Αν μπορούσα να απαντήσω με μία λέξη στην ερώτηση «Τι σε κάνει λιγότερο σημαντικό από τους άλλους;» αυτή θα ήταν «Τ-Ι-Π-Ο-Τ-Α». Αλλά μάλλον η ερώτηση που θα έπρεπε να δώσουμε μεγαλύτερη έμφαση είναι: «Τι σε κάνει να νιώθεις λιγότερο σημαντικός από τους άλλους;»
Ο φόβος αποτελεί ένα αρχέγονο συναίσθημα το οποίο έχει κληρονομηθεί μέσω των γονιδίων και μεταδίδεται από γενιά σε γενιά. Έτσι, χωρίς να το θέλουμε είμαστε κάτοχοι αυτού του δυσάρεστου συναισθήματος από τη γέννησή μας. Πως δημιουργήθηκε όμως ο φόβος στον άνθρωπο;
Έχεις δει ποτέ στο γυμναστήριο κάποιον να σηκώνει τα βάρη κάποιου άλλου για χάρη του; Λογικά όχι. Ο καθένας προσπαθεί να σηκώσει τα δικά του. Να σε πληροφορήσω πως μεταφορικά συνήθως αυτό δεν ισχύει. Άθελά μας όλοι σηκώνουμε εκτός από τα δικά μας «βάρη» και βάρη άλλων. Αλλά δεν τα σηκώνουμε μόνο για δύο ώρες...
Όταν λέμε σεξιστικά αστεία εννοούμε εκείνα τα "αστεία" τα οποία έχουν ως κύριο θέμα τους ένα συγκεκριμένο φύλο. Και ως επί το πλείστων, το γυναικείο φύλο. Πως προέκυψαν όμως και κυρίως πως αντιμετωπίζονται αυτού του είδους τα «αστεία»;
Ακούω και διαβάζω αρκετά συχνά από πολλούς ανθρώπους να διάκεινται αρνητικά καθώς πλησιάζει ο Σεπτέμβριος. Όσο το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του δεν είναι λίγοι εκείνοι που αρχίζουν να βιώνουν μία μελαγχολία την οποία δύσκολα μπορούν να αποβάλλουν.
Το σημερινό άρθρο δεν έχει στόχο να σε τρομοκρατήσει ή να φυτέψει έναν σπόρο απαισιοδοξίας στην ψυχή σου. Αυτό ίσως και να έχει συμβεί λόγω όσων βιώνουμε καθημερινά γύρω μας, που βλέπουμε από τις ειδήσεις ή/και από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Διανύοντας ήδη το μισό του φετινού καλοκαιριού θα μπορούσαμε να πούμε πως για αρκετούς ίσως να έχει ξεκινήσει ήδη, να ξεκινάει τώρα ή να επρόκειτο να ξεκινήσει λίγο αργότερα. Το μόνο σίγουρο είναι πως το καλοκαίρι αποτελεί μία εποχή έντονων συναισθημάτων. Παρακάτω θα αναλύσω τι εννοώ.
Ο φόβος της κριτικής είναι εκείνο το δυσάρεστο συναίσθημα, το οποίο απορρέει από την άποψη ή το συμπέρασμα κάποιου προσώπου για εμάς ή/και για τις πράξεις μας. Συνήθως αυτός ο φόβος όμως, απορρέει και από την υπόνοια που μπορεί να έχουμε για τον τρόπο που θα κριθούμε. Γενικώς, φοβόμαστε όχι την κριτική αυτή καθαυτή αλλά...
Το έχετε πάθει και εσείς κάθε που μπαίνουμε στο καλοκαίρι να κάνετε μία ανασκόπηση των στόχων που θέσατε στην αρχή της χρονιάς; Καθώς διανύουμε το δεύτερο μισό του έτους δεν είναι λίγοι εκείνοι που τρέχουμε να δούμε τι έχουμε επιτύχει έως τώρα. Αν είσαι από αυτούς που έχουν κατακτήσει τους περισσότερους στόχους τους σε συγχαίρω....
Ίσως να σου φανεί υπερβολικό αλλά δεν είναι. Οι λέξεις αποτελούν εκείνο το μικρό λιθαράκι που βάζουμε κάθε μέρα στη ζωή μας για να χτίσουμε το μέλλον μας. Η ψυχική μας υγεία, η αυτοπεποίθηση και η αυτοεκτίμηση μας επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από τις λέξεις που χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητά μας.