Το «σπορ» της αναζήτησης καινούριων τίτλων είναι συχνά μια αρκετά ευχάριστη διαδικασία. Πόσο μάλλον όταν συνοδεύεται από αξιόλογα ευρήματα που δεν έχουν ακουστεί τόσο πολύ όσο θα έπρεπε. Μία τέτοια περίπτωση είναι το Blast Brigade VS The Evil Legion of Dr. Cread (μιλάμε για τίτλο, όχι αστεία) της Allods Team Arcade, το οποίο πρόκειται για μια εντελώς τυχαία ανακάλυψη, που προς μεγάλη μας ικανοποίηση, αποτέλεσε ένα από τα καλύτερα Metroidvania που έχουμε παίξει πρόσφατα.
Δε σας κρύβω ότι αφορμή για τη διεξοδικότερη ανάλυση του Blast Brigade αποτέλεσε ο γραφικός τομέας του παιχνιδιού. Το πολύχρωμο, καρτουνίστικο στυλ του, σε συνδυασμό με το πολύ όμορφο animation ήταν έρωτας κεραυνοβόλος, ενώ το γεγονός ότι το gameplay έδειχνε να διαθέτει είχε αρκετές επιρροές από το κλασικό και αγαπημένο Metal Slug της SNK, ήταν η κίνηση «ματ» για την ανάληψη του review.
Ένα παιχνίδι, που σημειωτέων βρισκόταν για αρκετό διάστημα σε Early Access μορφή, αναλαμβάνει να διηγηθεί και μια συμπαθέστατη ιστορία, που θυμίζει κάποια ταινία καρτούν των 80’s. Εξ’ ού και η εποχή που διαδραματίζεται, με τον ξανθομάλλη πρωταγωνιστή Jeff Jefferson να αποτελεί μια καρικατούρα των ηρώων τύπου Rambo.
Ο Jeff αποτελεί μέλος της B.L.A.S.T. μιας οργάνωσης Αμερικανικής προελεύσεως, η οποία έχει ως στόχο να εμποδίζει τα σχέδια των διαφόρων «κακών» τύπων που διακυβεύουν την ειρήνη στον πλανήτη. Ένας από αυτούς τους κακούς είναι ο Dr. Cread, ο οποίος εδρεύει σε ένα τροπικό νησί και με τη βοήθεια του στρατού του, αποδομεί όλους τους πόρους του με απώτερο στόχο την παγκόσμια κυριαρχία.
Τα πως και τα γιατί είναι περιττά: ο Dr. Cread είναι απλά κακός, οπότε μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Η δουλειά της B.L.A.S.T. είναι να τον σταματήσει, συνεπώς η ομάδα ανασυντάσσεται και επιβαίνει σε ένα υπηρεσιακό αεροπλάνο με προορισμό το νησί. Το ταξίδι όμως δεν πήγε καθόλου καλά, καθώς το αεροπλάνο καταρρίπτεται από ένα αντιαεροπορικό, με τα μέλη της ομάδας είτε να συλλαμβάνονται είτε να προσγειώνονται σε απόκρημνες τοποθεσίες, με τον Jeff να μένει μόνος του για να βγάλει το φίδι από την τρύπα.
Φυσικά, αυτό είναι μονάχα η αρχή της περιπέτειας, καθώς σύντομα ο Jeff θα βρει αρκετούς συμμάχους κατά τη διάρκεια της, τουλάχιστον, 20ωρης περιπέτειας, αλλά και μπόλικα αντικείμενα που αφενός θα ενισχύσουν τον εξοπλισμό του, αφετέρου θα αυξήσουν την ευχέρεια των μετακινήσεων του ανάμεσα στα δεκάδες εμπόδια που θα προκύψουν στο δρόμο του.
Όπως και σε κάθε Metroidvania που σέβεται τον εαυτό του, το παιχνίδι ξεκινάει με τα απολύτως απαραίτητα, με τα περισσότερα περάσματα να μην είναι προσβάσιμα, με την προοπτική να τα επισκεφθούμε αργότερα που θα έχουμε ισχυροποιηθεί ή θα έχουμε αποκτήσει την ανάλογη ability. Συγκεκριμένα, αρχικά ο Jeff διαθέτει μόνο ένα assault rifle με 30 σφαίρες που γεμίζουν αυτόματα ύστερα από ένα μικρό χρονικό διάστημα και ένα απλό άλμα. Αργότερα αποκτάμε περισσότερα όπλα διαφόρων ειδών (υπόψη ότι βαστάμε μέχρι δύο ταυτόχρονα, ένα primary και ένα secondary), αλλά και μια περιορισμένη special κίνηση που, στην περίπτωση του Jeff, εκτοξεύει μια οβίδα από ένα φονικό grenade launcher.
