετά την κυκλοφορία του Marvel’s Spider-Man της Insomniac Games, του οποίου η PC έκδοση απέσπασε εξαιρετικές κριτικές και μεγάλες πωλήσεις, η Sony αποφάσισε να μεταφέρει και το μικρό «αδερφάκι» του στους προσωπικούς μας υπολογιστές. Μια κίνηση που ουδόλως μας εκπλήσσει, παρατηρώντας την πρόσφατη πολιτική του Ιαπωνικού κολοσσού. Ο λόγος γίνεται για το Marvel’s Spider-Man: Miles Morales, το οποίο δεν αποτελεί ακριβώς sequel του πρωτότυπου παιχνιδιού, αλλά ούτε και κάποιου είδους DLC.
Πρόκειται για μια εντελώς καινούρια ιστορία, με πρωταγωνιστή τον έτερο, ομώνυμο, Spider-Man, που λειτουργεί απόλυτα καλά ως αυτόνομη (δεν είναι απαραίτητο να έχετε παίξει το πρώτο παιχνίδι, δηλαδή), αλλά επ’ ουδενί δεν είναι τόσο μεγάλο σε διάρκεια. Αυτό μάλιστα ίσως και να μην είναι και τόσο αρνητικό, αν αναλογιστούμε ότι το πρώτο Spider-Man ήταν λίγο «ξεχειλωμένο», ιδιαίτερα με τα δεκάδες quests (random και μη) και την πληθώρα κουκκίδων που γέμιζαν το χάρτη.
Εδώ, τα πράγματα είναι σαφώς πιο συμπυκνωμένα. Χωρίς να ξεφεύγει τελείως από τις ατασθαλίες των open-world games, με τα πολλά «λιπαρά» στο gameplay τους, το Miles Morales προσφέρει μια άκρως πιο μεστή εμπειρία. Ιδιαίτερα στο θέμα της πλοκής, το παιχνίδι τα καταφέρνει περίφημα, με την προϋπόθεση ότι είμαστε εκ των προτέρων γνώστες ότι παίζουμε ένα παιχνίδι που βασίζεται στους χάρτινους χαρακτήρες της Marvel και όχι σε κάποιο έργο του… Αρονόφσκι.
Η ιστορία ξεκινά με τον άπειρο Miles να εκπαιδεύεται ως Spider-Man από τον Peter Parker και μαζί να καταπολεμούν το αυξημένο έγκλημα του Μανχάταν, την περίοδο των Χριστουγέννων. Ο Miles, παρά το νεαρό της ηλικίας του, αποδεικνύεται άξιος μαθητής, γεγονός που επιτρέπει στον Peter να συνοδεύσει τη Mary Jane σε ταξίδι της στην Ευρώπη, ήσυχος ότι πίσω του αφήνει έναν αντάξιο αντικαταστάτη.
Φυσικά, η ηρεμία δε θα μπορούσε να διαρκέσει πάρα πολύ και σύντομα, ο Miles βρίσκεται κατόπιν μιας τεράστιας συνωμοσίας, που περιλαμβάνει την εταιρία Roxxon Energy Corporation, η οποία ισχυρίζεται ότι έχει ανακαλύψει μια πηγή ενέργειας με σχεδόν ανεξάντλητα αποθέματα και μια ομάδα «αντίστασης» που αυτοαποκαλείται Underground.
Δε θα αποκαλύψουμε πολλά από την πλοκή, η οποία είναι αρκετά καλογραμμένη, διασκεδαστική και επαρκώς ενδιαφέρουσα, αν και απλώνει σχετικά γρήγορα όλα τα χαρτιά της στο τραπέζι (όπως π.χ. ποιος είναι ο πραγματικά «κακός» της ιστορίας), γεγονός που μας οδηγεί στο να παρακολουθούμε τα γεγονότα, χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις. Παρ’ όλα αυτά, η σχετικά μικρή διάρκεια της campaign (γύρω στις οκτώ με εννιά ώρες) δεν προλαβαίνει να γίνει κουραστική, ενώ ο Miles Morales είναι ένας πολύ αξιαγάπητος και προσγειωμένος χαρακτήρας, με την εξέλιξη της προσωπικότητάς του, από “νεούδι” σε ατρόμητο ήρωα, να διαγράφεται με άρτιο και πειστικό τρόπο.
