Ευτυχώς που βγαίνουν και μερικά καλά cd που φέτος ειδικά είναι πάρα πολλά τα αδιάφορα σε όλες σχεδόν τις κατηγορίες μέταλ μουσικής. Έχω λοιπόν στα χέρια μου την νέα κυκλοφορία από τους Βρετανούς High Parasite που πρώτη φορά τους ακούω αν και μου φαίνονται πολύ ενδιαφέροντες μιας και παίζουν φυσικά το αγαπημένο είδος του dark metal/ industrial metal και η φωνή του τραγουδιστή απόλυτα ταιριαστή με το όλο δημιούργημα κατά την γνώμη μου πάντα. Ας το δούμε και λίγο αναλυτικότερα παρακάτω.
Άκουσα και εγώ σκοτεινή μουσική και πήγε αμέσως το μυαλό στους θρυλικούς Sisters of Mercy και βέβαια στους Fields of the Nephilim αλλά τα παιδιά εδώ παίζουν όχι ακριβώς το παλιού στυλ gothic rock αλλά ένα πιο εύπεπτο και μοντέρνο σκοτεινό μέταλ που μπορεί να ακουστεί άνετα από όλους χωρίς να κουράζει τα αυτιά μας με μονότονες μελωδίες. Έχει πολλά καλά στοιχεία θα έλεγα για να ακούγεται συχνά από τους φίλους της σκοτεινής μουσικής αλλά και όλους τους metalheads γενικά.
Δεν ξέρω αν φαίνεται σε μένα μόνο αλλά όλα σχεδόν τα νέα ακούσματα έχουν δημιουργηθεί κυρίως για να πάνε με το ρεύμα της εποχής που θέλει τα μικρά εύκολα τραγούδια και όχι τα μακρόσυρτα που ακούγαμε παλιότερα. Δεν ξαναβγαίνουν πια μπάντες σαν αυτές που ακούγαμε στα 80's η στις αρχές του 90 με το gothic rock σε πρώτο πλάνο να μας πιάνει αμέσως στον ιστό του. Πάντως για να είμαι ειλικρινής εδώ τα παιδιά από την Μεγάλη Βρετανία δίνουν τον πολύ καλό εαυτό τους και μας δείχνουν κάποια σημάδια εμπειρίας μέσα από τις ακοτεινές συνθέσεις τους.
Σκεφτόμενος τι βαθμό θα τους βάλω μιας και με φέρνουν σε σχετικά δύσκολη θέση αφού τους συγκρίνω με τα ιερά τέρατα του πρόσφατου παρελθόντος μάλλον ένα 8/10 νομίζω τους αντιπροσωπεύει απόλυτα. Παραπάνω θα ήταν μόνο για τις μεγάλες μπάντες που ανέφερα στην αρχή και λιγότερο θα τους αδικεί μια και τα πήγαν πολύ καλά κατά την γνώμη μου. Το cd κυκλοφόρησε πολύ πρόσφατα, ούτε καν μια βδομάδα δεν έχει περάσει και θα πρότεινα να του ρίξετε ένα άκουσμα με την πρώτη ευκαιρία και πιστεύω θα σας αρέσει το στυλ τους αν και κοινότυπο τώρα πια παραμένει στην καρδιά μας αναλοίωτο το αίσθημα της σκοτεινής μουσικής.
Αφού άκουσα για μερικές φορές το cd για να είμαι δίκαιος στην κριτική τους θα πω ότι έχω πάλι την ίδια εντύπωση όπως την πρώτη ακρόαση. Μια ωραία κυκλοφορία στο χώρο του σκοτεινού μέταλ που θα ήθελαν να φτάσουν τους αγαπητούς Moonspell από την Πορτογαλία στις πιο καινούριες τους δουλειές αλλά το βλέπω λίγο χλωμό να το καταφέρουν. Το cd τους διαρκεί τα τυπικά 43 λεπτά για παρόμοιους τίτλους και το βρίσκω αρκετά χορταστικό για αυτό που προσφέρει. Το αν αξίζει τα 15 του ευρώ για να το πάρει κανείς εξαρτάται και από την οικονομική κατάσταση που βρίσκεται ο καθένας από εμάς.
Αυτό που πρόσεξα ιδιαίτερα ήταν ο πετυχημένος συνδυασμός σκληρών με κανονικά φωνητικά που εναλλάσονται δίνοντας μια άλλη ομορφιά στο όλο δημιούργημα. Να τονίσουμε εδώ ότι ο τραγουδιστής της μπάντας είναι ο εμπειρότατος frontman των αγαπημένων Doomαδων My Dying Bride, Aaron Stainthorpe και την παραγωγή επιμελήθηκε ο Gregor Mackintosh, ο θρυλικός κιθαρίστας των Paradise Lost. Είναι μετά να αναρωτιέται κανείς γιατί είναι τόσο καλός ο δίσκος καθώς και το πως καταφέρνει να δημιουργήσει, ακόμα και στους πιο... χλιαρούς "μεταλλάδες", την αίσθηση ότι ακούν συνθέσεις των καλύτερων συγκροτημάτων του είδους;
To tracklist είναι το ακόλουθο για όποιον ενδιαφέρεται:
01. Forever We Burn (03:57)
02. My Syndrome (05:33)
03. Grave Intentions (03:25)
04. Wasn't Human (03:54)
05. Concentric Nightmares (03:25)
06. Hate Springs Eternal (03:42)
07. Parasite (04:30)
08. Let It Fail (04:56)
09. Widowmaker (04:42)
10. We Break We Die (04:22)