Κάθε φορά ο στόχος μας είναι απλός και ξεκάθαρος: να φτάσουμε στο επόμενο objective που μας ζητείται και απεικονίζεται στον αρκετά χρηστικό χάρτη του παιχνιδιού, εξοντώνοντας κάθε είδους απειλή και προσπαθώντας να αποφύγουμε τυχόν παγίδες που απειλούν τη σωματική μας ακεραιότητα. Τα objectives αυτά μπορεί να είναι εύρεση κάποιου προσώπου, ενεργοποίηση ενός βαρυσήμαντου διακόπτη, εξόντωση κάποιου σημαντικού στόχου και ούτω καθ’ εξής. Τα γνωστά δηλαδή.
Εκτός των βασικών objectives, εντοπίζονται και αρκετά δευτερεύοντα, τα οποία είναι συνήθως παρόμοιας λογικής (υπάρχουν και κανά-δυο fetch quests) και περιλαμβάνουν πλουσιοπάροχες αμοιβές σε νομίσματα (για να ξοδέψουμε στο κατάστημα της παραλίας, aka κεντρικού hub του παιχνιδιού), αλλά και σε πιο special αντικείμενα που αξίζει να ανακαλύψετε μόνοι σας. Εξάλλου, το παιχνίδι είναι κυριολεκτικά γεμάτο με μυστικά, τόσα πολλά που πραγματικά θα ιδρώσετε ώστε να κατορθώσετε να τον εξερευνήσετε στο 100%. Κάτι που σίγουρα δε θα μετανιώσετε, καθώς με πολύτιμα μόνιμα buffs όπως περισσότερη υγεία ή περισσότερες χρήσεις της special κίνησης, μόνο ευκολότερο θα γίνει το έργο σας παρακάτω.
Όμως, το Blast Brigade δε σταματάει εκεί, καθώς διαθέτει και άλλους άσους στο μανίκι του, ιδίως από τη στιγμή που αποκτήσουμε νέες δυνάμεις, όπως το dash ή το wall-climbing. Μαζί λοιπόν με τον Jeff, υπάρχουν και άλλοι πράκτορες που έχουν τον ίδιο στόχο με αυτόν, όπως η εξ’ Σοβιετικής Ένωσης δολοφόνος Shura, ο cyborg Σκωτσέζος Galahad, αλλά και η ντόπια Vortex, με τον καθένα να έχει τις δικές του ξεχωριστές δυνάμεις. Οι εν λόγω πράκτορες συμμαχούν σταδιακά με τον Jeff, τους οποίους μπορούμε να επιλέξουμε κατά βούληση πατώντας το σχετικό κουμπί, ενώ αξίζει να αναφερθεί για διάφορους λόγους που εξηγούνται από το σενάριο του παιχνιδιού, μοιράζονται την ίδια μπάρα υγείας και energy.
Για παράδειγμα η Shura διαθέτει ένα grappling hook που εφαρμόζεται σε προκαθορισμένα σημεία, ο Galahad μπορεί να ενεργοποιήσει μέσω ηλεκτρισμού απενεργοποιημένες συσκευές, ενώ η Vortex μπορεί να τηλεμεταφερθεί όπου το απαιτούν οι περιστάσεις. Σύντομα λοιπόν το παιχνίδι αρχίζει να γίνεται πιο σύνθετο, πολύ μακριά από το να πατήσουμε απλώς στην υπερυψωμένη πλατφόρμα και να συνεχίσουμε στην επόμενη οθόνη, ωθώντας μας έτσι να σκεφτούμε λίγο παραπάνω.
Ομολογουμένως, η πρόκληση που προκύπτει είναι ανεβασμένη και συχνά θα λέγαμε αναπάντεχα υψηλή. Όσο και αν το παρουσιαστικό του δεν το δείχνει, το Blast Brigade είναι απαιτητικό παιχνίδι, με το επίπεδο δυσκολίας να οδηγεί συχνά σε επικίνδυνο ανέβασμα των σφυγμών εξαιτίας κάποιων αποφάσεων που ίσως λειτουργήσουν αποτρεπτικά μεν για κάποιους παίκτες, ίσως να αποτελέσουν «challenge accepted» για κάποιους άλλους δε.
Μία από αυτές είναι σίγουρα ο μικρός αριθμός fast travel σημείων (θα ρίξετε αρκετό ποδαρόδρομο), η δυνατότητα να αλλάζουμε τον εξοπλισμό μας μόνο όταν βρισκόμαστε σε checkpoint, ενώ αναμφισβήτητα η κυριότερη αποτελεί η εμφανέστατη έλλειψη τρόπων ανανέωσης της υγείας μας. Ο βασικότερος τρόπος είναι να εντοπίσουμε κάποια αιώρα/checkpoint και να την πέσουμε για ύπνο, αλλά ομολογουμένως αυτό δεν είναι κάτι που συναντάμε συχνά ή προτιμότερα όχι τόσο συχνά όσο θα περιμέναμε.
Βέβαια, κουβαλάμε (μέχρι τρία) healing potions, τα οποία όμως είναι πολύ περιορισμένης χρήσης: εκτελούνται αργά, δεν ανανεώνουν πλήρως τον αριθμό των καρδιών μας (μέχρι να αναβαθμιστούν τουλάχιστον), και για να τα καταναλώσουμε, θα πρέπει να μείνουμε ακίνητοι – αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει αυτό κατά τη διάρκεια π.χ. ενός σφοδρού boss fight.
