Μετά από μια αρκετά μακρά δισκογραφική απουσία, επτά ετών περίπου, οι αγαπητοί μας Enemy of Reality επιστρέφουν με την τρίτη τους απόπειρα. Όμως, το γεγονός ότι οι Αθηναίοι δεν ήταν τόσο ενεργοί δισκογραφικά, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις δεκάδες συναυλίες που έδωσαν από το 2016 μέχρι σήμερα (και μια αξιόλογη παρουσία στο περσινό Release Athens Festival), κάτι που αντανακλάται στην ποιότητα του “Where Truth May Lie”.
Έτσι λοιπόν, οι Enemy of Reality αποδεικνύουν ότι πρόκειται για μια ακόμη μεγάλη εγχώρια δύναμη, επιλέγοντας να εκφραστούν μέσω του (πολυπαιγμένου πια) υποείδους του συμφωνικού μέταλ. Μόνο που το κάνουν με άποψη και μεράκι. Έτη φωτός μακριά από τα “Eurovisionικά” pop-άσματα που κατακλύζουν το σημερινό symphonic, στους Enemy of Reality, τα riffs και οι κιθάρες έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο, με την ορχήστρα απλώς να συνοδεύει και να εξυπηρετεί το τραγούδι και όχι το αντίθετο.
Και συζητάμε για πραγματικά καλά και εμπνευσμένα riffs, που θα ζήλευαν πολλές μπάντες του είδους, οι οποίες έχουν εγκλωβιστεί στις ευκολίες που προσφέρουν τα synthesizers. Μεταξύ άλλων, υφίστανται αρκετές «πινελιές» από παραδοσιακά όργανα, άκρως γοητευτικά και εύστοχα, τονίζοντας το ελληνικό στοιχείο και την ταυτότητά τους συνολικά ως συγκρότημα.
Φυσικά, τα λόγια είναι περιττά για τη σοπράνο Ηλιάνα Τσακιράκη, που για μια ακόμη φορά, ερμηνεύει με απίστευτο πάθος και τεχνική τους στίχους του concept. Ένα μοναδικό concept που δανείζεται πολλά στοιχεία από τους μύθους της Αρχαίας Ελλάδας, συνθέτοντας μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία που θίγει το διαχρονικό (και αναπάντητο) ερώτημα για το νόημα της ύπαρξης του ανθρώπου.
Δεν είναι καθόλου τυχαίες κάποιες μελωδίες που έχουν γραφτεί ή οι δυναμικοί λαρυγγισμοί της Ηλιάνας που ενίοτε ακούγονται (όπως στο “Serenade o Death” ή στο “Ever-lusting”): οι άνθρωποι γνωρίζουν πολύ καλά το αντικείμενό τους και πως να το διαπραγματευτούν.
Ακριβώς επειδή πρόκειται για έναν υψηλού επιπέδου concept δίσκο, είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κάποιος τις κορυφές του, καθώς όλα τα τραγούδια έχουν λόγο ύπαρξης και εξυπηρετούν άψογα το σκοπό τους. Ωστόσο, αξίζει να αναφερθεί ότι το “Where Truth May Lie” είναι από τα μουσικά άλμπουμ που ακούγονται «μονορούφι», χωρίς να κουράζει τον ακροατή και να ψάχνει για το skip button.
Αν έχουμε κάποιο παράπονο από την τρίτη και καλύτερη δουλειά των Enemy of Reality, αυτό εντοπίζεται στον όγκο της παραγωγής, ο οποίος δεν είναι τόσο «βαρύς» όσο ίσως θα θέλαμε. Εντούτοις, αυτό αποτελεί καθαρά προσωπική άποψη και μπορεί κατά τη διάρκεια της ακρόασης να μην σας ενοχλήσει καθόλου, όντας αποσβολωμένοι με το αποτέλεσμα που βγαίνει από τα ηχεία σας. Δε θα σας παρεξηγούσα.
Βαθμός: 8/10
Playlist:
1. Final Prayer 02:31
2. Downfall 04:13
3. At the Edge of Madness 04:04
4. The Vineyard Song 03:36
5. Serenade of Death 04:14
6. Ever-lusting 03:43
7. Tears of Echo 03:54
8. Long-forgotten 04:24
9. Deliverance 03:41
10. Goat-legged Deceiver 04:25
11. Baptised in Fire 05:13
Total playtime: 44:04
Label: Vinyl Store
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 24 Φεβρουαρίου 2023