κλασική λογοτεχνία

Με απόλυτα προσεγμένο ρεαλισμό που φθάνει στα όρια του κυνισμού, ο Γκυ Ντε Μωπασάν απεικονίζει τους τρόπους που μπορεί κάποιος "πραγματικά κάλπης, μπαμπέσης και καπάτσος" να χρησιμοποιήσει προκειμένου ν' ανέβει κοινωνικά στην ιεραρχία του πλούτου και της δόξας.

Σε ηλικία 30 ετών ο Τζωρτζ Στάϊνερ, ένας από τους σπουδαιότερους κριτικούς λογοτεχνίας της εποχής μας δημοσιεύει την σπουδαία μελέτη του γύρω από τα δύο εμβληματικά μεγέθη της ρωσικής λογοτεχνίας, τον Τολστόϊ και τον Ντοστογιέφσκι, οριοθετώντας συγχρόνως τον τρόπο που πρέπει να διαβάζουμε τους κλασικούς και τον τρόπο που πρέπει να σκεφτόμαστε κριτικά.

Ο μοναδικός τρόπος για να διαβαστούν τα μυθιστορήματα της βικτωριανής εποχής (και της Σαρλότ Μπροντέ κατ' επέκταση) είναι αργά αργά, με σημειώσεις, αν έχουν πολλά πρόσωπα, που συνήθως έχουν, και με απόλυτη προσοχή στο γραπτό κείμενο προκειμένου αυτό να διεισδύει με ρέγουλα στον πνευματικό οργανισμό.

Αναζητώντας βιβλία γραμμένα στην ελληνική γλώσσα που να έχουν ένα ηθικό υπόβαθρο και νόημα, δεν μπορεί παρά να σκοντάψεις στο όνομα Πηνελόπη Δέλτα. Ο παλαιοβιβλιοπώλης της πόλης, ευτυχώς, έχει τέτοιου είδους βιβλία σε καλές τιμές, κι έτσι συνδυάζω την παλαιότητα ενός αντίτυπου με το αιώνιο περιεχόμενο του.

Σε μια εποχή που η πίστη στις δυνατότητες του ανθρώπου ήταν έκδηλη και αναμφισβήτητη, ο Wells με το σημαντικό αυτό έργο επιστημονικής φαντασίας (1898) έρχεται να προσφέρει ένα δυστοπικό μέλλον αβεβαιότητας και φόβου μπροστά στο άγνωστο, που το ενσαρκώνουν οι Αρειανοί, και τα στοιχεία της φύσης που ακόμα κρύβουν πολλά μυστικά για να εμμένουν στην...