Ακόμα μια δύσκολη χρονιά φτάνει προς το τέλος της, ωστόσο οι δυσκολίες της καθημερινής μας ζωής δεν επηρεάζουν την αγαπημένη μας μουσική, η οποία κατάφερε και φέτος να παραδώσει εξαιρετικά δείγματα γραφής. Ιδιαίτερα, η εγχώρια σκηνή αποδεικνύει για μια ακόμη χρονιά, ότι βρίσκεται στο κορυφαίο επίπεδο, καθώς η προσωπική, top-ten, λίστα που θα διαβάσετε παρακάτω περιλαμβάνει ουκ ολίγα albums Ελλήνων και Κυπρίων δημιουργών. Και αυτό συνέβη όχι γιατί υπάρχει μεγαλύτερη «συμπάθεια» ή επιείκεια στα τοπικά συγκροτήματα σε σύγκριση με τους αλλοδαπούς συναδέλφους τους, αλλά διότι πράγματι παρουσίασαν τις πιο απολαυστικές δουλειές που άκουσα φέτος, ενώ μερικές από αυτές θα με συνοδεύουν για πολλά χρόνια ακόμα. Ας τα δούμε λοιπόν.
1. Sacred Outcry - Towers of Gold: Να έπεφτε φωτιά να με κάψει αν δεν έβαζα το αριστούργημα των Αθηναίων, πρώτο και καλύτερο στη λίστα μου. Από εκείνη την ημέρα του Μαΐου που το πρωτοάκουσα μέχρι σήμερα, επισκέπτεται τακτικά την playlist μου και συνεχίζει να προσφέρει απλόχερα ανατριχίλες. Ένας δίσκος που θεωρώ ότι ανήκει στις κορυφαίες δημιουργίες του επικολυρικού heavy/power όλων των εποχών και θα πρέπει να διδάσκεται σε όλες τις παρεμφερείς μπάντες του είδους.
2. Triumpher - Storming the Walls: Αν δεν είχε εμφανιστεί το προαναφερθέν άλμπουμ, τότε το Storming the Walls των εξίσου Αθηναίων Triumpher θα φιγουράριζε πρώτο στη λίστα. Όπως είχα γράψει και στην κριτική μου, πρόκειται για ένα θεόπνευστο έργο, επικό metal υψηλότατων προδιαγραφών με αρκετές, ακραίου metal, προεκτάσεις που του ταιριάζουν «γάντι». Άψογο.
3. Elysion - Bring Out Your Dead: Ακόμα μια Ελληνική μπάντα στη λίστα, όπου αν ο κόσμος ήταν δίκαιος, αυτή τη στιγμή θα ήταν μέσα στα πρώτα ονόματα της παγκόσμιας σκηνής. Με ελάχιστη δισκογραφική παρουσία, συγκριτικά με τα χρόνια ύπαρξης τους, οι Elysion παρουσιάζουν ΜΟΝΟ ποιοτικές δουλειές και το φετινό «Bring Out Your Dead» είναι ίσως η καλύτερή τους δουλειά. Απολαυστικότατο, απίστευτα εμπνευσμένο και ακόμα ένας δίσκος που ακούω τακτικά, νομίζω ότι είναι καιρός να τους μάθει πολύ περισσότερος κόσμος. Ήδη οι συναυλίες τους σε Release Festival και η προ λίγων ημερών εμφάνισή τους στο Gagarin, δείχνουν ότι είναι έτοιμοι για μεγάλα πράγματα.
4. Solitary Sabred - The Temple of the Serpent: Όπως συνέβη πέρυσι με τους Arrayan Path, έτσι και φέτος, το νησί της Αφροδίτης μας την «έφερε» στις καθυστερήσεις. Τέταρτο άλμπουμ για τη μοναδική αυτή μπάντα που λέγεται Solitary Sabred, που κατορθώνει να συνδυάζει εξαιρετικά το αμερικάνικο heavy/power/doom, με αρκετές επιρροές από Mercyful Fate και King Diamond. Ηχητικά, το «The Temple of the Serpent» είναι πιο προσιτό, σε σχέση με τα προηγούμενα άλμπουμ τους, ωστόσο είναι απόλυτα σαρωτικό, με riffs που κόβουν την ανάσα, φωνητικά από άλλο πλανήτη και με ένα άκρως ενδιαφέρον στιχουργικό concept.
