Αν μπορούσα να απαντήσω με μία λέξη στην ερώτηση «Τι σε κάνει λιγότερο σημαντικό από τους άλλους;» αυτή θα ήταν «Τ-Ι-Π-Ο-Τ-Α». Αλλά μάλλον η ερώτηση που θα έπρεπε να δώσουμε μεγαλύτερη έμφαση είναι: «Τι σε κάνει να νιώθεις λιγότερο σημαντικός από τους άλλους;»
Η αλήθεια είναι μία. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίσοι, σημαντικοί και άξιοι να κατακτήσουμε το μέγιστο δυνατό σύμφωνα με τον μοναδικό προορισμό μας. Αλλά συχνά μυαλό και συναίσθημα μπλοκάρουν με αποτέλεσμα να νιώθουμε κατώτεροι ή ανώτεροι κάποιου συνανθρώπου μας. Από που όμως, προκύπτει αυτό και γιατί είναι τόσο δύσκολο να αλλάξουμε αυτόν τον τρόπο σκέψης;
Η «σημαντικότητα» των ανθρώπων προκύπτει από τα κοινωνικά στεγανά τα οποία ανά τους αιώνες κρίνουν τη σημαντικότητα των ανθρώπων από τα επιτεύγματά τους. Μόνο που τα επιτεύγματα γίνονται σταθερά και όποιος δεν τα φέρνει εις πέρας θεωρείται αποτυχημένος και ανάξιος.
Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, επιτυχημένος, σύμφωνα με κάποια κοινωνικά πρότυπα, θεωρείται ένας άνθρωπος ο οποίος έχει σταθεροποιηθεί επαγγελματικά όσο το δυνατόν νωρίτερα στη ζωή του. Αλλά αυτό δεν σταματάει εκεί. Πρέπει να έχει μια εργασία με κοινωνικό status, που θα του επιφέρει σπουδαίες και σταθερές απολαβές και που οι απόγονοί του θα μπορέσουν να συνεχίσουν την σταθερή και ανοδική πορεία του.
Αφού βρει και παγιώσει την επαγγελματική του πορεία όσο το δυνατόν σε μικρότερη ηλικία θα πρέπει να ανελιχθεί και προσωπικά. Ακίνητα, κινητά και φυσικά μία σχέση σε κάνουν αυτόματα να ανέβεις στη σκάλα της σημαντικότητας. Η δημιουργία οικογένειας θεωρείται ακόμη, αναπόσπαστο κομμάτι, η απουσία της οποίας προδιαγράφει ένα δυσοίωνο μέλλον και μία διαταραγμένη θεώρηση της ζωής σε κάποιες περιπτώσεις.
Αυτά τα λίγα(;) σε κάνουν σημαντικό άνθρωπο. Αλλά όντως σε κάνουν; Σε κάνουν σημαντικό η υιοθέτηση νορμών χωρίς πραγματική ενδοσκόπηση για το τι είναι αυτό που πραγματικά θες για τη ζωή σου; Σε κάνει σημαντικό το τι βλέπουν οι άλλοι σε εσένα και όχι τι βλέπεις εσύ στον εαυτό σου;
Γιατί να νιώθεις λιγότερο σημαντικός όταν δεν κάνεις κάποια πράγματα; Γιατί πάντα θεωρείται θετικό το «και». Κάνω αυτό, κάνω και το άλλο, και δεν μου μένει χρόνος, και αν μου μείνει κάνω και κάτι ακόμα άλλο. Δεν είναι πιο σημαντικός αυτός που κάνει πολλά, αλλά, αυτός που κάνει αυτά που θέλει. Χρειάζεται μεγάλη ενδοσκόπηση να καταλάβεις τι είναι αυτά που πραγματικά θες στη ζωή σου. Και όσο λιγότερα θες τόσο περισσότερο αφιερώνεσαι σε αυτά με επιτυχία.
Δεν είναι λιγότερο σημαντικά τα ταξίδια, η συγγραφή, η μοναχική ζωή, ο εθελοντισμός. Είναι σημαντικό ό,τι θεωρείς εσύ σημαντικό για τη δική σου μοναδική ζωή. Όμως συχνά, πέφτουμε θύματα ξανά και ξανά της «ζωής» που προβάλλεται καθημερινά στα μάτια μας είτε μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα, είτε στον εργασιακό χώρο ακόμα και στις παρέες μας.
Δεν προβάλλουμε τη στασιμότητα, σε καμία περίπτωση, αλλά την προσωπική εξέλιξη. Αυτό σημαίνει «ανελίσσομαι με βάση τους δικούς μου στόχους και όνειρα». Και ακόμη, και να μην έχεις βρει τους στόχους σου (πράγμα που είναι φυσιολογικό-όσο ζούμε αναζητούμε) να ανελίσσεσαι με βάση αυτό που έχεις εσύ στο κεφάλι σου και θεωρείς σημαντικά τη δεδομένη στιγμή.
Αυτό που σε κάνει λιγότερο σημαντικό από τους άλλους είναι μόνο η εσφαλμένη σκέψη σου ότι οι άλλοι είναι πιο σημαντικοί. Αν συγκρίνεις συνεχώς τον εαυτό σου με τους άλλους ειδικά στα σημεία που εσύ δεν έχεις φτάσει ακόμη ή δεν θες καν να φτάσεις είναι λογικό το σκορ να είναι κατά σου. Αν θες να συγκριθείς με κάποιον τότε μπορείς να το κάνεις με το ποιος ήσουν χτες. Εκεί ελπίζω να είσαι πιο σημαντικός σήμερα εσύ και όχι ο χθεσινός εαυτός σου.