Σε αυτό το άρθρο δεν θα ασχοληθούμε με την συγχώρεση ως διαδικασία αντικατάστασης αρνητικών συναισθημάτων σε θετικές στάσεις απέναντι στον «παραβάτη» της αξίας μας. Θα αναφερθούμε στα οφέλη που έχει η συγχώρεση από εμάς και για εμάς τους ίδιους.
Πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν πως συγχωρώντας κάποιον που τους προξένησε κάποια στιγμή πόνο ή τους εκμεταλλεύτηκε δηλώνει αδυναμία ή και αφέλεια. Μη συγχωρώντας κάποιον, κρατάμε ζωντανό ένα κακό παρελθοντικό συμβάν, το κουβαλάμε στο παρόν και φροντίζουμε να το επαναφέρουμε συχνά στην επιφάνεια προσπαθώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο να κάνουμε τον «θύτη» μας να νιώθει ενοχές και να τον διακατέχουν μόνιμα αρνητικά συναισθήματα που του αξίζουν.
Πολλοί ψυχολόγοι και αναλυτές όμως, έρχονται να μας πουν για τα αρνητικά αποτελέσματα που έχει η άρνηση συγχώρεσης για εμάς τους ίδιους. Όπως ανέφερα και παραπάνω, μη συγχωρώντας κουβαλάμε ένα αρνητικό συμβάν του παρελθόντος στο παρόν εμείς οι ίδιοι. Δεν το θέλουμε αλλά από επιλογή μας βιώνουμε ξανά και ξανά την ίδια κατάσταση. Επιθυμούμε να βιώσει ο θύτης μας άσχημα αλλά καταλήγουμε να κολυμπάμε εμείς στα λασπόνερα και να βουλιάζουμε συνεχώς όλο και πιο βαθιά σε αυτά.
Συγχωρώ δε σημαίνει πως παραβλέπω ό,τι κακό συνέβη αλλά, δίνω στον εαυτό μου το εισιτήριο να πάει παρακάτω πιο ελαφρύς. Μένοντας προσκολλημένος στο παρελθόν χάνεις το παρόν αλλά και το μέλλον. Σε τρώει κάθε μέρα ένα σαράκι, νιώθεις αδικημένος, αποζητάς εκδίκηση και πολλά ακόμη τέτοια συναισθήματα που σε αποσυντονίζουν και σε κάνουν να χάνεις τους πραγματικούς σου στόχους.
Η συγχώρεση στην οποία αναφερόμαστε σε αυτό το άρθρο δεν απαιτεί να δηλώσεις στον «θύτη» σου την «άφεση των αμαρτιών» του από μεριάς σου. Η συγχώρεση αυτή έχει να κάνει με εσένα και το υγιές μέλλον σου. Συγχώρησε πρωτίστως μέσα σου όσους σε πλήγωσαν, σε εκμεταλλεύτηκαν, σε ξεγέλασαν, σε έκαναν να αισθανθείς άσχημα. Αλλά κάνε το ειλικρινά. Θεώρησε πως αυτό έπρεπε να γίνει εκείνη την στιγμή για κάποιον λόγο και δεν αλλάζει. Δικαιολόγησε συμπεριφορές ως ανώριμες, κουτές, νευρικές και πήγαινε παρακάτω.
Ας μην ξεχνάμε πως το μίσος ή η επιθυμία για εκδίκηση είναι πολύ δυνατά συναισθήματα και δεν αξίζει κάποιος που μας φέρθηκε άσχημα κάποια στιγμή να κατέχει τόσο σοβαρή θέση μέσα μας παντοτινά.
Φυσικά δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω και τη συγχώρεση προς τον εαυτό. Την πρώτη και πιο σημαντική. Ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να συγχωρήσει τον εαυτό του για τυχόν λάθη και αδυναμίες του είναι ανίκανος να κάνει υγιείς διαπραγματεύσεις με τον περίγυρό του. Η διαρκής πάλη με τον ίδιο μας τον εαυτό μεταφέρει την αρνητική μας ενέργεια και έξω από το σώμα μας.
Τα λάθη του παρελθόντος μας έγιναν για κάποιον λόγο που ο σημερινός εαυτός μας πιο ώριμος και έχοντας πάρει τα μαθήματα από τα εν λόγω παθήματα αδυνατεί να τα κατανοήσει. Είναι σαν να μαλώνεις ένα παιδάκι δέκα ετών επειδή δεν έγραψε καλά στα θέματα των Πανελλαδικών.
Οι αδυναμίες μας, οι λάθος προβλέψεις μας, οι άκαρπες προσπάθειες, το συναίσθημα που μας παρέσυρε είναι όλα πράξεις που συνέβησαν με βάσει τα δεδομένα της χρονικής περιόδου που συνέβησαν και δεν μας καθορίζουν για πάντα. Είμαστε εξελισσόμενα όντα που αλίμονο αν σε κάθε εξέλιξη γυρνούσαμε πίσω να «μαλώσουμε» το παλιό μας λογισμικό.
Συμπερασματικά, η αξία της συγχώρεσης είναι αδιαμφισβήτητη και μείζονας σημασίας για την εξέλιξή μας και την ψυχική μας ανάταση. Συγχωρούμε πρώτα από όλα για εμάς. Για να διώξουμε κάθε αρνητισμό από μέσα μας που μας κρατάει πίσω. Για να γίνουμε ελαφρύτεροι. Να κάνουμε χώρο στη θετική ενέργεια. Να απελευθερώσουμε χώρο από τη μνήμη RAM για νέα δεδομένα.
Είναι επιλογή σου αν θες να παραμείνεις προσκολλημένος στο παρελθόν ζητώντας δικαίωση με την αυστηρή και ακλόνητη στάση σου απέναντι στον άλλον αλλά και στον εαυτό σου ή από την άλλη αν θες να προχωρήσεις ανάλαφρος και ελεύθερος από κάθε βάρος σε νέα μονοπάτια της ζωής. Η ζυγαριά γέρνει μάλλον προς την δεύτερη επιλογή.