Όσον αφορά το κυρίως πιάτο του παιχνιδιού, οι διαφορές με το αρχικό παιχνίδι δεν είναι πολλές, αλλά είναι αξιοσημείωτες. Η πόλη και η ρυμοτομία της είναι, φυσικά, η ίδια, εντούτοις η επιλογή της Χριστουγεννιάτικης περιόδου, ως χρονικός προσδιορισμός, δημιουργεί μια διαφορετική αίσθηση, πιο λαμπερή και πιο εντυπωσιακή θα λέγαμε, με όλα εκείνα τα χιονισμένα κτήρια και τα εκατοντάδες λαμπιόνια. Πέρα από το εικαστικό, ο πυρήνας του gameplay δεν έχει αλλάξει. Η αιώρηση με τους ιστούς είναι τόσο απολαυστική (μάλιστα έχουμε τη δυνατότητα να εκτελούμε και ακροβατικά κατά τη διάρκειά της), σε σημείο που το fast travel καθίσταται σχεδόν περιττό ως λειτουργία.
Φυσικά, ο χάρτης παραμένει γεμάτος από δραστηριότητες, οι οποίες, πέρα από τα τυχαία εγκλήματα που συμβαίνουν κάθε τόσο και τη συλλογή αντικειμένων, μπορούμε να τις αναλάβουμε μέσω του phone app που ανέπτυξε ο nerd κολλητός μας Gankee Lee. Το Friendly Neighborhood Spider-Man app, όπως ονομάζεται, πρακτικά βάζει σε μία τάξη τις δευτερεύουσες αποστολές του παιχνιδιού, όπου μπορούμε να τις αναλάβουμε κατά βούληση.
Επίσης προσφέρει και δυνατότητες ενδοεπικοινωνίας τόσο με τον ίδιο τον Gankee, που μας συμβουλεύει σχεδόν σε κάθε μας βήμα, όσο και με τον Peter Parker που συχνά-πυκνά καλεί για να ενημερωθεί για το πως είναι τα πράγματα στη Νέα Υόρκη – τουλάχιστον στις πρώτες ώρες του παιχνιδιού. Εννοείται ότι δε λείπουν οι χιουμοριστικές στιγμές με τις γραφικές ραδιοφωνικές εκπομπές του JJ Jameson και την απαράμιλλη εμμονή του με τον Spider-Man, πόσο μάλλον τώρα που είναι δύο!
Το σύστημα αναβάθμισης κινείται στο ίδιο μήκος κύματος (ability points σε skill-tree, ξεκλείδωμα στολών, gadgets), αλλά σε μικρότερη κλίμακα, ενώ αυτή τη φορά παρατηρήσαμε ότι είναι πιο εύκολο να αυξήσουμε τις δυνάμεις του Miles σε υψηλό επίπεδο, καθώς οι περισσότερες αποστολές προσφέρουν απλόχερα το υλικό που χρειάζεται για να το πετύχουμε. Η ανάγκη λοιπόν για grinding παρουσιάζεται σαφώς ελαττωμένη, γεγονός απόλυτα καλοδεχούμενο. Εκεί που το Miles Morales παρεκκλίνει από τον προκάτοχό του είναι στο σύστημα μάχης.
Χωρίς οι μηχανισμοί του attack/dodge/deflect να έχουν διαφοροποιηθεί, αποπνέουν μια πιο στιβαρή αίσθηση, ενώ η δυνατότητα του Miles να χρησιμοποιεί Venom (βιο-ηλεκτρισμό στην ουσία, όχι κανονικό δηλητήριο), εισάγει νέους τακτικούς παράγοντες σε ένα ήδη συναρπαστικό combat system. Συγκεκριμένα, υπάρχει η σχετική Venom μπάρα, που γεμίζει με επιτυχημένα χτυπήματα ενάντια σε εχθρούς ή κάνοντας ελιγμούς, όπου ο Miles μπορεί να εξαπολύσει σφοδρότατες επιθέσεις που ακινητοποιούν ή ακόμα και εξοντώνουν πλήρως όσους άτυχους βρεθούν στην πορεία τους. Όσο προοδεύουμε στο campaign, οι Venom επιθέσεις γίνονται ολοένα ισχυρότερες και πληθωρικές, κάνοντας τες ιδανικές για crowd-control και, προφανώς, για τα διάφορα boss-fights.