5. Dogma - Dogma: Να που φτάσαμε και στο πρώτο, μη εγχώριο, άλμπουμ της λίστας. Όχι για να μη λέτε δηλαδή. Ντεμπούτο λοιπόν για τις μυστηριώδεις Dogma, που πέρα από το επιτηδευμένα προκλητικό image που υιοθετούν (sexy «σατανικές» καλόγριες) και την ανάλογη στιχουργία, διαθέτουν και μια αξιοσημείωτη συνθετική ικανότητα. Ένας έντονα πιασάρικος hard ‘n’ heavy δίσκος, με 11 τραγούδια γεννημένα hit-singles, σίγουρα θα ακούσουμε πολλά γι’ αυτές και τα κατορθώματά τους στο μέλλον. Και ίσως, μια περιοδεία με τους Ghost να είναι ό,τι πρέπει…
6. Prong - State of Emergency: Οι Αμερικανοί Prong είναι μια μπάντα που όλοι έχουν ένα καλό λόγο να πουν, ακόμα και οι μεγαλύτερες μπάντες αυτή τη στιγμή (όπως οι Metallica), αλλά ποτέ δεν έφτασαν το status που ίσως τους αναλογούσε. Αυτό δεν αναμένεται να συμβεί τώρα (εξάλλου, οι Prong υπάρχουν από το 1986), όμως τίποτε δεν τους εμποδίζει να κυκλοφορούν τόσο καλοφτιαγμένες δουλειές όπως το State of Emergency. Αμερικάνικο, γκρουβάτο heavy/thrash, υψηλών προδιαγραφών, με τον ιθύνοντα νου Tommy Victor να προσφέρει απλόχερα απίστευτα πορωτικά riffs και καυστικότατους στίχους.
7. Nervosa - Jailbreak: Η εκ Βραζιλίας ερχόμενη, all-female band Nervosa είναι αρκετά γνωστή τόσο για το ωμό thrash ύφος που υπηρετεί όσο και για τις συχνές αλλαγές μελών που πιθανόν να έχει κοστίσει λίγο στην ανοδική πορεία τους. Φαίνεται όμως ότι η αρχηγός Prika Amaral βρήκε τη συνταγή της επιτυχίας, αναλαμβάνοντας η ίδια τα brutal φωνητικά και με συνοδοιπόρους τις «δικές μας» Elena Kotina και Hel Pyre, δημιούργησαν τον καλύτερο δίσκο της καριέρας τους. Το thrash όπως πρέπει να παίζεται.
8. Receiver - Whispers of Lore: Μετά το «διάλειμμα» από μπάντες του εξωτερικού, επιστροφή στα δικά μας παιδιά και στο ντεμπούτο των Κυπρίων Receiver. Κλασικότροπο metal, με μεστό ήχο και προσεγμένα φωνητικά, οι Receiver με εντυπωσίασαν με τον απλό, γνήσιο και ευθύ τρόπο που παρουσιάζουν τη μουσική τους, ιδανική για να την ακούσει κανείς live. Το κερασάκι στην τούρτα, μια πολύ πετυχημένη διασκευή στο main theme του Golden Axe. Άξιοι.
9. Varathron - The Crimson Temple: Μια ακόμα εντυπωσιακή εγχώρια παραγωγή, στα χωράφια του black metal αυτή τη φορά. Έμπειροι και πολλά χρόνια στο κουρμπέτι (από το 1988 παρακαλώ), οι Varathron γνωρίζουν πάρα πολύ καλά να υπηρετούν το είδος και το έβδομο άλμπουμ τους, «The Crimson Temple», είναι ένα εξαίσιο δείγμα του τι σημαίνει ελληνικό black metal. Ένα black metal ατμοσφαιρικό, βουτηγμένο μέσα στις ηπειρώτικες κλίμακες, με έναν καταπληκτικό «γάμο» μεταξύ παραδοσιακών οργάνων και heavy metal leads και φυσικά, με απόκοσμες ερμηνείες από το Στέφανο.
10. Within Temptation – Bleed Out: Μπορεί οι Ολλανδοί να έχουν αφήσει πίσω τους το συμφωνικό ήχο που τους έκανε διάσημους, ωστόσο οι ίδιοι δεν επαναπαύονται και ως γνήσιοι καλλιτέχνες, προσπαθούν να εξελίσσονται. Μπορεί στις δύο προηγούμενες δουλειές τους («Hydra» και «Resist») το αποτέλεσμα να μην τους δικαίωσε και τόσο, στο «Bleed Out» όμως έχουν κατορθώσει να ισορροπήσουν πολύ καλά μεταξύ των djent, σκληρών riffs και των σχεδόν pop αισθητική των ρεφραίν τους. Η δε φωνή της Sharon den Adel αγέραστη και, όπως πάντα, συγκλονιστική.
Honorable Mentions: Diviner – Avaton, On Thorns I Lay – On Thorns I Lay, Green Lung – This Heathen Land, Gates of Twilight – Wings of Steel, Sorcerer – Reign of the Reaper.
Αφήστε μια απάντηση