Εκτός αυτού, οι μάχες, αν και γενικά δεν είναι τρομερά δύσκολες και αρκεί να παρατηρήσουμε το μοτίβο των εχθρικών επιθέσεων για να αντιδράσουμε ανάλογα, συχνά δημιουργούν καταστάσεις που είναι σχεδόν αδύνατο να ξεφύγουμε χωρίς απώλειες. Σίγουρα σε αυτό φταίει και το ότι χάνουμε ενέργεια ακόμα και με το παραμικρό άγγιγμα με εχθρό, γεγονός που ζορίζει ακόμα περισσότερο την κατάσταση.
Γενικά το Blast Brigade βασίζεται αρκετά στο trial and error, ιδιαίτερα απέναντι στα bosses, που για το καθένα από αυτά είναι μάλλον «χλωμό» να μη χρειαστούν τουλάχιστον πέντε-έξι αποτυχημένες προσπάθειες μέχρι να ανακαλύψουμε τον τρόπο να τα νικήσουμε. Εντούτοις, παρ’ όλο το υψηλό επίπεδο δυσκολίας και το συχνό backtracking που δημιουργείται από τα σχετικά αραιά checkpoints, το Blast Brigade αποδεικνύεται τόσο διασκεδαστικό που δύσκολα το αφήνει κανείς από τα χέρια του.
Αρωγός σε αυτό αποτελεί ο άψογος και στιβαρός χειρισμός του παιχνιδιού (είτε με gamepad είτε με mouse/keyboard), κάτι που εξάλλου αποτελεί το Α και το Ω ενός action/platform παιχνιδιού. Το σύστημα μάχης είναι μελετημένο και καλοφτιαγμένο, προσφέροντας επιπρόσθετα τη δυνατότητα να ορίσουμε κάποια passive skills στους ήρωές μας (αφού εντοπίσουμε πρώτα τα σχετικά modules – είπαμε, η εξερεύνηση είναι το παν), δημιουργώντας έτσι επιπλέον δυνατότητες παραμετροποίησης των ηρώων μας. Σε συνδυασμό με την ποικιλία παραστάσεων που διαθέτει τόσο σε περιβάλλοντα όσο και σε προκλήσεις (σπάνια θα δείτε το παιχνίδι να επαναλαμβάνει τα ίδια ακριβώς μοτίβα), καθιστούν το Blast Brigade μία από τις αρτιότερες υλοποιήσεις του είδους.
Πραγματικά, είναι από τις λίγες φορές που ένα παιχνίδι με κάνει να χάνω την υπομονή μου τόσο πολύ και αντί να του ρίχνω ένα γερό uninstall (μαζί με τα σχετικά «καντήλια»), να επιστρέφω δριμύτερος και πιο αποφασισμένος για να περάσω κάποιο δύσκολο boss ή ένα ζόρικο platform γρίφο – και υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι.
Το ρητό «git gud» έχει μπόλικη ισχύ και εδώ, αλλά θα ήταν υπερβολή να αναφέρουμε ότι το παιχνίδι υιοθετεί “Souls-like” «ζόρια», παρ’ όλο που δανείζεται ένα-δύο στοιχεία του (όπως π.χ. η απώλεια ενός ποσοστού χρημάτων μέχρι να επιστρέψουμε στο σημείο που χάσαμε). Ίσως μερικές φορές να γίνεται όντως άδικο και αχρείαστα εκνευριστικό, αλλά οι στιγμές αυτές αποτελούν τη συντριπτική μειοψηφία και αναμφίβολα, δεν καταστρέφουν την πολύ καλή εικόνα που αποκομίζει κανείς παίζοντας.
Το αντίθετο μάλιστα, καθώς το Blast Brigade είναι εμφανές ότι σφύζει από ποιότητα και το μεράκι των δημιουργών του. Ο ερωτεύσιμος τεχνικός τομέας συνοδεύεται από τόνους χιούμορ και σάτιρας, συνοδείας ενός ποιοτικού voice-over, ενώ το gameplay διαθέτει εντυπωσιακό βάθος και εμπλουτίζεται κάθε φορά τόσο εύστοχα που ανανεώνει κατακόρυφα το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος της περιπέτειας. Μιας περιπέτειας που θα σας μείνει αξέχαστη, ιδιαίτερα αν είστε λάτρεις των Metroidvania παιχνιδιών. Ανυπομονούμε για τη συνέχειά του, η οποία σύμφωνα με το φινάλε του παιχνιδιού, είναι πολύ πιθανό να υπάρξει…
Βαθμολογία: 88%
Πανέμορφο μα και αρκετά δύσκολο Metroidvania, το Blast Brigade αποτελεί έναν από τους καλύτερους εκπροσώπους του είδους.
Το παιχνίδι κυκλοφόρησε στις 13 Απριλίου του 2022 από την MY.GAMES και είναι δημιουργία της Allods Team Arcade.
Στο steam κυκλοφορεί στα 19.99 ευρώ χωρίς κάποια έκπτωση.