Θα λέγαμε ότι το επίπεδο δυσκολίας στις μάχες παρουσιάζεται ένα κλικ αυξημένο, κυρίως λόγω των πολύ επικίνδυνων όπλων που κραδαίνουν οι Underground, αλλά και της υψηλής συχνότητας των μαχών, αλλά τίποτε που θα προβληματίσει πραγματικά τον παίκτη. Το αντίθετο μάλιστα, οι μάχες γίνονται γρήγορα τόσο απολαυστικές και διασκεδαστικές που συχνά τις αποζητούσαμε, ακόμα και όταν ήταν προτιμότερο να ακολουθήσουμε τη stealth οδό, η οποία, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, είναι προαιρετική. Η έξτρα δυνατότητα της στολής του Miles να τον καθιστά αόρατο για περιορισμένο χρονικό διάστημα, παρέα με κάποια πολύ ενδιαφέροντα gadgets για απομακρυσμένα takedowns, καθιστούν τη stealth τακτική μια εξίσου αξιόλογη επιλογή, πέρα από το ανελέητο «ξυλίκι».
Ως εκ τούτου, η εμπειρία που μπορεί να προσφέρει το Miles Morales είναι πολύ δυνατή, εφάμιλλη του πρώτου παιχνιδιού και σίγουρα μας αφήνει σε αναμμένα κάρβουνα για το επερχόμενο sequel. Το δε port της Nixxes είναι καταπληκτικό, έχοντας μάθει από τα λάθη που έκανε στο πρώτο Spider-Man και δεν παρατηρήσαμε το παραμικρό πρόβλημα καθ’ όλη τη διάρκεια της ενασχόλησής μας. Στο σύστημα δοκιμής μας, η κάρτα γραφικών είναι λίγο παλαιάς τεχνολογίας (1660 Ti), οπότε δεν κατέστη εφικτό να δοκιμάσουμε τα raytracing του χαρακτηριστικά, εντούτοις η απόδοσή του σε 1080p monitor ήταν εξαιρετική, με ελάχιστους συμβιβασμούς στο οπτικό κομμάτι, το οποίο παραμένει πανέμορφο και εντυπωσιακό.
Στα του ήχου, το soundtrack αποτελείται κατά κύριο λόγο μελωδίες και ρυθμούς που θα ακούγαμε σε μια γειτονιά του Harlem, ενώ το voice-over είναι, όπως πάντα, άψογο. Αξίζει να σημειωθεί ότι και το Miles Morales διαθέτει επιλογή για ελληνικούς υπότιτλους (όχι voice-over), οι οποίοι αποδίδουν αξιοπρεπέστατα το αγγλικό κείμενο.
Συνοψίζοντας, το Marvel’s Spider-Man: Miles Morales είναι ένα παιχνίδι σπάνιας ποιότητας, που οφείλετε να αποκτήσετε όσοι είστε φίλοι των action/open-world games και ακόμα περισσότερο αν είστε φαν του Spider-Man ή/και της Marvel. Ιδιαίτερα αν είχατε παίξει το πρώτο παιχνίδι και σας άρεσε, τότε το έχετε ήδη αποκτήσει και δεν το ξέρετε ακόμα…
Βαθμολογία: 90%
Αρκετά πιο μικρό σε διάρκεια από το πρώτο Spider-Man, αλλά πιο συμπαγές και πάρα πολύ διασκεδαστικό, το Miles Morales οφείλετε να το δοκιμάσετε, ανεξάρτητα αν είχατε εμπειρία με τον προκάτοχό του.
Το παιχνίδι κυκλοφόρησε στις 18 Νοεμβρίου του 2022 από την εταιρεία PlayStation PC LLC και είναι δημιουργία των Insomniac Games και Nixxes Software.
Το παιχνίδι κοστίζει 37,49 ευρώ στο Steam με έκπτωση 25%, όσοι πιστοί προλάβετε!